Wszystkie porozumienia i traktaty pokojowe pomiędzy państwami centralnymi a ententą oraz traktaty i umowy graniczne kończące I wojnę światową tworzyły tzw. system wersalski.
Mimo że granice starano się wytyczyć (zgodnie z założeniami Wilsona) według kryteriów narodowościowych i zgodnie z zasadą samostanowienia narodów, często te nowe granice były przedmiotem bardzo ostrych sporów i pretensji. W granicach nowo utworzonych państw w Europie Środkowej i Wschodniej zamieszkiwały liczne mniejszości narodowe (Czechosłowacja, Austria, Królestwo Serbów, Chorwatów i Słoweńców - SHS a od 1929 r. Jugosławia, Węgry, Polska, Estonia, Litwa, Łotwa, Rumunia, Bułgaria, Finlandia). Zdając sobie sprawę z tych trudności, mocarstwa zachodnie zmusiły nowo powstałe państwa do podpisania tzw. małego traktatu wersalskiego, który miał chronić prawa mniejszości etnicznych zamieszkujących te kraje. W ten sposób chciano zapobiec wybuchom nacjonalizmu, ale w praktyce traktat ten był wykorzystywany głównie przez Niemców do celów propagandowych. Same Niemcy nie musiały podpisać tego traktatu.
System wersalski był bardzo niestabilny, gdyż Francja i Wielka Brytania były zbyt osłabione, by utrzymać równowagę polityczną w Europie, a "wielcy niezadowoleni" (Niemcy, Rosja, Włochy) robili wszystko, by go obalić. Jego zasady były dyskutowane i rozstrzygane przez różne komisje aż do 1922 r. Już na konferencji w Waszyngtonie (listopad 1921 - luty 1922 r.) doszło do jego regulacji. Obecne tam państwa - Stany Zjednoczone, Wielka Brytania, Chiny, Japonia, Francja, Włochy, Holandia, Belgia i Portugalia - zmusiły Japonię do zrzeczenia się przyznanych jej terytoriów w Chinach. Potwierdzono wtedy niepodległość i suwerenność Chin oraz politykę "otwartych drzwi" wobec Państwa Środka (ułatwiło to ekspansję gospodarczą w Chinach).
Uzgodniono wtedy również wielkość floty wojennej ówczesnych mocarstw. Wyrażał ją wzajemny stosunek tonażu okrętów: USA - 5 : Wielka Brytania - 5 : Japonia - 3 : Francja - 1,75 : Włochy - 1,75.
Wszystkie te postanowienia znacznie wzmocniły pozycję USA w rejonie Pacyfiku, co wywołało niezadowolenie Japonii i wyzwoliło tam tendencje militarystyczne i odwetowe.
Wszystkie porozumienia i traktaty pokojowe pomiędzy państwami centralnymi a ententą oraz traktaty i umowy graniczne kończące I wojnę światową tworzyły tzw. system wersalski.
Mimo że granice starano się wytyczyć (zgodnie z założeniami Wilsona) według kryteriów narodowościowych i zgodnie z zasadą samostanowienia narodów, często te nowe granice były przedmiotem bardzo ostrych sporów i pretensji. W granicach nowo utworzonych państw w Europie Środkowej i Wschodniej zamieszkiwały liczne mniejszości narodowe (Czechosłowacja, Austria, Królestwo Serbów, Chorwatów i Słoweńców - SHS a od 1929 r. Jugosławia, Węgry, Polska, Estonia, Litwa, Łotwa, Rumunia, Bułgaria, Finlandia). Zdając sobie sprawę z tych trudności, mocarstwa zachodnie zmusiły nowo powstałe państwa do podpisania tzw. małego traktatu wersalskiego, który miał chronić prawa mniejszości etnicznych zamieszkujących te kraje. W ten sposób chciano zapobiec wybuchom nacjonalizmu, ale w praktyce traktat ten był wykorzystywany głównie przez Niemców do celów propagandowych. Same Niemcy nie musiały podpisać tego traktatu.
System wersalski był bardzo niestabilny, gdyż Francja i Wielka Brytania były zbyt osłabione, by utrzymać równowagę polityczną w Europie, a "wielcy niezadowoleni" (Niemcy, Rosja, Włochy) robili wszystko, by go obalić. Jego zasady były dyskutowane i rozstrzygane przez różne komisje aż do 1922 r. Już na konferencji w Waszyngtonie (listopad 1921 - luty 1922 r.) doszło do jego regulacji. Obecne tam państwa - Stany Zjednoczone, Wielka Brytania, Chiny, Japonia, Francja, Włochy, Holandia, Belgia i Portugalia - zmusiły Japonię do zrzeczenia się przyznanych jej terytoriów w Chinach. Potwierdzono wtedy niepodległość i suwerenność Chin oraz politykę "otwartych drzwi" wobec Państwa Środka (ułatwiło to ekspansję gospodarczą w Chinach).
Uzgodniono wtedy również wielkość floty wojennej ówczesnych mocarstw. Wyrażał ją wzajemny stosunek tonażu okrętów: USA - 5 : Wielka Brytania - 5 : Japonia - 3 : Francja - 1,75 : Włochy - 1,75.
Wszystkie te postanowienia znacznie wzmocniły pozycję USA w rejonie Pacyfiku, co wywołało niezadowolenie Japonii i wyzwoliło tam tendencje militarystyczne i odwetowe.