Omów przebieg powstania warszawskiego. Wyjaśnij przyczyny jego klęski.
pietruch94
27 Lipiec 1.Podczas odprawy Komendy Głównej AK, mimo podzielonych zdań, Komendant Główny AK, gen. Tadeusz Komorowski „Bór” podejmuję decyzję, że w najbliższych dniach rozpocznie się walka o Warszawę. 2.Niemcy ogłaszają wezwanie do stawienia się 100 tys mieszkańców Warszawy do robót fortyfikacyjnych nad Wisłą 3.Płk „Monter” (Antoni Chruściel), wobec zaistniałej sytuacji, wydaje rozkaz o mobilizacji
28 Lipiec 1.Rozpoczęcie akcji mobilizacyjnej 2.Bojkot niemieckiego wezwania 3.Wobec braku jakiejkolwiek reakcji okupanta, Komenda Główna odracza wybuch powstania (następuje demobilizacja)
29 Lipiec 1.Wzmocnienie patroli policji i wojska niemieckiego 2.Ostateczna decyzja gen. Komorowskiego o wybuchu powstania
31 Lipiec 1.Przybycie do stolicy gen. Reiner’a Stahel’a, mającego rozkaz niedopuszczenia do wybuchu powstania wszystkimi dostępnymi siłami i środkami 2.W wyniku zaistniałych sytuacji (czołowe jednostki Armii Czerwonej docierały do położonej na wschodnim brzegu Wisły dzielnicy Praga), gen. „Bór”, z udziałem Delegata Rządu i przewodniczącego RJN, wydaje płk. „Monterowi” rozkaz rozpoczęcia akcji zbrojnej w Warszawie dnia następnego 3.Następuje mobilizacja 40-45 tys. Ludzi, zorganizowanych w ośmiu obwodach (Śródmieście, Żoliborz, Wola, Ochota, Mokotów, Praga, Powiat, Okęcie)
Skutki: Polacy pokazali światu ze mimo braku broni, słabego wyszkolenia młodych żołnierzy mogli walczyć z przeważającymi siłami wroga przez 63 dni. Wzbudziło to wielki podziw wszystkich sojuszników, jednak na tym się skończyło.
Straty zarówno w ludziach jak i samej Warszawy były ogromne. Zginęło 150 tys. ludności cywilnej i 40 tys. powstańców. Pozostała ludność cywilna jak i powstańcy zostali przewiezieni do obozu przejściowego w Pruszkowie.
1.Podczas odprawy Komendy Głównej AK, mimo podzielonych zdań, Komendant Główny AK, gen. Tadeusz Komorowski „Bór” podejmuję decyzję, że w najbliższych dniach rozpocznie się walka o Warszawę.
2.Niemcy ogłaszają wezwanie do stawienia się 100 tys mieszkańców Warszawy do robót fortyfikacyjnych nad Wisłą
3.Płk „Monter” (Antoni Chruściel), wobec zaistniałej sytuacji, wydaje rozkaz o mobilizacji
28 Lipiec
1.Rozpoczęcie akcji mobilizacyjnej
2.Bojkot niemieckiego wezwania
3.Wobec braku jakiejkolwiek reakcji okupanta, Komenda Główna odracza wybuch powstania (następuje demobilizacja)
29 Lipiec
1.Wzmocnienie patroli policji i wojska niemieckiego
2.Ostateczna decyzja gen. Komorowskiego o wybuchu powstania
31 Lipiec
1.Przybycie do stolicy gen. Reiner’a Stahel’a, mającego rozkaz niedopuszczenia do wybuchu powstania wszystkimi dostępnymi siłami i środkami
2.W wyniku zaistniałych sytuacji (czołowe jednostki Armii Czerwonej docierały do położonej na wschodnim brzegu Wisły dzielnicy Praga), gen. „Bór”, z udziałem Delegata Rządu i przewodniczącego RJN, wydaje płk. „Monterowi” rozkaz rozpoczęcia akcji zbrojnej w Warszawie dnia następnego
3.Następuje mobilizacja 40-45 tys. Ludzi, zorganizowanych w ośmiu obwodach (Śródmieście, Żoliborz, Wola, Ochota, Mokotów, Praga, Powiat, Okęcie)
Skutki:
Polacy pokazali światu ze mimo braku broni, słabego wyszkolenia młodych żołnierzy mogli walczyć z przeważającymi siłami wroga przez 63 dni. Wzbudziło to wielki podziw wszystkich sojuszników, jednak na tym się skończyło.
Straty zarówno w ludziach jak i samej Warszawy były ogromne. Zginęło 150 tys. ludności cywilnej i 40 tys. powstańców. Pozostała ludność cywilna jak i powstańcy zostali przewiezieni do obozu przejściowego w Pruszkowie.