Ojcowie kościoła .! 1. kim byli ? 2. co zrobili dla wiary ? 3.co zrobili dla interpretacji bibli ? 4.co zrobili dla liturgi ?
Sylwia1801
Ojcowie Kościoła (łac.) byli to pisarze i teologowie we wczesnym chrześcijaństwie, w epoce, która nastąpiła po Ojcach Apostolskich (Patres apostolici) aż do VIII wieku. Doktryna starożytnych i wczesnośredniowiecznych Ojców Kościoła, a także dział teologii zajmujący się ich nauczaniem, nazywa się patrystyką.
Pojęcie to w starożytności chrześcijańskiej miało sens przenośny. W Liście do Koryntian (1 Kor. 4,15) pisze św. Paweł: Bo choćbyście mieli dziesięć tysięcy wychowawców w Chrystusie, to ojców macie niewielu. Dokładniej wyjaśnił to św. Ireneusz: Jeśli ktoś jest pouczony słowem przez drugiego, to nazywa się go synem, a tamtego ojcem. Było to więc popularne w starożytności utożsamianie ojcostwa duchowego z nauczaniem. W przekonaniu pierwszych chrześcijan biskup był nauczycielem zasad wiary, stąd jemu przede wszystkim przysługiwał ten zaszczytny tytuł. Później określenie Ojcowie Kościoła związano z pisarzami o niekwestionowanej wiedzy (łac. doctrina orthodoxa), świętym życiu (łac. sanctitas vitae) i zaaprobowanych przez Kościół (łac. approbatio) świadków nauki o wierzeOjcowie Kościoła działali aktywnie na terenie całego Cesarstwa Rzymskiego. Cesarstwo to za czasów Dioklecjana dzieliło się wyraźnie na dwie części: zachodnią i wschodnią. Linia podziału przebiegała na granicy Italii, a istotne kryterium tego podziału stanowił język: na Zachodzie posługiwano się łaciną, na Wschodzie – greką.
Podrzędne okazywały się czynniki narodowościowe, które jednak wymuszały dalszy podział w obrębie owego dychotomicznego układu. I tak, w części zachodniej wydzielono: Italię, Afrykę, Galię, Hiszpanię, Ilirię i Anglię. Natomiast część wschodnia (Orient) obejmowała: Grecję, Małą Azję, Antiochię, Palestynę i Egipt
Pojęcie to w starożytności chrześcijańskiej miało sens przenośny. W Liście do Koryntian (1 Kor. 4,15) pisze św. Paweł: Bo choćbyście mieli dziesięć tysięcy wychowawców w Chrystusie, to ojców macie niewielu. Dokładniej wyjaśnił to św. Ireneusz: Jeśli ktoś jest pouczony słowem przez drugiego, to nazywa się go synem, a tamtego ojcem. Było to więc popularne w starożytności utożsamianie ojcostwa duchowego z nauczaniem. W przekonaniu pierwszych chrześcijan biskup był nauczycielem zasad wiary, stąd jemu przede wszystkim przysługiwał ten zaszczytny tytuł. Później określenie Ojcowie Kościoła związano z pisarzami o niekwestionowanej wiedzy (łac. doctrina orthodoxa), świętym życiu (łac. sanctitas vitae) i zaaprobowanych przez Kościół (łac. approbatio) świadków nauki o wierzeOjcowie Kościoła działali aktywnie na terenie całego Cesarstwa Rzymskiego. Cesarstwo to za czasów Dioklecjana dzieliło się wyraźnie na dwie części: zachodnią i wschodnią. Linia podziału przebiegała na granicy Italii, a istotne kryterium tego podziału stanowił język: na Zachodzie posługiwano się łaciną, na Wschodzie – greką.
Podrzędne okazywały się czynniki narodowościowe, które jednak wymuszały dalszy podział w obrębie owego dychotomicznego układu. I tak, w części zachodniej wydzielono: Italię, Afrykę, Galię, Hiszpanię, Ilirię i Anglię. Natomiast część wschodnia (Orient) obejmowała: Grecję, Małą Azję, Antiochię, Palestynę i Egipt