November 2018 1 33 Report

Oceń jakie znaczenie dla rozwoju ekumanizmu i dialogu miedzyreligijnego miały spotkania papieża Jana Pawła 2 z przywódcami innych religji

Ma to byc referat min 2Strony A4 DAJE NAJ!!!

More Questions From This User See All
1. Wyznacz AuB AnB A/B B/A mając zbiory A=<-3,1) I B=<-2,4> 2.Wyznacz zbiór funkcji liniowej g: który wykres przechodzi przez punkt P=(2:3) i jest -prostopadły do funkcji y=3x-4 -równoległy do wykresu y=3x-4 3. W ciągu arytmetycznym dane są a1=a2 i a10=20. Oblicz a7 i S10 4.Funkcje kwadratową y= przedstaw w postaci kanonicznej i iloczynowej 5. rozwiąż nierównosć (x-5)(x+6)>3 b) DAJE NAJ!!!!
Answer
1. Objętość prostopadłościanu która wysokoc ma długość 10cm równa jest 490cm3. Stosunek długości krawedzi podstawy wynosi 3:4.Wyznacz miarę kąta nachylenia przekątnej prostopadłoscianu do płaszczyzny podstawy. Zrób rysunek prostopadłoscianu i zaznacz szukany kąt. 2. Trójkąt prostokątny o przyprostokątnych 6cm i 8cm obraca się wokół prostej zawierającej dłuższa przyprostokątną. Oblicz objętość powstałej bryły. 3.Na siatkę ostrosłupa prawidłowego czworokątnego o krawędzi podstawy długości 10cm zurzyto 250cm2 kartonu. Oblicz długosc wysokości sciany bocznej tego ostrosłupa jeśli 10% powierzchni zajmują zakładki. 4.Wykaż, że dla każdej liczby naturalnej n większej od 2 liczna n(do szcześcianu) - n dzieli się przez 6 DAJE NAJJJJ
Answer
Test 4. Przeczytaj uważnie tekst, a następnie wykonaj zadania umieszczone pod nim. Odpowiadaj tylko na podstawie tekstu i tylko własnymi słowami – chyba że w zadaniu polecono inaczej. Udzielaj tylu odpowiedzi, o ile jesteś proszony. W zadaniach zamkniętych wybierz tylko jedną z zaproponowanych odpowiedzi. Wiesław Łukaszewski Poszukiwany: ja (fragmenty) [1] Apfelbaum miał prawie wszystko – był wykształcony, zamożny, szanowany. Nie miał tylko urody i powodzenia u kobiet. Modlił się więc do Boga, by zesłał mu urodę. Lata płynęły, Apfelbaum codziennie rano przeglądał się w lustrze i codziennie widział siebie tak samo brzydkiego. Aż pewnego dnia ujrzał w nim pięknego mężczyznę, „To chyba ja” – pomyślał. Tak się zachwycił, że wybiegł z domu, krzycząc: „Ludzie...!”. I przez nieuwagę wpadł pod autobus. Resztką sił zwrócił się do Boga: „Panie, co ja Ci zrobiłem, że teraz, gdy jestem – o ile to ja – nie tylko wykształcony, bogaty i szanowany, ale też piękny, i miałbym powodzenie u kobiet, Ty wpychasz mnie prosto pod autobus”. Wtedy z nieba odezwał się głos: „Wybacz mi, Apfelbaum, ja ciebie po prostu nie poznałem”. [2] Sądzimy, że można poznać siebie, a co więcej – że można poznać siebie niemal całkowicie, do dna. Na pierwszy rzut oka nic prostszego: mamy siebie pod ręką, a także pod kontrolą, więc nic nie stoi na przeszkodzie, by dowiedzieć się o sobie wszystkiego (a nawet więcej). Skąd zatem biorą się kłopoty? Mariola twierdzi, że zbyt późno dowiedziała się, że nie potrafi współpracować z innymi. Stefan wolałby nie wiedzieć, że jest „zaledwie” średnio muzykalny, tak dobrze było mu ze złudzeniem, że jest Mozartem. Mariola boi się nowych zadań, bo nie umie przewidzieć, jak w nich wypadnie. Stefan ciągle liczy swoje zalety i wady. Za każdym razem wychodzi mu inny wynik. Mariola uważa, że lepiej zbytnio nie wnikać w siebie, bo a nuż odkryje się coś kłopotliwego, przerażającego. Stefan zaś sądzi, że nikt nie zna go tak dobrze, jak on sam. […] [3] Richard Robins i Oliver John wskazują, że w poznawaniu siebie wyróżnić można cztery postawy. Pierwsza postawa – naukowca – polega na próbach bezstronnego gromadzenia informacji, na starannej ich analizie, na porównywaniu i wnioskowaniu. Efektem tych wysiłków jest prywatna teoria własnej osoby, która stanowi podstawę do przewidywania swoich zachowań. Postawa druga – polityka – wiąże się z poszukiwaniem skuteczności swojego działania, a środkiem do tego staje się gromadzenie danych o reakcjach, jakie nasze zachowania wywołują u innych. Miarą jej skuteczności jest osiągany szacunek czy prestiż. Postawa trzecia – negocjatora – polega na takim selekcjonowaniu informacji, które zapewni zgodność różnych danych na temat siebie, a także da przekonanie o własnej stałości w zmieniających się warunkach. Czwarta postawa – egoisty – przejawia się poszukiwaniem takich danych o sobie, które zapewniają dobre samopoczucie. Można tu mówić na przykład o tendencyjnym zniekształcaniu informacji czy o wyborze wyłącznie tych pozytywnych. Jak widać, te cztery tendencje nie są spójne. Wszystko wskazuje na to, że współistnieją one u każdego z nas (być może w różnych proporcjach). W efekcie ich działania powstaje subiektywny obraz własnej osoby. [4] Rozważmy dwie kwestie: w jaki sposób zdobywamy informacje na swój temat i jakie są ograniczenia w poznaniu siebie. Z ważnych powodów zacznę od ograniczeń. [5] Najważniejszym ograniczeniem w poznawaniu siebie jest brak dystansu do własnej osoby. Poznający i poznawany są tymi samymi osobami, a co więcej – narzędzia poznania też są w tym uwikłane. Świadomość poznaje treść świadomości za pomocą świadomości. Wynika z tego, że najważniejszą cechą samopoznania jest stronniczość. […] [6] Poszukując korzystnych (czy prawdziwych, to inna sprawa) informacji o sobie, uciekamy się do wielu strategii: dokonujemy korzystnych porównań społecznych, pławimy się w cudzej chwale, odpowiednio interpretujemy przyczyny sukcesów (osobiste zalety – zdolności lub pracowitość) i porażek (cechy zadania, inni ludzie, pech), […] koncentrujemy się na swoich cechach sprawnościowych („Jestem inteligentny”) i na cudzych cechach moralnych (np. „On jest niegodny zaufania”), zbieramy dowody na trafność własnych sądów (najczęściej post hoc1: „Od razu wiedziałem, że tak będzie”) i na błędy innych (częstość cudzych błędów w poznaniu społecznym oceniamy dość trafnie, częstość swoich błędów – bardzo nietrafnie). […] [7] Inną przeszkodą w poznawaniu siebie jest etykietowanie i samoetykietowanie. Gdy otrzymujemy od kogoś etykietkę – „nonkonformista”, „altruista”, „egoista” itd. – zwiększa się prawdopodobieństwo, że będziemy zachowywać się zgodnie z jej treścią. […] Etykietowanie siebie również zwiększa prawdopodobieństwo zachowań zgodnych z etykietą. Tak więc coś, co w punkcie wyjścia jest pustą nazwą (etykietą), stać się może trafną charakterystyką. [8] Problemem w poznawaniu siebie jest skomplikowanie wiedzy dotyczącej „Ja”. Z jednej strony wiedza o sobie stanowi odpowiedź na pytanie: „Jaki jestem?” lub „Kim jestem?”, z drugiej zaś zawiera odpowiedzi na dwa inne pytania: „Jakim (kim) pragnę być?” i „Jakim (kim) być powinienem?”. Oznacza to podwojenie standardów ukierunkowujących zmiany w obrazie własnej osoby. Rzadko pragniemy być tacy, jacy być powinniśmy. Rzadko też powinniśmy być tacy, jakimi być pragniemy. Co więcej, chodzi nie tylko o podwojenie standardów, ale też o inne ich źródła; w przypadku pragnień są to najczęściej standardy osobiste, w przypadku powinności – oczekiwania innych ludzi. […] [9] Wielu rzeczy nie chcemy o sobie wiedzieć. Można by to nazwać samookłamywaniem, gdyby nie fakt, że nie zawsze jest to tendencja świadoma. Czasem gwałtownie zaprzeczamy informacjom pochodzącym od innych, czasem nie dopuszczamy do siebie myśli czy wiadomości, które mogłyby być niewygodne, nieprzyjemne lub sprzeczne z naszymi przekonaniami na swój temat. W służbie tej tendencji działa tzw. naiwny realizm. Lee Ross i Bogdan Wojciszke uważają, iż polega on na przekonaniu, że to ja znam prawdę i wszyscy ludzie, którzy mają choć odrobinę rozsądku, zgodzą się ze mną. Jeżeli jednak się nie zgadzają, to znaczy, że albo nie chcą (bo mają taki interes), albo nie potrafią (bo nie mają dość rozumu). Z pewnością nie znaczy to – z mojego punktu widzenia – że to ja nie mam racji. [10] Kiedy ktoś pyta mnie, w jaki sposób można najlepiej poznać siebie, zazwyczaj mówię mu: „Zapytaj innych, jaki jesteś, a oni ci powiedzą. Zapytaj zwłaszcza tych, o których wiesz, że cię nie lubią”. Poza rzadkimi wyjątkami inni ludzie znają nas lepiej niż my. Badania Ireny Zuber wskazują, że najlepszą wiedzę o nas mają ci, którzy nas nie lubią – bo są uważniejszymi obserwatorami naszego zachowania i wnikliwiej je analizują. Radziłbym też pytać ludzi, którzy spełniają dwa warunki: dość długo nas znają i są w złym nastroju, bo oni – jak wykazali Alice Isen i Joseph Forgas – także popełniają mniej błędów w ocenie innych. 1 Post hoc (łac.) – po fakcie. © Copyright by Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne Spółka Akcyjna 2 [11] Informacje pochodzące od innych ludzi stanowią bodaj najważniejsze źródło wiedzy o sobie. Kłopot polega jednak na tym, że – w imię dążenia do utrzymywania dobrego mniemania o sobie – z łatwością uruchamiamy mechanizmy selekcji sprawiające, że chętnie przebywamy z osobami, które są źródłem informacji pozytywnych, a niechętnie z tymi, które mówią nam rzeczy przykre lub krytykują nas. W tym ostatnim przypadku łatwo dochodzimy do wniosku, że o prawdzie nie decyduje przecież większość głosu, a nawet – że mylić się mogą wszyscy (poza mną, rzecz jasna). […] [12] Możemy też wnioskować o sobie z naszych emocji. Mężczyźni, którzy przechodzili przez wiszący nad przepaścią most, odczuwali sympatię do kobiety spotkanej po drugiej stronie mostu. Ci, którzy przechodzili przez stabilny most betonowy, niczego takiego nie doświadczyli. Pierwsi zinterpretowali swoje pobudzenie jako wywołane przez napotkaną kobietę, choć w istocie było ono związane z chybotliwym mostem. […] [13] Wiele jest metod poznawania, ale wszystkie są obciążone znacznym błędem. Powie ktoś, że jeśli proces poznawania czegokolwiek (siebie także) jest rozciągnięty w czasie, to w miarę jego kontynuacji coraz lepiej siebie znamy. Niekoniecznie, bo jedna ze zmór poznawania (również siebie) to tendencja do podtrzymywania powziętych przypuszczeń. W miarę napływu nowych informacji niechętnie zmieniamy przypuszczenia, natomiast systematycznie rośnie nasza pewność co do ich trafności. […] Nie znaczy to jednak, że nie warto zajmować się jej gromadzeniem i ulepszaniem. Nie ma powodów, by bać się wyników naszego poznania. W najgorszym razie popełnimy błąd, a błądzić jest rzeczą ludzką. 1.Na podstawie akapitu 3. wymień cztery postawy przyjmowane przez ludzi w poznawaniu siebie. Podaj po dwie cechy charakterystyczne dla każdej z nich. 2.W jaki sposób autor podkreślił kontrast między oceną samych siebie a oceną innych w akapicie 6.? 3.Wypisz trzy ograniczenia w poznaniu siebie oraz dwa sposoby zdobywania informacji na swój temat. 4.Która z osób wymienionych w akapicie 2. prezentuje postawę opisaną przez profesorów Lee Rossa i Bogdana Wojciszke? Uzasadnij swoją odpowiedź 5.W którym akapicie autor powraca do sądów wyrażonych w akapicie 9.? 6.Z czego wynikało odczucie sympatii do kobiety spotkanej po drugiej stronie mostu (akapit 12.)? 7.Wskaż trzy sposoby prowadzenia narracji przez autora artykułu (zacytuj odpowiednie fragmenty). Określ różne funkcje każdego z nich. 8.Sformułuj główną tezę udowadnianą przez autora w artykule.
Answer
Piszesz do kolegi list z niemiec na temat mieszkania W liscie:a)Poinformuj gdzie mieszkasz i jak duży jest twój pokójb)Poinformuj ile masz pokoi i wyraz opinie na ich tematc)Poinformuj o wysokosci czynszu i kosztach dodatkowychd)Zapytaj kolegę o jego mieszkanie i jego lokalizacjeMin 120słów nie używac translatoraDaje Naj
Answer
miejsca o najwiekszej aktywnosci wulkanicznej
Answer
Rozwiąż nierowność i zaznacz na osi
Answer
Rozwiaż nierównosc i zaznacz na osi2x(do kwadratu)+2x<(i rowne)0
Answer
Boki trójkąta ABC maja dłułgość 3cm 7cm i 6cm.Obwód trojkata EFG podobnego do trojąta ABC jest rowny 40cm. Oblicz najdluzszy bok EFG
Answer
rozwiąż rówania(8-3x)(1/2+4x)(x-2)=0(5x-x2)(x-1)=0(x2-16x)(x-16)=0(x2-25)(x+7)=08x3+64=0rozwiąż równanie rozkładając lewa strone na czynnikix3-2x2+4x-8=02x3-6x2+5x-15=02x3+8x2-2x-8=0x3+9x2-x-9=0x3-x2+x-1=0
Answer
Rozwiąż równania
Answer

Recommend Questions

Características del estado absolutista? (Son 3) 1.- Concentración del poder 2.-Mercado unificado 3.-Burocratismo 4.-Ejercito propio 5.-Pluralismo social 6.-División de poderes
ayudenme porfavor como era la educacion en 1970
¿cuál es la diferencia entre nomadas y sedentarios?
necesito un super resumen de la biografia de max uhle
QUISIERA SABER UNA ORACION CON LA PALABRA NUTRICION
1) Cual fue el principal cultivo durante la colonización portuguesa en Brasil a) Maiz b) Papa c) Arroz d) Caña de azucar
URGENTE!!! El contexto histórico de los primeros años del siglo XX se caracterizan por: I. Europa poseía la supremacía política, económica y cultural en el mundo II. La ''cuestión social'' se transformó en el problema permanente hasta princios de la ''Gran Guerra'' o ''Primera Guerra Mundial'' III. En las mentes de las grandes potencias mundiales a comienzos del siglo XX, solo hay un objetivo: ''Progresar'' ''Innovar'' y ''Cambiar el mundo'' a) I y II b) II y III c) I y III d) I, II y III
De que año a que año fue la guerra de los pasteles?
¿cual es la diferencia entre un coreografo y un bailarin?
¿Que territorio actualmente ocupan los Judíos? Y¿Qué problemas tienen los Palestinos con los Judíos?Si quieren solo pongan la repuesta de uno, pero porfavooor es para hoy!!

Life Enjoy

" Life is not a problem to be solved but a reality to be experienced! "

Get in touch

Social

© Copyright 2013 - 2024 KUDO.TIPS - All rights reserved.