Wyznaczamy miejsca zerowe zapisując wielomian W(n) = n³ - 5n² -12n +36 w postaci iloczynowej.
Skorzystamy z tw. o całkowitych pierwiastkach wielomianu o współczynnikach całkowitych: Jeżeli wielomian
o współczynnikach całkowitych, ma pierwiastek całkowity p, to p jest dzielnikiem wyrazu wolnego a₀ oraz z def. pierwiastka wielomianu: Liczba p jest pierwiastkiem wielomianu W(x) wtedy, gdy W(p) = 0.
Zatem liczba 2 jest pierwistkiem wielomianu W(n) = n³ - 5n² -12n +36
Skorzystamy z tw. Bezouta: Liczba p jest pierwiastkiem wielomianu W(x) wtedy, gdy wielomian W(x) jest podzielny przez dwumian (x - p).
Stąd:
(n³ - 5n² -12n +36) : (n - 2) = n² - 3n - 18
-n³ +2n²
-----------
-3n² - 12n + 36
3n² - 6n
-------------------
-18n + 36
18n - 36
------------------
R = 0
n³ - 5n² -12n +36 = (n - 2)(n² - 3n - 18)
Stąd:
Miejsca zerowe to: - 3; 2 i 6.
Zaznaczamy miejsca zerowe na osi liczbowej i rysujemy przybliżony wykres.
Wykres zaczynamy rysować z prawej strony od góry, bo a = 1 > 0 i przecina on oś w miejscach zerowych, bo pierwiastki są 1-krotne - patrz załącznik
Z wykresu odczytujemy rozwiązanie nierówności n³ - 5n² -12n +36 < 0, czyli zbiór tych argumentów n, dla których wartości są mniejsze od zera (ujemne):
Wyznaczamy miejsca zerowe zapisując wielomian W(n) = n³ - 5n² -12n +36 w postaci iloczynowej.
Skorzystamy z tw. o całkowitych pierwiastkach wielomianu o współczynnikach całkowitych: Jeżeli wielomian
o współczynnikach całkowitych, ma pierwiastek całkowity p, to p jest dzielnikiem wyrazu wolnego a₀ oraz z def. pierwiastka wielomianu: Liczba p jest pierwiastkiem wielomianu W(x) wtedy, gdy W(p) = 0.
Zatem liczba 2 jest pierwistkiem wielomianu W(n) = n³ - 5n² -12n +36
Skorzystamy z tw. Bezouta: Liczba p jest pierwiastkiem wielomianu W(x) wtedy, gdy wielomian W(x) jest podzielny przez dwumian (x - p).
Stąd:
(n³ - 5n² -12n +36) : (n - 2) = n² - 3n - 18
-n³ +2n²
-----------
-3n² - 12n + 36
3n² - 6n
-------------------
-18n + 36
18n - 36
------------------
R = 0
n³ - 5n² -12n +36 = (n - 2)(n² - 3n - 18)
Stąd:
Miejsca zerowe to: - 3; 2 i 6.
Zaznaczamy miejsca zerowe na osi liczbowej i rysujemy przybliżony wykres.
Wykres zaczynamy rysować z prawej strony od góry, bo a = 1 > 0 i przecina on oś w miejscach zerowych, bo pierwiastki są 1-krotne - patrz załącznik
Z wykresu odczytujemy rozwiązanie nierówności n³ - 5n² -12n +36 < 0, czyli zbiór tych argumentów n, dla których wartości są mniejsze od zera (ujemne):