W rzeczywistości cząsteczka o wzorze CaCl₂ nie istnieje. Związek ten występuje w postaci rozległych sieci krystalicznych, zbudowanych z jonów Ca²⁺ i Cl⁻. Dzieje się tak, ponieważ różnica elektroujemności wapnia i chloru jest większa, niż 1,7 i chlor tak silnie przyciąga elektrony wapnia, że wapń oddaje je chlorowi na stałe. Gdy wapń Ca odda trwale dwa elektrony, to stanie się jonem dodatnim Ca²⁺ (oddaje dwa, bo zgodnie z regułą oktetu elektronowego dąży do posiadania na powłoce walencyjnej ośmiu elektronów, właśnie poprzez ich oddanie może to uzyskać). Każdy z chlorów również dąży do oktetu, ale każdy z chlorów do oktetu potrzebuje tylko jeden elektron, toteż dwa atomy chloru po przyjęciu po jednym elektronie każdy od wapnia stanie się jonem ujemnym Cl⁻.
W rzeczywistości cząsteczka o wzorze CaCl₂ nie istnieje. Związek ten występuje w postaci rozległych sieci krystalicznych, zbudowanych z jonów Ca²⁺ i Cl⁻. Dzieje się tak, ponieważ różnica elektroujemności wapnia i chloru jest większa, niż 1,7 i chlor tak silnie przyciąga elektrony wapnia, że wapń oddaje je chlorowi na stałe. Gdy wapń Ca odda trwale dwa elektrony, to stanie się jonem dodatnim Ca²⁺ (oddaje dwa, bo zgodnie z regułą oktetu elektronowego dąży do posiadania na powłoce walencyjnej ośmiu elektronów, właśnie poprzez ich oddanie może to uzyskać). Każdy z chlorów również dąży do oktetu, ale każdy z chlorów do oktetu potrzebuje tylko jeden elektron, toteż dwa atomy chloru po przyjęciu po jednym elektronie każdy od wapnia stanie się jonem ujemnym Cl⁻.