Question

Napiszcie mi życioryś maryji plis i co to oznacza że jezus jest dobrym pasterzem

Answer 1

Pochodzenie, dzieciństwo, rodzina[edytuj] Rodzice Marii, św. Joachim i św. Anna (ilustracja zKroniki norymberskiej)

Biblia nie mówi jednoznacznie o przynależności Marii do któregokolwiek pokolenia Izraela. Komentarz w Biblii Tysiąclecia interpretuje Łk 1,32 i Rz 1,3 jako aluzję do pochodzenia z pokolenia Judy. Tradycję o pochodzeniu z tego właśnie pokolenia przekazują po raz pierwszy Justyn Męczennik i Ignacy Antiocheński[4].

Niektórzy bibliści chrześcijańscy do Marii odnoszą rodowód Jezusa podawany przez Ewangelię Łukasza, zgodnie z którym ojcem Józefa był Heli. Według takiej interpretacji, powstałej w czasach nowożytnych, rodowód ten traktuje Heliego jako ojca Józefa, ponieważ kobiety nie mogły stanowić ogniwa rodowodu. Według innego poglądu, sięgającego czasów Juliusza Afrykańczyka (ok. 200 r.), oba rodowody odnoszą się bezpośrednio do Józefa a różnice wynikają z prawa lewiratu[5].

Informacje na temat dzieciństwa Marii znane są wyłącznie z przekazów pozabiblijnych, takich jak Protoewangelia Jakuba i trzynastowieczna Złota legenda[6]. Według tychże źródeł rodzicami Marii byli Joachim i Anna. Małżonkowie długo nie mogli doczekać się potomka. Przysięgli Panu, że jeżeli da im dziecko, oddadzą je na służbę Bogu. Pewnego dnia Annie ukazał się anioł, który oznajmił, że dziecko które urodzi będzie wielbione przez cały świat. Dziewięć miesięcy później na świat przyszła córka, której zgodnie z wolą anioła nadano imię Maria. W wieku trzech lat została ona oddana przez rodziców na wychowanie kapłanom i niewiastom usługującym w świątyni[7].

Anna, żona Joachima, miała być siostrą Elżbiety, matki Jana Chrzciciela, czyli zgodnie z tą tradycją Maria była siostrzenicą Elżbiety. Niektórzy uważają, że siostrą Marii była też Salome, żona Zebedeusza, której dwaj synowie, Jakub i Jan, byli uczniami Jezusa.

Małżeństwo z Józefem[edytuj] Zaślubiny Maryi i Józefa Bernardino Luini, Zaręczyny Marii i Józefa

Protoewangelia Jakuba i Złota legenda opisały również okoliczności zawarcia małżeństwa Marii i Józefa. Gdy Maria miała czternaście lat, zgodnie z rozporządzeniem najwyższego kapłana miała wrócić do swej rodziny, aby wyjść za mąż. Nie zgodziła się jednak na opuszczenie świątyni, ponieważ składała śluby czystości i była przeznaczona do służby Panu. Nie wiedząc co robić, kapłani zwrócili się o pomoc do Boga, który polecił zebrać wszystkich nieżonatych mężczyzn z rodu Dawida. Każdy z nich miał złożyć na ołtarzu gałązkę. Na jednej z nich miał spocząć Duch Święty w postaci gołębicy i właściciel tej gałązki miał zostać mężem Marii. Wkrótce okazało się, że na żadnej z gałązek nie spoczął Duch Święty. Wtedy okazało się, że jeden z mężczyzn nie złożył gałązki. Tym człowiekiem był Józef z Galilei. Kiedy i on położył gałązkę, przepowiednia się spełniła. Podczas gdy Józef przygotowywał dom do przybycia żony, Maria udała się do Nazaretu, gdzie objawił jej się Archanioł Gabriel[8].

Narodziny Jezusa[edytuj]

Według Ewangelii Łukasza Maryja mieszkała w mieście galilejskim Nazaret razem z poślubionym jej cieślą Józefem. Tam nastąpiło zwiastowanie (obwieszczenie przez archanioła Gabriela wieści o tym, że narodzi syna mimo braku kontaktu z mężczyzną) i poczęcie za sprawą Ducha Świętego (Łk 1,26-38). Wkrótce potem nawiedziła dom kapłana Zachariasza i jego żony, Elżbiety, rodziców Jana Chrzciciela. Podczas tych odwiedzin Elżbieta wygłosiła proroctwo o dziecku Maryi. Maryja miała w jej domu wypowiedzieć/zaśpiewać hymn (Magnificat).

Zgodnie z Ewangelią Mateusza, kiedy mąż Maryi uświadomił sobie, że spodziewa się ona dziecka, zamierzał ją oddalić, ale za namową anioła nie uczynił tego (Mt 1,19-25). Narodziny Jezusa w Betlejem Łukasz Ewangelista tłumaczy koniecznością udania się Maryi i Józefa na ogłoszony w całym państwie spis ludności. Tam Maryja powiła Jezusa i położyła go w żłobie, a okoliczni pasterze, którym narodziny Mesjasza oznajmił anioł i mędrcy ze Wschodu mieli oddać im cześć. Następnie król na rzymskiej prowincji Izrael - Herod - dowiedziawszy o się o narodzinach zapowiedzianego przez Pisma króla żydowskiego, w obawie przed utraceniem władzy, wydał rozkaz, aby wymordować wszystkie dzieci do lat 3. Mord ten nazwano rzezią niewiniątek. Zagrożenie dla życia dziecka zmusiło świętą rodzinę do podróży do Egiptu. Wcześniej Maryja, razem z Józefem, miała przedstawić Jezusa w świątyni, gdyż według prawa Mojżeszowego każde pierworodne dziecko płci męskiej miało być poświęcone Panu.

Nowo narodzone dziecię otrzymało imię Jezus. Wraz z mężem Józefem odnalazła dwunastoletniego Jezusa w świątyni (por. Łk 2,42-52).

W czasie działalności publicznej Jezusa[edytuj]

W przekazach biblijnych na temat publicznej działalności Jezusa, jak twierdzi J. Baldock, Maria nie pojawia się często[9]. Według egzegezy katolickiej Ewangelie ukazują ją jako jedną z centralnych postaci, która poprzez miłość współdziałała w nowych narodzinach chrześcijan do życia przez wiarę, dzięki której stają się członkami /przynależącymi/ do Głowy-Chrystusa[10]. Wraz z synem uczestniczyła w weselu w Kanie Galilejskiej i była świadkiem pierwszego cudu Chrystusa (por. J 2, 1-12). Ewangelie przywołują słowa Jezusa, w których podkreśla on, że ważne są nie więzy krwi, macierzyństwo biologiczne Maryi, lecz macierzyństwo duchowe i duchowa relacja braterska i siostrzana, wynikająca ze słuchania Słowa Bożego i wypełniania go (por. Mt 12,46-50; Mk 3,33-35; Łk 8,19-20). Maria stała również pod krzyżem wraz z Marią Magdaleną, Marią Kleofasową oraz Janem. Tam w duchowym testamencie jej syn, ustanowił między nią a jego umiłowanym uczniem duchową relację macierzyńską, która zgodnie z wiarą Kościoła jest otwarta dla wszystkich uczniów Jezusa[11]. Po zmartwychwstaniu i wniebowstąpieniuJezusa, Dzieje Apostolskie 2, 12-15 sytuują ją wraz z apostołami i innymi bliskimi uczniami Jezusa, ok. 120 osób, w Wieczerniku w oczekiwaniu na Zesłanie Ducha Świętego[12]. Ostatnie lata życia na ziemi, według tradycji, spędziła razem ze św. Janem w Efezie[3]. Zgodnie z tradycją katolicką, po śmierci została wraz z ciałem wzięta do nieba[13].

Wniebowzięcie[edytuj] Lorenzo Lotto, Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny, 1506 Osobny artykuł: Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny.

Informacje na temat śmierci Marii i jej wniebowzięcia pojawiają się w Złotej legendzie i zostały zaczerpnięte z apokryficznej księgi, której autorstwo przypisuje się Janowi Ewangeliście[8]. Po wniebowstąpieniu Jezusa, Maria zamieszkała w domu w pobliżu góry Syjon, gdzie odwiedził ją anioł, trzymający w ręku gałązkę palmową. Maria otrzymała od posłańca z niebios wiadomość, że za trzy dni opuści ziemskie ciało. Chciała zostać pochowana przez apostołów. Wtedy anioł powiedział, że przybędą do niej w dniu śmierci. Gdy Maria siedziała z aniołem, jej dusza opuściła ciało i udała się wprost w ramiona syna. Jezus polecił apostołom pochować ciało matki w dolinie Jozafata. Trzy dni później Jezus powrócił na ziemię i zapytał apostołów, jak może uczcić Marię. Wtedy oni polecili Jezusowi, aby zabrał ciało matki do nieba, aby na wieki pozostało po jego prawicy. Wtedy archanioł Michał zszedł na ziemię i złączył ciało Marii z jej duszą. Maria wyszła z grobu i natychmiast została wzięta do nieba. Szaty Marii miały zostać w grobie na pociechę wiernym. Suknia Marii stała się w późniejszych czasach relikwią w katedrze Notre Dame w Chartres[14].

Dogmat o wniebowzięciu Marii został ogłoszony w 1950 przez papieża Piusa XII[15].