Question

Napisz życiorys św Magdaleny i dlaczego wybrałaś ją
Chodzi o to dlaczego wybrałaś ja na trzecie imie

Answer 1

 


Wybrałam imię św Magdaleny ponieważ gdy przyglądamy się relacjom przyjaźni św. Magdaleny Zofii Barat w ciągu jej życia, a zwłaszcza jej przyjaźni z Filipiną Duchesne, pojawia się kilka wzorców:Niektóre z przyjaźnie Zofii były oparte na przyciąganiu osobowości, na sympatii (miłości) między przyjaciółkami, na dobrym samopoczuciu w przebywaniu z drugą osobąNiektóre z tych relacji oparte były na przyciąganiu się podobnych duchowości, dzieleniu tej samej osobistej historii życia ( wewnętrznej podróży), na formie wzajemnego towarzyszeniaWiele z tych przyjaźni, a być może – większość z nich, oparte były na wspólnym celu, wspólnym zadaniu, na poszukiwaniu wspólnej wizji realizowania duchowego przeznaczenia Zgromadzenia - by czynić widoczną Miłość Boga objawioną w zranionym Sercu Jezusa na KalwariiRzecz jasna, w relacjach Magdaleny Zofii i w relacjach przyjaźni innych członkiń Zgromadzenia w tamtych czasach aspekty te nie występowały oddzielnie, ale wzajemnie się przenikały.Magdalena Zofia i Filipina Duchesne spotkały się w Grenoble w grudniu 1804 roku i moc tego spotkania na progu klasztoru Ste Marie Den Haut, naznaczyła ich relację na resztę ich wspólnej drogi. Filipina zachowała swą głęboką miłość i szacunek wobec Zofii przez całe swe życie. Po latach bliskich  osobistych kontaktów  w Grenoble i w Paryżu w latach 1804-1818, które miały miejsce aż do wyjazdu Filipiny do Luizjany w 1818 roku, nigdy później już się nie spotkały.Magdalena Zofia kochała i podziwiała Filipinę. Szanowała jej  szlachetność i lojalność oraz jej wierność misyjnemu powołaniu. W 1841 roku Zofia mówiła o swoim zadziwieniu, gdy Filipinie udało się w końcu dotrzeć do Indian w Sugar Creek. Zofia wiedziała o długim, usilnym oczekiwaniu Filipiny, od 1818 do 1841 roku, poprzez lata pełne zaangażowania w pracę misyjną w Missouri i w Louisianie.  A mimo to w roku 1841 Zofia uznała , że Filipina jest niemal zbyt wiekowa, by wyruszyć  w drogę 600 mil rzeką Missouri do Sugar Creek.W rzeczy samej – Filipina była poważnie chora w 1841 roku, ale z pomocą jej przyjaciół, zwłaszcza nieustraszonego jezuity, Pierre-Jan de Smet, osiągnęła długo oczekiwany cel – Sugar Creek.  Obraz mężnej Filipiny Duchesne, w końcu wypełniającej  swoje przeznaczenie, może być przedmiotem medytacji nad tajemnicą naszej osobistej historii życia, podobnie jak to było w przypadku samej Magdaleny Zofii.Magdalena z Canossy (ur. 1 marca 1774 w Weronie, zm. 10 kwietnia 1835tamże) – święta katolicka, dziewica, założycielka Rodziny Kanosjańskiej Córek i Synów Miłości.Biografia
Była chorowitym dzieckiem pochodzącym z osieroconej rodziny. W wieku pięciu lat ona i jej czworo rodzeństwa zostali porzuceni przez matkę. W 1791 roku trafiła dokarmelu w Trydencie, a następnie do klasztoru w Conegliano. Po powrocie do rodzinnego pałacu w Weronie podjęła działania mające na celu pomoc ubogim. W1808 roku Napoleon Bonaparte przekazał Magdalenie poaugustiański klasztor w Wenecji, który stał się domem nowej wspólnoty zakonnej. W 1812 Magdalena napisała Regułę dla Córek Miłości, a po upadku Napoleona papież Pius VIIzaakceptował prowadzoną działalność wspólnoty. Założycielka instytutu tworzyła nowe siedziby w Bergamo, Mediolanie, Trydencie i pracowała nad utworzeniem placówek w Brescii i Cremonie.Zmarła w opinii świętości pracując nad zatwierdzeniem założonego przez siebie zgromadzenia. Jej wspomnienie obchodzone jest 10 kwietnia.Papież Jan Paweł II kanonizował św. Magdalenę z Canossy 2 października 1988 roku.Pomnik św. Magdaleny z Canossy w Weronie