Question

Napisz życiorys o życiu i działalności Św.Pawła. Szybko potrzebne !!

Answer 1

Święty Paweł, Apostoł Narodów, męczennik. Św. Paweł uważany jest właściwie za pierwszego chrześcijańskiego teologa, budowniczego chrześcijaństwa, organizatora Kościoła Katolickiego; jego wpływ na teologię był żywy przez wszystkie stulecia i również współcześnie ma wielkie znaczenie. Uważa się, że to właśnie wkład i udział św. Pawła sprawił, że Kościół zachował swą jedność w trudnych czasach l w. Pomimo tego, że Paweł nie był uczniem Jezusa, uważany jest również za apostoła, i podobnie jak Piotr nazywany Księciem Apostołów. Przede wszystkim jednak jest wielkim apostołem narodów, czczonym po dziś dzień na całym świecie.

Życie i działalność św. Pawła można rekonstruować na podstawie dwóch źródeł. Pierwszym z nich są Dzieje Apostolskie, drugim natomiast listy Pawłowe (wszystkie zachowane listy Paweł napisał w przeciągu ok. 15 ostatnich lat swego życia). Na ich podstawie wiemy, że Paweł pochodził z Tarsu w Cylicji (Turcja), gdzie urodził się przed 10 r. po Chrystusie, w rodzinie faryzeuszy, i otrzymał hebrajskie imię Szaweł. Ponieważ jego rodzina posiadała również obywatelstwo rzymskie, należy przypuszczać, że już od urodzenia nosił również drugie, łacińskie imię Paweł. Podobnie jak jego ojciec uczył się w młodości wyrabiania namiotów. W wieku ok. 19 lat przybył do Jerozolimy i rozpoczął kształcenie w szkole rabinistycznej u znanego nauczyciela Gamaliela. W tym czasie Szaweł był zaciekłym przeciwnikiem i fanatycznym prześladowcą chrześcijan, których uważał za odstępców od wiary mojżeszowej; m.in. asystował przy kamienowaniu Szczepana przed bramą Jerozolimy (Dz 7,58). W wieku ok. 34 lat przyjął polecenie, by udać się do Damaszku (Syria) i tam aktywnie uczestniczyć w zwalczaniu młodych wspólnot chrześcijańskich.

W drodze do Damaszku miało miejsce słynne nawrócenie Szawła, któremu objawił się Chrystus. Od tej chwili rozpoczyna się żarliwa działalność apostolska Pawła, jak się już teraz nazywał. O wydarzeniu pod Damaszkiem Dzieje Apostolskie informują trzykrotnie, natomiast sam Paweł mówi o tym krótko w Liście do Calatów i w jednym z Listów do Koryntian. W Damaszku ociemniały Paweł przebywał u ucznia Jezusa Ananiasza, z jego rąk przyjął chrzest święty, po czym odzyskał wzrok. Z miejsca zaczął głosić Słowo Boże; najpierw w Damaszku, później w Arabii, przez krótki czas w Jerozolimie, wreszcie przez wiele lat w swojej ojczystej Cylicji i Syrii (lata tej działalności są najlepiej poznane).

Około 44 r. rozpoczęła się pionierska działalność misyjna Pawła. Razem z Barnabą udał się do Antiochii (Syria), by w tamtejszej wspólnocie głosić Ewangelię. Około roku 45 wyruszyli razem w wielką podróż misyjną (była to pierwsza z trzech podróży misyjnych św. Pawła, trwała do ok. 49 r.), chcąc nawrócić i ochrzcić jak najwięcej pogan. Podróż przebiegała przez Cypr, Pizydię i Cylicję. Na tzw. Soborze Jerozolimskim (49/50 r.) Paweł i Barnaba bronili sposobu swej działalności duszpasterskiej wśród wyznawców Chrystusa nawróconych z pogaństwa, co ze strony chrześcijan pochodzących z judaizmu, obstających przy żydowskich zwyczajach i obrzezaniu, wzbudzało tak wielką krytykę, że cały Kościół znalazł się w niebezpieczeństwie. Spór został rozstrzygnięty na korzyść misjonarzy pogan Pawła i Barnaby, którzy już bez przeszkód prawnych mogli kontynuować swoją działalność apostolską. Jeszcze w 50 r. Paweł wyruszył w drugą podróż misyjną. Zakończyła się ona w roku 52/53, a prowadziła przez całą Azję Mniejszą, Macedonię i Grecję; w Koryncie Paweł przebywał półtora roku. Trzecią podróż misyjną apostoł narodów podjął pomiędzy rokiem 54 a 58. Udał się wtedy do Efezu (Turcja), gdzie pozostał ponad dwa lata, oraz ponownie przybył do Macedonii i Koryntu. Paweł wszędzie zakładał wspólnoty chrześcijańskie, z którymi utrzymywał kontakt listowny. W 58 r. zaplanował, by wyruszyć na Zachód, do Hiszpanii.