Odpowiedziano: 2010-02-22 11:07:21 Król Salomon, który wybudował świątynię w Jerozolimie, oświadczył, że „niebiosa, wręcz niebo niebios”, nie mogą pomieścić Boga (1Królów 8:27). Będąc Stwórcą niebios, Bóg zdecydowanie nad nimi góruje — „samo jego imię jest niezrównanie wzniosłe, dostojeństwo jego przewyższa ziemię i niebo” (Psalm 148:13). Może On tak łatwo zmierzyć fizyczne niebiosa, jak człowiek mierzy jakiś przedmiot „piędzią”, czyli rozpostartą dłonią (Izajasza 40:12). Bóg, będąc istotą duchową, nie mieszka w fizycznych niebiosach. Ponieważ jednak jako „Wysoki i Wzniosły” mieszka „na wysokości” (Izajasza 57:15), podstawowy sens hebrajskiego słowa tłumaczonego na „niebo” (coś „wywyższonego” lub „wzniosłego”) dobrze pasuje do opisu Jego „wzniosłego miejsca pobytu, świętego i pięknego” (Izajasza 63:15; Psalm 33:13, 14; 115:3). Wielki Twórca materialnych niebios (Rodzaju 14:19; Psalm 33:6) jest zarazem ich Właścicielem (Psalm 115:15, 16). Dokonuje w nich wszystkiego, co zechce, łącznie z cudownymi dziełami (Psalm 135:6). Dlatego w wielu tekstach określenie „niebiosa” odnosi się do samego Boga i Jego zwierzchniej pozycji. Jego tron znajduje się w niebie, to znaczy w dziedzinie duchowej, nad którą również sprawuje On władzę (2Kronik 20:6; Psalm 103:19-21; Mateusza 23:22; Dzieje 7:49). Ze swego najwyższego, niezrównanego stanowiska Bóg niejako ‛spogląda’ w dół na fizyczne niebo (Psalm 14:2; 102:19; 113:6).
Odpowiedziano: 2010-02-22 11:07:21
Król Salomon, który wybudował świątynię w Jerozolimie, oświadczył, że „niebiosa, wręcz niebo niebios”, nie mogą pomieścić Boga (1Królów 8:27). Będąc Stwórcą niebios, Bóg zdecydowanie nad nimi góruje — „samo jego imię jest niezrównanie wzniosłe, dostojeństwo jego przewyższa ziemię i niebo” (Psalm 148:13). Może On tak łatwo zmierzyć fizyczne niebiosa, jak człowiek mierzy jakiś przedmiot „piędzią”, czyli rozpostartą dłonią (Izajasza 40:12).
Bóg, będąc istotą duchową, nie mieszka w fizycznych niebiosach. Ponieważ jednak jako „Wysoki i Wzniosły” mieszka „na wysokości” (Izajasza 57:15), podstawowy sens hebrajskiego słowa tłumaczonego na „niebo” (coś „wywyższonego” lub „wzniosłego”) dobrze pasuje do opisu Jego „wzniosłego miejsca pobytu, świętego i pięknego” (Izajasza 63:15; Psalm 33:13, 14; 115:3). Wielki Twórca materialnych niebios (Rodzaju 14:19; Psalm 33:6) jest zarazem ich Właścicielem (Psalm 115:15, 16). Dokonuje w nich wszystkiego, co zechce, łącznie z cudownymi dziełami (Psalm 135:6).
Dlatego w wielu tekstach określenie „niebiosa” odnosi się do samego Boga i Jego zwierzchniej pozycji. Jego tron znajduje się w niebie, to znaczy w dziedzinie duchowej, nad którą również sprawuje On władzę (2Kronik 20:6; Psalm 103:19-21; Mateusza 23:22; Dzieje 7:49). Ze swego najwyższego, niezrównanego stanowiska Bóg niejako ‛spogląda’ w dół na fizyczne niebo (Psalm 14:2; 102:19; 113:6).