Napisz wypracowanie na temat:"Chęć przeżycia czy patriotyzm- zróżnicowane postawy Polaków w czasie wojny". (potrzebuję samego rozwinięcia i zakończenia na ok. 1 stronę a4)
" Life is not a problem to be solved but a reality to be experienced! "
© Copyright 2013 - 2024 KUDO.TIPS - All rights reserved.
Polacy to naród, który zawsze miał pod przysłowiową górkę. Byliśmy pod zaborami, przeżyliśmy dwie wojny światowe. Podczas tej sotatniej Polacy wykazali się dużą wiarą w lepsze jutro.
Część ludzi, mimo cięzkiej sytuacji materielnej, była patriotami. Wierzyli, że dzięki uczciwości, wierze w nadejście wolności, nie pomaganiu wrogom, można doczekać się wygrania wojny. Tacy ludzie bardzo często działali w konspiracji, w podziemiach. Działali w tajnych szkołach, byli łącznikami, sanitaiuszami. Walczyli w partyzantce. Dla nich nie liczyły się dobra materialne, lecz to, że są wolni, żyją i mają u swego boku osoby, którym mogą zaufać.
Część ludzi była odwrotnością patriotów. Trzymali się kurczowo swoich majątków, dbali o sobra materialne. O to, żeby było co do garnka włożyć. Bardzo często wydawali sąsiadów, nawet własną rodzinę wrogom, za to, zeby mogli zopstać na swojej posesji. Byli kapusiami, pracowali dla niemieckiego wywiadu, który chciał zniszczyć polską partyzantkę.
Według mnie Polacy dzielili się na dwie gryupy: patriotów i tych, którzy chcieli przeżyć. Jednak nie możemy powiedzieć, że wszyscy patrioci dbali tylko o to, żeby krzewić polskość dookoła siebie. Oni również chcieli przeżyć, jednak chcieli żyć z myślą o wolnej Polsce.
Wielu Polaków w czasie wojny kradło dobytek życia innym mieszkańcom. Sprzedawali go, by miec się za co utrzymać. Nie mieli skrupułów.
Inni zaś, co chcieli żyć w zgodzie z własnym sumieniem, zajmowali się różnymi pracami dorywczymi. Taką postawę świetnie widać w ksiażce "Kamienie na szaniec" Aleksandra Kamńskiego, w której Alek razem ze znajomymi i rodziną wytwarzali różnego rodzaju dżemy po to, by zarobić na życie. Działali uczciwie.
Jednoznacznie nie da się określić, która postawa dominowała wśród Polaków w czasie wojny.
Nie mozemy zapomnieć o tym, ze nawet najwięksi patrioci, którzy manifestowali swoją polskość, nie bojąc się konsekwencji, mieli czasem chwile załamania. Nie wiedzieli, czy utrzymywanie isę przy racji patriotyzmu jest słuszną postawą.
Chęć przeżycia czy patriotyzm,te słowa doskonale przedstawiają realia społeczeństwa polskiego w dobie II wojny światowej i okupacji niemieckiej.W tej rozprawcę spróbuję zcharakteryzować jak tylko najobiektywniej będę mógł obie te bardzo ważne w czasie wojny postawy.
Zacznijmy od patriotyzmu,czyli przywiązania człowieka do jakiegoś kraju ,jego historii,kultury obyczajów.Patriota nazywa taki kraj ojczyzną.W przypadku Polaków zżycie z ojczyzną jest bardzo widoczne nie tylko w czasie II wś ,ale i na długo przed nią i po niej.Co by złego nie zarzucic Polakom ,nie mozna powiedziec ,że nie kochamy swojej ojczyzny i nie jesteśmy zdolni nawet do najwiekszego poświęcenia w jej obronie.Od wieków walczyl;ismy o wolność kraju,bo nie postrzegamy go jako ziemi i ludzi ,ale jako całości,nierozwrwalnie z nami związanej.Nie inaczej było w okresie II wojny światowej.W okupowanej Polsce nigdy nie pogodzono się z utratą suwerenności i niepodległówści.Patrioci jak tylko mogłi dbali o to by niemiecki okupant nie zniszczył naszej kultury,obyczajów ,nie wymasał ze świadomości młodych polaków historii ich kraju.W tym celu tworzono szkoły polski podzziemnej,dbające o młoe pokolenie.Jednak na walce jedynie przez słowa nie poprzestano.W okresie II wojny światowej powstawało wiele jednostek wojskowych podległych rządowi na emigracji.Jednostki te jak Ak ,zajmowały się walką partyzancką ,propagandą wśród Polaków i Niemców ,jak i w póżniejszym okresie powstaniami wyzwoleńczymi,mam tu na myśli powstanie warszawskie.
Jednak w Polsce była dość duża grupa ludności może nie tyle niepatriotycznej ,co bojących poświęcić się dla idei patriotycznych.Często z obawy o życie własne i najbliższych.Nie możemy jednak powiedzieć ,że byli zdrajcami i kolaborantami z okupantem.Przeciwnie moim zdaniem prowadzili ,również swego rodzaju walkę z okupantem choć nie tak otwartą jak np.partyzanci.Dla przykładu walką możemy nazwać w tamtym okresie to ,iż takie osoby uczyły w domach swoje dzieci mowy ojczystej,tradycji ,czy pamieci o tym ,że tak naprawdę są Polakami ,a Niemcy przyszli i kiedyś odejdą.Tak więc mimo iż mieli oni wielką wolę przeżycia wojny,co jest doskonale zrozumiałe ,nie możemy powiedziec ,że nie podejmowali ,żadnych kroków aby wesprzeć tych ,którzy wybrali walkę zbrojną.
Chciałbym jeszcze dodać iż bardzo wiele łączyło postawe patriotyczną z postawą ,proklamującą chęć przeżycia.Mianowicie w obu przypadkach chodzi niejako o to samo o przeżycie dla wolności.Nie ważne jak zdobytej czy siłą czy dyplomacją ,ale o wolności i spokoju.
Tak więc reasumując w postawie Polaków zarówno tych otwarcie walczących ,jak i tych skrycie ,gdyż boją się o swe życie dostrzeżemy podobieństwa.Przez ,które nie można jednoznacznie skrytykować jednych czy drugich ,gdyż przyswiecał im jeden cel,tyle ,że drogi do niego były inne.
Mam nadzieję ,że pomogłem,ale jeśli coś pisz :)