Question

Napisz wypracowanie na temat :
"Godność osoby ludzkiej oraz wolność jako jej wyraz"

Answer 1

Każdy człowiek jest obrazem Boga i to stanowi naturalną godność osoby ludzkiej. W Chrystusie, „obrazie Boga niewidzialnego” (Kol 1, 15), człowiek został stworzony „na obraz i podobieństwo” Stwórcy. Obraz Boży jest obecny w każdym człowieku. Jaśnieje zaś szczególnie we wspólnocie osób na podobieństwo zjednoczenia Osób Boskich między sobą. Zatem naturalna godność osoby ludzkiej ma podstawę w stworzeniu jej na obraz i podobieństwo Boże (por. KKK 1700). Osoba ludzka, stworzona na obraz Boży, jest jednością ciała i duszy ludzkiej (corpore et anima unus, Gs 14). Godność ciała ludzkiego wynika z faktu stworzenia ciała przez Boga (Rdz 2,7), z faktu Wcielenia Syna Bożego i z faktu odkupienia ciała ludzkiego. Natomiast godność duszy ludzkiej wynika z faktu bezpośredniego stworzenia duszy przez Boga w chwili poczęcia osoby ludzkiej, z faktu, że każda dusza stworzona jest indywidualna, a nie zbiorowa oraz z faktu, że dusza ludzka jest nieśmiertelna. Dlatego cała osoba ludzka jako jedność ciała i duszy od chwili swego poczęcia jest zwrócona do Boga i przeznaczona do szczęścia wiecznego (KKK 1703, 1711) Życie moralne świadczy o godności osoby (KKK 1706). Świadomość, wolność i miłość są w osobie ludzkiej „szczególnym znakiem obrazu Bożego” (Gs 22). Stanowią one duchową naturę człowieka. Jednak Bóg nie stworzył człowieka samotnym: gdyż od początku „mężczyzną i niewiastą stworzył ich (Rdz 1,27) i to ich zespolenie stanowi pierwszą formę wspólnoty osób, czyli communio personarum – ulubiony termin Jara Pawła II (Gaudium et spes, nr 12). Pewne podobieństwo między jednością Osób Boskich, a jednością synów Bożych (Gaudium et spes,, nr 24) ujawnia, że człowiek jest podobny do Boga nie tylko na zasadzie natury rozumnej i wolnej, czyli z racji swej duchowej natury, która jest zdolna do aktu rozumności, wolności i miłości, ale nade wszystko jest to podobieństwo na zasadzie bytu osobowego, czyli na zasadzie bycia osobą, tzn. unikalną istotą – koroną rzeczywistości – zdolną do relacji. Zatem podobieństwo do Boga wynika nie tylko z racji ludzkiej natury cielesno-duchowej, ale przede wszystkim z racji właściwego osobie uzdolnienia do wspólnoty, relacji z innymi osobami, co umożliwia komunię osób. Dlatego wyrazem społecznej natury człowieka nie jest jedynie państwo, ale różne podmioty społeczne jak: rodzina – najbardziej oryginalna, fundamentalna wspólnota osób, ustanowiona przez samego Stwórcę człowieka od początku; rodzina bowiem jest dziełem Boga i objawieniem Boga jako Trójcy Osób; naród, który wyrasta z rodziny oraz organizacje międzynarodowe; a wreszcie Kościół jako wspólnota nadprzyrodzona, która poczyna i rodzi przybrane dzieci Boga.

Tę naturalną godność osoby ludzkiej tak podsumowuje Jan Paweł H: „Stworzyć – to znaczy powołać z nicości do istnienia; a zatem stworzyć to tyle, co obdarować istnieniem. Świat widzialny zostaje stworzony dla człowieka: człowiek zostaje więc obdarowany światem. Równocześnie zaś ten sam człowiek w swoim człowieczeństwie zostaje obdarowany szczególnym „obrazem i podobieństwem” Boga. Oznacza to nie tylko rozumność i wolność jako konstytutywną właściwość natury ludzkiej. Oznacza to zarazem, od samego początku, zdolność obcowania z Bogiem na sposób osobowy, jako „ja” i „ty” (Dominum et Vivificantem, nr 34).” (Personalizm 9/2005, s. 51-52).

Answer 2

1710 "Chrystus... objawia w pełni człowieka samemu człowiekowi i okazuje mu najwyższe jego powołanie"12Sobór Watykański II, konst. Gaudium et spes, 22..


1711 Osoba ludzka, obdarzona duszą duchową, rozumem i wolą, od chwili swego poczęcia jest zwrócona do Boga i przeznaczona do szczęścia wiecznego. Swoją doskonałość osiąga w "poszukiwaniu i umiłowaniu tego, co prawdziwe i dobre"13Sobór Watykański II, konst. Gaudium et spes, 15..


1712 Prawdziwa wolność jest w człowieku "szczególnym znakiem obrazu Bożego"14Sobór Watykański II, konst. Gaudium et spes, 17..


1713 Człowiek jest zobowiązany do kierowania się prawem moralnym, które przynagla go do "czynienia dobra, a unikania zła"15Sobór Watykański II, konst. Gaudium et spes, 16.. Prawo to rozbrzmiewa w jego sumieniu.


1714 Człowiek, którego natura została zraniona przez grzech pierworodny, jest podatny na błąd i skłonny do zła w urzeczywistnianiu swojej wolności.


1715 Wierzący w Chrystusa ma nowe życie w Duchu Świętym. Życie moralne, które wzrasta i dojrzewa w lasce, osiągnie wypełnienie w chwale nieba.