Question

Napisz wypracowanie na jeden z 3 podanych temetów:

1Dlaczego prawo miłości (chrystusowe) możemy nazwać prawem wolności?

2Człowiek wezwany jest do szczęścia. Czy postępując zgodnie z prawem miłości można tego szczęścia doświadczyć już tu na ziemii?

3''Takie jest prawo miłości.... i jego strzeżmy i miłóość wszystkim do koła nieśmy''- mówią słowa piosenki. Co oznaczają dla ciebie te słowa? Co znaczy nieść miłość w życiu rodzinnym, politycznym, kulturowym?

(wypowiedź ma zająć minimum 2 strony zeszytu)

Answer 1

Szczęście to pozytywny stan psychiczny, obejmujący całą gamę uczuć  od zwykłego zadowolenia po głęboką, niezmierną radość zyciia  i połączony z naturalnym pragnieniem utrzymania tego stanu. Nie chodzi więc po prostu o dorazną przyjemność wywołaną np. jakimś dodatnim bodźcem.

Bóg  jest „szczęśliwym Bogiem”, a Jego Syna, Jezusa Chrystusa, nazwano „szczęśliwym i jedynym Mocarzem” Wszystkie biblijne zapowiedzi szczęścia mają związek z utrzymywaniem dobrych stosunków z Bogiem; ich urzeczywistnienie zależy od tego, czy dana osoba darzy Go miłością i wiernie Mu służy. Bez okazywania posłuszeństwa Bogu nie można osiągnąć prawdziwego szczęścia. Warunkiem zaznawania go jest błogosławieństwo Boga -jeden z Jego ‛dobrych darów’ i ‛doskonałych podarunków’.

Gromadzenie dóbr materialnych czy zabieganie o władzę nie gwarantuje szczęśliwego życia. Jezus oświadczył: „Więcej szczęścia wynika z dawania niż z otrzymywania”. Temu, kto „ma wzgląd na maluczkiego” i tym samym zaznaje szczęścia z dawania, obiecano, że „Jahwe będzie go strzegł i zachowywał przy życiu. Taki zostanie nazwany szczęśliwym na ziemi” .Do prawdziwego szczęścia przyczynia się wiedza o Bogu, pochodząca od Niego mądrość, a także udzielane przezeń karcenie i korygowanie. Człowiek naprawdę szczęśliwy ufa Bogu, ma upodobanie w Jego prawie i zgodnie z nim postępuje, przestrzega zasad sprawiedliwości oraz boi się Boga .

Szczęście może też być udziałem całego narodu, jeśli jego członkowie uznają Jahwe za swego Boga i stosują się do Jego praw.

Jezus dobitnie rozpoczął Kazanie na Górze dziewięcioma zapowiedziami szczęścia. Wymienił przymioty, którymi trzeba się odznaczać, by znaleźć uznanie w oczach Bożych i mieć nadzieję na odziedziczenie niebiańskiego Królestwa (Mt 5:1-12). Warto zauważyć, że szczęście nie zależy ani od przypadkowych okoliczności, ani od zwykłego spełniania dobrych uczynków.

 

 

Źródłem prawdziwego szczęścia jest angażowanie się w sprawy mające związek z życiem duchowym, oddawaniem czci Bogu i realizacją Jego zamierzeń. Jezus powiedział m.in.: „Błogosławieni ubodzy w duchu (...)”albo jak podaje bardziej zrozumiałe tłumaczenie: „Szczęśliwi, którzy są świadomi swej potrzeby duchowej, gdyż do nich należy królestwo niebios”. Dalej oznajmił: „Szczęśliwi pogrążeni w żałości, gdyż oni będą pocieszeni”. Rzecz jasna, Jezus nie mówił tu o wszystkich pogrążonych w smutku. Chodziło mu raczej o osoby odczuwające żałość z powodu swego opłakanego położenia duchowego, swego grzesznego stanu oraz rozpaczliwej sytuacji wynikającej z człowieczej skłonności do występku. O takich ludziach łaknących i pragnących prawości Jezus powiedział: „Będą nasyceni”  dzięki błogosławieństwu Bożemu ich potrzeby duchowe zostaną zaspokojone .

 

W Księdze Objawienia Jezus Chrystus za pośrednictwem anielskiego posłańca podał siedem zapowiedzi szczęścia. We wstępnych słowach tej księgi oznajmiono: „Szczęśliwy ten, kto czyta na głos, oraz ci, którzy słuchają słów tego proroctwa i zachowują, co w nim napisano” a w zakończeniu: „Szczęśliwi ci, którzy piorą swe długie szaty, żeby mieć prawo pójść do drzew życia i żeby uzyskać wstęp do miasta [Nowej Jerozolimy] przez jego bramy”

Prawdziwego szczęścia zaznaje zatem ‛święty naród’ Boży oraz każdy, kto ma z nim łączność i z całego serca posłusznie służy Bogu. Psalmista oświadczył: „Prawi, radujcie się w Bogu i dzięki składajcie jego świętemu, pamiętnemu mianu”

Szczęście nie zależy więc od bogactwa, mądrości, osobistych dokonań czy potęgi. Zależy od poznania Boga, który radzi: „Niech mędrzec się nie chełpi swą mądrością, a mocarz niech się nie chełpi swą potęgą. Niech bogacz się nie chełpi swym bogactwem. Lecz kto się chełpi, niechże się chełpi tym, iż posiadł wnikliwość i poznał mnie, że ja jestem Jahwe, Ten, który okazuje lojalną życzliwość, sprawiedliwość i prawość na ziemi; bo w nich znajduję upodobanie”