Kompozytorzy od wpływem budzącego się poczucia narodowej odrębności pragnęli zaakcentować w swojej twórczości elementy rodzime. Czynnikiem inspirującym twórczość muzyczną stał się rodzimy folklor, w tematyce oper i poematów symfonicznych nawiązywano często do scen z historii narodu.
Wzrastające poczucie narodowe pozwoliło rozwinąć swą działalność wielkim indywidualnościom twórczym, kompozytorom korzystającym świadomie z tradycji na gruncie muzyki.
Najwcześniej powstała szkoła rosyjska. Nowy etap w muzyce rosyjskiej zapoczątkował Michał Glinka. Stworzył on podstawy stylu narodowego, które rozwinęli później kompozytorzy tzw. Potężnej Gromadki. Wykorzystanie rosyjskiej pieśni ludowej zdecydowało o narodowym charakterze jego dzieł. Jego twórczość stanowi syntezę muzyki zachodnio – europejskiej z tradycjami rodzimymi.
Potężna Gromadka to grupa kompozytorów rosyjskich, w skład której wchodzili: Milij Bałakiriew, Aleksander Borodin, Cezar Cui, Modest Musorgski, Mikołaj Rimski – Korsakow. Hasła tej grupy wyrosły z budzącego się wówczas poczucia narodowego. Kompozytorzy stawiali sobie za cel stworzenie stylu narodowego w muzyce rosyjskiej przez nawiązanie do tradycji M. Glinki i A. Dargomyżskiego i połączenie najnowszych zdobyczy kompozytorskich muzyki zachodnio – europejskiej z pierwiastkami narodowymi. Postulaty te realizowali przez zwrot do rosyjskiej pieśni ludowej, wykorzystanie jej charakterystycznych cech tonalnych oraz podjęcie tematyki narodowo – historycznej i legendarnej w operach i utworach programowych.
Wzrastające poczucie narodowe pozwoliło rozwinąć swą działalność wielkim indywidualnościom twórczym, korzystającym świadomie z tradycji, również na gruncie muzyki czeskiej. Byli to dwaj kompozytorzy: Bedrich Smetana oraz Antonin Dworzak.
W XIX wieku, podobnie jak w innych krajach, także w Skandynawii powstały dzieła zainspirowane własną narodowością.Najwybitniejszymi twórcami byli: Edvard Grieg, przedstawiciel muzyki norweskiej oraz Jean Sibelius, przedstawiciel muzyki fińskiej.
Kompozytorzy od wpływem budzącego się poczucia narodowej odrębności pragnęli zaakcentować w swojej twórczości elementy rodzime. Czynnikiem inspirującym twórczość muzyczną stał się rodzimy folklor, w tematyce oper i poematów symfonicznych nawiązywano często do scen z historii narodu.
Wzrastające poczucie narodowe pozwoliło rozwinąć swą działalność wielkim indywidualnościom twórczym, kompozytorom korzystającym świadomie z tradycji na gruncie muzyki.
Najwcześniej powstała szkoła rosyjska. Nowy etap w muzyce rosyjskiej zapoczątkował Michał Glinka. Stworzył on podstawy stylu narodowego, które rozwinęli później kompozytorzy tzw. Potężnej Gromadki. Wykorzystanie rosyjskiej pieśni ludowej zdecydowało o narodowym charakterze jego dzieł. Jego twórczość stanowi syntezę muzyki zachodnio – europejskiej z tradycjami rodzimymi.
Potężna Gromadka to grupa kompozytorów rosyjskich, w skład której wchodzili: Milij Bałakiriew, Aleksander Borodin, Cezar Cui, Modest Musorgski, Mikołaj Rimski – Korsakow. Hasła tej grupy wyrosły z budzącego się wówczas poczucia narodowego. Kompozytorzy stawiali sobie za cel stworzenie stylu narodowego w muzyce rosyjskiej przez nawiązanie do tradycji M. Glinki i A. Dargomyżskiego i połączenie najnowszych zdobyczy kompozytorskich muzyki zachodnio – europejskiej z pierwiastkami narodowymi. Postulaty te realizowali przez zwrot do rosyjskiej pieśni ludowej, wykorzystanie jej charakterystycznych cech tonalnych oraz podjęcie tematyki narodowo – historycznej i legendarnej w operach i utworach programowych.
Wzrastające poczucie narodowe pozwoliło rozwinąć swą działalność wielkim indywidualnościom twórczym, korzystającym świadomie z tradycji, również na gruncie muzyki czeskiej. Byli to dwaj kompozytorzy: Bedrich Smetana oraz Antonin Dworzak.
W XIX wieku, podobnie jak w innych krajach, także w Skandynawii powstały dzieła zainspirowane własną narodowością.Najwybitniejszymi twórcami byli: Edvard Grieg, przedstawiciel muzyki norweskiej oraz Jean Sibelius, przedstawiciel muzyki fińskiej.
Pozdrawiam.