Ciało Chrystusa - oznacza pojedynczą i konkretną wspólnotę lokalną, ustanowioną przez uczestnictwo w jednym Ciele eucharystycznym.
W liturgii katolickiej Mszy Świętej kapłan działający in persona Christi wypowiada słowa To jest Ciało moje podczas momentu przeistoczenia, ukazując następnie Ciało Chrystusa pod postacią konsekrowanej hostii. Słowa Ciało Chrystusa padają również z ust kapłana, diakona lub innego szafarza podczas udzielania Komunii Świętej.
Ponieważ jeden jest chleb, przeto my, liczni, tworzymy jedno Ciało. Wszyscy bowiem bierzemy z tego samego chleba (1 Kor 10,17)
W 1. i 2. Liście do Koryntian oraz w Liście do Efezjan obraz ten został wzbogacony. Podkreślono w nim rolę Chrystusa - Głowy ciała-Kościoła (Kol 1,18; Ef 1,22; 5,23). Obraz ten dobrze oddaje strukturę wspólnoty chrześcijańskiej: zróżnicowanie, wzajemność, solidarność różnych członków i ich zależność od Chrystusa-Głowy, aby budować jedno Ciało. Eklezjologia św. Pawła ustawia charyzmaty pod kątem służby dobru wspólnemu i każdy z tych charyzmatów podporządkowuje miłości (1 Kor 12 i 13). Doceniona jest również jednakowa godność różnych członków Ciała w odniesieniu do wspólnej odpowiedzialności za ogół.
Ciało Chrystusa - oznacza pojedynczą i konkretną wspólnotę lokalną, ustanowioną przez uczestnictwo w jednym Ciele eucharystycznym.
W liturgii katolickiej Mszy Świętej kapłan działający in persona Christi wypowiada słowa To jest Ciało moje podczas momentu przeistoczenia, ukazując następnie Ciało Chrystusa pod postacią konsekrowanej hostii. Słowa Ciało Chrystusa padają również z ust kapłana, diakona lub innego szafarza podczas udzielania Komunii Świętej.
Ponieważ jeden jest chleb, przeto my, liczni, tworzymy jedno Ciało. Wszyscy bowiem bierzemy z tego samego chleba (1 Kor 10,17)
W 1. i 2. Liście do Koryntian oraz w Liście do Efezjan obraz ten został wzbogacony. Podkreślono w nim rolę Chrystusa - Głowy ciała-Kościoła (Kol 1,18; Ef 1,22; 5,23). Obraz ten dobrze oddaje strukturę wspólnoty chrześcijańskiej: zróżnicowanie, wzajemność, solidarność różnych członków i ich zależność od Chrystusa-Głowy, aby budować jedno Ciało. Eklezjologia św. Pawła ustawia charyzmaty pod kątem służby dobru wspólnemu i każdy z tych charyzmatów podporządkowuje miłości (1 Kor 12 i 13). Doceniona jest również jednakowa godność różnych członków Ciała w odniesieniu do wspólnej odpowiedzialności za ogół.