Punktem wyjścia do rozważań w owym liście Jana Pawła II jest przypowieść Ewangelisty (Mk 10, 17-22). Opowiada ona o młodzieńcu, który posiadał liczne dobra materialne, żyje zgodnie z przykazaniami Dekalogu i chce osiągnąć życie wieczne. Jezus radzi mu by sprzedał wszystko co posiada a wtedy będzie miał skarb w niebie. Przypowieść ta odnosi nas do głębszego wymiaru , mianowicie do młodości i stosunku do niej. Akcent pada tu na fakt, iż młodość jest wielkim bogactwem każdego człowieka, danym nam przez Boga. Jest to wic pewien dar i łaska, z którego nie każdy ją dobrze wykorzustuje.
Punktem wyjścia do rozważań w owym liście Jana Pawła II jest przypowieść Ewangelisty (Mk 10, 17-22). Opowiada ona o młodzieńcu, który posiadał liczne dobra materialne, żyje zgodnie z przykazaniami Dekalogu i chce osiągnąć życie
wieczne. Jezus radzi mu by sprzedał wszystko co posiada a wtedy będzie miał skarb w niebie.
Przypowieść ta odnosi nas do głębszego wymiaru , mianowicie do młodości i stosunku do niej. Akcent pada tu na fakt, iż młodość jest wielkim bogactwem każdego człowieka, danym nam przez Boga. Jest to wic pewien dar i łaska, z którego nie każdy ją dobrze wykorzustuje.