Wolność sumienia i religii W trakcie debaty konstytucyjnej najwięcej kontrowersji budziła formuła oddzielenia Kościoła od państwa. Ostatecznie przyjęto kompromisowe zasady relacji między państwem a Kościołem oraz innymi związkami wyznaniowymi, określone w art. 25 Konstytucji RP. Regulacje dotyczące spaw wyznaniowych znajdują się także w art. 51, dotyczącym gwarancji wolności sumienia i religii w odniesieniu do jednostki.
Zasada równouprawnienia Kościołów i związków wyznaniowych
Konstytucyjne relacje między państwem a Kościołem opierają się między innymi na zasadzie równouprawnienia Kościołów i innych związków wyznaniowych, czyli na poszanowaniu pluralizmu wyznaniowego i światopoglądowego. Do istotnych zasad należy również deklaracja bezstronności państwa wobec przekonań religijnych oraz autonomii i niezależności państwa i Kościoła. Całkowite oddzielenie państwa od Kościoła jest niemożliwe i dlatego konstytucja przewiduje współdziałanie i współpracę w ważnych dla społeczeństwa sprawach, takich jak walka z bezrobociem czy przeciwdziałanie skutkom ubóstwa itp. Formą regulacji stosunków między państwem a Kościołem katolickim jest zawarta między Rzeczpospolitą Polską a Stolicą Apostolską umowa międzynarodowa z 1993 roku, zwana konkordatem (ratyfikowana w 1998 roku). Relacje między państwem a innymi Kościołami i związkami wyznaniowymi określają ustawy. Ta różnica w podstawie prawnej nie jest rezultatem szczególnej pozycji Kościoła katolickiego w Polsce. Bierze się natomiast stąd, że Stolica Apostolska jest podmiotem prawa międzynarodowego. Konkordat jest więc umową między dwoma państwami, a nie między państwem a Kościołem.
Określenie statusu Kościołów i związków wyznaniowych przez ustawy
W Polsce działają kościoły i związki wyznaniowe, których status regulują odrębne ustawy. Należą do nich między innymi: · Polski Autokefaliczny, · Kościół Prawosławny, · Kościół Ewangelicko- Augsburski, · Polskokatolicki Kościół, · Kościół Zielonoświątkowy · Związek Gmin Żydowskich. Poza tym istnieją w Polsce Kościoły i związki wyznaniowe, które działają na podstawie rejestracji administracyjnej, uregulowanej ustawą o gwarancjach wolności sumienia i wyznania z 1989 roku i późniejszymi nowelizacjami. Obecne prawo do złożenia wniosku o zarejestrowanie nowego kościoła lub związku wyznaniowego przysługuje wyłącznie obywatelom polskim. Wniosek musi być opatrzony podpisami co najmniej 100 obywateli (wcześniej wystarczyło 15). Zaostrzenie przepisów związane było z nadmiernym rozwojem sekt religijnych, powodujących dezintegrację społeczeństwa.
Prawo Kościelne i wyznaniowe
1) Porządek prawny Kościelny: a) Prawo kanoniczne- każdy kościół i związek wyznaniowy posiada własne prawo wewnętrzne, b) Źródło prawa: Prawo Boskie naturalne, Biblia, Kodeks Prawa Kanonicznego z 1983 r. (Talmud, Tora, Koran, Wedy itd.
Polska ma podpisay kontordant z Watykanem ktory okresle szeczgolowe warunki wspolpracy tych pans. W polsce jest wolnosc wyznan i kazda religia moze bez wiekszego trudu funkcjonowac w naszej administracji.
Wolność sumienia i religii
W trakcie debaty konstytucyjnej najwięcej kontrowersji budziła formuła oddzielenia Kościoła od państwa. Ostatecznie przyjęto kompromisowe zasady relacji między państwem a Kościołem oraz innymi związkami wyznaniowymi, określone w art. 25 Konstytucji RP. Regulacje dotyczące spaw wyznaniowych znajdują się także w art. 51, dotyczącym gwarancji wolności sumienia i religii w odniesieniu do jednostki.
Zasada równouprawnienia Kościołów i związków wyznaniowych
Konstytucyjne relacje między państwem a Kościołem opierają się między innymi na zasadzie równouprawnienia Kościołów i innych związków wyznaniowych, czyli na poszanowaniu pluralizmu wyznaniowego i światopoglądowego. Do istotnych zasad należy również deklaracja bezstronności państwa wobec przekonań religijnych oraz autonomii i niezależności państwa i Kościoła. Całkowite oddzielenie państwa od Kościoła jest niemożliwe i dlatego konstytucja przewiduje współdziałanie i współpracę w ważnych dla społeczeństwa sprawach, takich jak walka z bezrobociem czy przeciwdziałanie skutkom ubóstwa itp.
Formą regulacji stosunków między państwem a Kościołem katolickim jest zawarta między Rzeczpospolitą Polską a Stolicą Apostolską umowa międzynarodowa z 1993 roku, zwana konkordatem (ratyfikowana w 1998 roku). Relacje między państwem a innymi Kościołami i związkami wyznaniowymi określają ustawy. Ta różnica w podstawie prawnej nie jest rezultatem szczególnej pozycji Kościoła katolickiego w Polsce. Bierze się natomiast stąd, że Stolica Apostolska jest podmiotem prawa międzynarodowego. Konkordat jest więc umową między dwoma państwami, a nie między państwem a Kościołem.
Określenie statusu Kościołów i związków wyznaniowych przez ustawy
W Polsce działają kościoły i związki wyznaniowe, których status regulują odrębne ustawy. Należą do nich między innymi:
· Polski Autokefaliczny,
· Kościół Prawosławny,
· Kościół Ewangelicko- Augsburski,
· Polskokatolicki Kościół,
· Kościół Zielonoświątkowy
· Związek Gmin Żydowskich.
Poza tym istnieją w Polsce Kościoły i związki wyznaniowe, które działają na podstawie rejestracji administracyjnej, uregulowanej ustawą o gwarancjach wolności sumienia i wyznania z 1989 roku i późniejszymi nowelizacjami. Obecne prawo do złożenia wniosku o zarejestrowanie nowego kościoła lub związku wyznaniowego przysługuje wyłącznie obywatelom polskim. Wniosek musi być opatrzony podpisami co najmniej 100 obywateli (wcześniej wystarczyło 15). Zaostrzenie przepisów związane było z nadmiernym rozwojem sekt religijnych, powodujących dezintegrację społeczeństwa.
Prawo Kościelne i wyznaniowe
1) Porządek prawny Kościelny:
a) Prawo kanoniczne- każdy kościół i związek wyznaniowy posiada własne prawo wewnętrzne,
b) Źródło prawa: Prawo Boskie naturalne, Biblia, Kodeks Prawa Kanonicznego z 1983 r. (Talmud, Tora, Koran, Wedy itd.
Polska ma podpisay kontordant z Watykanem ktory okresle szeczgolowe warunki wspolpracy tych pans. W polsce jest wolnosc wyznan i kazda religia moze bez wiekszego trudu funkcjonowac w naszej administracji.