Na konferencji w Teheranie pod koniec 1943 r. alianci zdecydowali się otworzyć tzw. drugi front na zachodzie Europy. Później zdecydowano, że inwazja zostanie przeprowadzona na plażach w Normandii na początku czerwca 1944 r. Amerykanie mieli wylądować na plażach Omaha i Utah. Brytyjczycy na Gold i Sword. Natomiast Kanadyjczycy na plaży Juno.
Obronę niemiecką stanowił tzw. Wał Atlantycki, czyli pas umocnień na całym Francuskim i Norweskim wybrzeżu. Niemiecką armią we Francji w 1944 r. dowodził Gerd von Rundstedt. Alianci chcąc zmylić Niemców, ukryć przygotowujące się do ataku siły i zasugerować im, że inwazja przebiegnie w okolicach Calais, a nie w Normandii rozpoczęli serię akcji dezinformacyjnych. Ponadto, zlecono Georgowi Pattonowi utworzenie fikcyjnej armii we wschodniej części wybrzeża Anglii, która miała utwierdzać wroga w przekonaniu, że desant zostanie przeprowadzony w rejonie Calais.
W nocy z 5 na 6 czerwca amerykańskie i brytyjskie dywizje powietrznodesantowe wylądowały w północnej Francji w celu zabezpieczenia poszczególnych pozycji przed późniejszym alianckim atakiem z morza. Wczesnym rankiem alianckie wojska wylądowały na wyznaczonych plażach. Po zaciętych walkach (szczególnie na plaży Omaha) udało im się przebić w głąb lądu.
Następnie sprzymierzeni ruszyli na Caen, lecz zostali tam powstrzymani i zdobyli je dopiero 9 lipca. 27 czerwca wyzwolili Cherbourg. Po poniesieniu ogromnych strat w walce w niesprzyjających warunkach, alianci przeprowadzili operację Goodwood podczas której stracili wiele ludzi i sprzętu. 18 lipca zdobyli Saint-Lo po czym uderzyli dalej na południe. 19 sierpnia zamknęli okrążenie wokół niemieckich sił w rejonie Falaise. Rozpoczęła się wtedy bitwa, w której dużą rolę odegrała polska 1 Dywizja Pancerna dowodzona przez gen.Maczka. Części niemieckich oddziałów udało się wydostać, jednak Wehrmacht poniósł ogromne straty. Dzięki temu sukcesowi alianci przeszli do ofensywy, której celem było wyzwolenie całej Francji.
15 sierpnia alianckie oddziały wylądowały na południu Francji. Zdobyły Marsylię i nacierały na północ. 25 sierpnia członkowie francuskiego ruchu oporu z amerykańską pomocą wyzwolili Paryż. We wrześniu armia sprzymierzonych kontrolowała już prawie całą Francję. Dostępu do Niemiec bronił pas umocnień zwany Linią Zygfryda. Alianci opracowali więc plan obejścia go z terytorium Holandii.
17 września alianckie wojska powietrznodesantowe, w tym polska 1 Samodzielna Brygada Spadochronowa, rozpoczęły realizację operacji "Market Garden", której celem było zdobycie mostów na 3 rzekach w Holandii. Miało to pomóc przy późniejszym ataku omijającym Linię Zygfryda. Plan ten nie powiódł się jednak, gdyż większość lądujących sił została rozbita przez Niemców.
W połowie grudnia 1944 r. rozpoczęła się niemiecka ofensywa w lasach Ardenów, która była ostatnią ofensywną operacją wojsk III Rzeszy. Atakujący chcieli odepchnąć wroga i zmusić go do podpisania pokoju co pozwoliłoby im na walkę tylko z Armią Czerwoną na wschodzie. W początkowej fazie operacji Niemcy odnosili sukcesy, gdyż wojska sprzymierzonych były zaskoczone i nieprzygotowane do obrony. Później jednak, po opóźnieniu nacierających pod St. Vith i po bohaterskiej obronie Bastogne aliantom udało się odeprzeć nieprzyjaciela. Niemcy nie byli już wtedy w stanie prowadzić dalszej walki. Brakowało paliwa i zaopatrzenia. Ofensywa w Ardenach okazała się klęską.
Na początku 1945 r. alianci przeprowadzili kolejną ofensywę, której efektem było zajęcie Nadrenii a następnie przełamanie Linii Zygfryda i sforsowanie Renu. Nie ustawali jednak w natarciu i zajmowali kolejne ważne miasta. 25 kwietnia w miejscowości Torgau nad Łabą spotkały się wojska amerykańskie i radzieckie. III Rzesza została pokonana. 7 maja Alfred Jodl podpisał kapitulację Niemiec w Reims.
Na konferencji w Teheranie pod koniec 1943 r. alianci zdecydowali się otworzyć tzw. drugi front na zachodzie Europy. Później zdecydowano, że inwazja zostanie przeprowadzona na plażach w Normandii na początku czerwca 1944 r. Amerykanie mieli wylądować na plażach Omaha i Utah. Brytyjczycy na Gold i Sword. Natomiast Kanadyjczycy na plaży Juno.
Obronę niemiecką stanowił tzw. Wał Atlantycki, czyli pas umocnień na całym Francuskim i Norweskim wybrzeżu. Niemiecką armią we Francji w 1944 r. dowodził Gerd von Rundstedt. Alianci chcąc zmylić Niemców, ukryć przygotowujące się do ataku siły i zasugerować im, że inwazja przebiegnie w okolicach Calais, a nie w Normandii rozpoczęli serię akcji dezinformacyjnych. Ponadto, zlecono Georgowi Pattonowi utworzenie fikcyjnej armii we wschodniej części wybrzeża Anglii, która miała utwierdzać wroga w przekonaniu, że desant zostanie przeprowadzony w rejonie Calais.
W nocy z 5 na 6 czerwca amerykańskie i brytyjskie dywizje powietrznodesantowe wylądowały w północnej Francji w celu zabezpieczenia poszczególnych pozycji przed późniejszym alianckim atakiem z morza. Wczesnym rankiem alianckie wojska wylądowały na wyznaczonych plażach. Po zaciętych walkach (szczególnie na plaży Omaha) udało im się przebić w głąb lądu.
Następnie sprzymierzeni ruszyli na Caen, lecz zostali tam powstrzymani i zdobyli je dopiero 9 lipca. 27 czerwca wyzwolili Cherbourg. Po poniesieniu ogromnych strat w walce w niesprzyjających warunkach, alianci przeprowadzili operację Goodwood podczas której stracili wiele ludzi i sprzętu. 18 lipca zdobyli Saint-Lo po czym uderzyli dalej na południe. 19 sierpnia zamknęli okrążenie wokół niemieckich sił w rejonie Falaise. Rozpoczęła się wtedy bitwa, w której dużą rolę odegrała polska 1 Dywizja Pancerna dowodzona przez gen.Maczka. Części niemieckich oddziałów udało się wydostać, jednak Wehrmacht poniósł ogromne straty. Dzięki temu sukcesowi alianci przeszli do ofensywy, której celem było wyzwolenie całej Francji.
15 sierpnia alianckie oddziały wylądowały na południu Francji. Zdobyły Marsylię i nacierały na północ. 25 sierpnia członkowie francuskiego ruchu oporu z amerykańską pomocą wyzwolili Paryż. We wrześniu armia sprzymierzonych kontrolowała już prawie całą Francję. Dostępu do Niemiec bronił pas umocnień zwany Linią Zygfryda. Alianci opracowali więc plan obejścia go z terytorium Holandii.
17 września alianckie wojska powietrznodesantowe, w tym polska 1 Samodzielna Brygada Spadochronowa, rozpoczęły realizację operacji "Market Garden", której celem było zdobycie mostów na 3 rzekach w Holandii. Miało to pomóc przy późniejszym ataku omijającym Linię Zygfryda. Plan ten nie powiódł się jednak, gdyż większość lądujących sił została rozbita przez Niemców.
W połowie grudnia 1944 r. rozpoczęła się niemiecka ofensywa w lasach Ardenów, która była ostatnią ofensywną operacją wojsk III Rzeszy. Atakujący chcieli odepchnąć wroga i zmusić go do podpisania pokoju co pozwoliłoby im na walkę tylko z Armią Czerwoną na wschodzie. W początkowej fazie operacji Niemcy odnosili sukcesy, gdyż wojska sprzymierzonych były zaskoczone i nieprzygotowane do obrony. Później jednak, po opóźnieniu nacierających pod St. Vith i po bohaterskiej obronie Bastogne aliantom udało się odeprzeć nieprzyjaciela. Niemcy nie byli już wtedy w stanie prowadzić dalszej walki. Brakowało paliwa i zaopatrzenia. Ofensywa w Ardenach okazała się klęską.
Na początku 1945 r. alianci przeprowadzili kolejną ofensywę, której efektem było zajęcie Nadrenii a następnie przełamanie Linii Zygfryda i sforsowanie Renu. Nie ustawali jednak w natarciu i zajmowali kolejne ważne miasta. 25 kwietnia w miejscowości Torgau nad Łabą spotkały się wojska amerykańskie i radzieckie. III Rzesza została pokonana. 7 maja Alfred Jodl podpisał kapitulację Niemiec w Reims.