Święty Sebastian- męczennik chrześcijański i święty Kościoła katolickiego oraz prawosławnego.
O życiu Sebastiana dostarcza informacji Opis męczeństwa nieznanego autora z roku 354 roku oraz komentarz św. Ambrożego do Psalmu 118. Według tych źródeł, ojciec Sebastiana pochodził z rodziny urzędniczej w Narbonne (hist. Narbona w Galii), matka - z Mediolanu. Dzięki starannemu wychowaniu i stanowisku ojca, Sebastian został przywódcą gwardii cesarza Marka Aurelego Probusa (panującego 276-282). Według św. Ambrożego Sebastian miał być dowódcą przybocznej straży Dioklecjana (panującego 284-305).
Za wyznawanie nauki Chrystusa został przywiązany do słupa (drzewa) i przeszyty strzałami. Sebastian nie zginął jednak. Kobieta, która postanowiła go pochować, zauważyła oznaki życia i doprowadziła go do zdrowia. Gdy Sebastian wyzdrowiał, poszedł bezpośrednio do cesarza i zarzucił mu barbarzyństwo w stosunku do chrześcijan. Cesarz w przypływie gniewu kazał go bić pałkami, żeby mieć pewność, iż tym razem Sebastian na pewno zginie. Prawdopodobnie nastąpiło to w 288 roku. Ciało męczennika wrzucono do kanałów miejskich.Św. Sebastian jest patronem chorych na choroby zakaźne, inwalidów wojennych, kamieniarzy, konwisarzy, łuczników, myśliwych, ogrodników, rusznikarzy, strażaków, strażników, strzelców, żołnierzy. Również patron Niemiec oraz Gwardii Szwajcarskiej. Jest orędownikiem w czasie epidemii.Wspomnienie liturgiczne św. Sebastiana w Kościele katolickim obchodzone jest 20 stycznia.
Urodzony w Narbo Marcius koło Ataks ,św. Sebastian młodość swą spędził w Mediolanie, skąd rodzina jego ród swój wywodzi. Już wtedy odznaczał się przywiązaniem do chrześcijaństwa; nie wiedząc o tym, powołano go w r. 283 na dwór cesarski do Rzymu, a w rok później na stanowisko dowódcy przybocznej straży cesarskiej, pretorianów. Jako taki opiekował się potajemnie chrześcijanami więzionymi i męczonymi podówczas, tj. za panowania cesarzy Marka Aureliusza, Dioklecjana i Maksymiana. Nawrócił też cudownie wielu pogan, z których potem niejedni ponieśli śmierć męczeńską. Krewnego cesarskiego, papieża Klaudiusza, ukrywał wprost w pałacu cesarskim, za co otrzymał odeń miano obrońcy Kościoła św. Gdy jednak ustały walki między cesarzami, ces. Dioklecjan wrócił jako zwycięzca do Rzymu. Dowiedziawszy się, że Sebastian jest chrześcijaninem, wezwał go do powrotu do pogaństwa. Święty odmówił, a wtedy tyran rozkazał łucznikom mauretańskim (Numidom) rozstrzelać go. Przeszytego tysiącem strzał pozostawili strzelcy na miejscu; dogorywającego znalazła wdowa św. Irena i zabrawszy do domu wyleczyła zupełnie. Wtedy poszedł powiedzieć cesarzowi, że niesłusznie prześladuje chrześcijan, bo oni modlą się za niego i całego państwa pomyślność. Rozgniewany Dioklecjan kazał śmiałkowi zadać 288 razów pałkami i martwego wrzucić do pobliskiej gnojowni. Św. Lucyna kazała wydobyć go stamtąd i pochować w podziemiach, które odtąd zwą się katakumbami św. Sebastiana. Cześć jego rozpowszechniła się po całym świecie chrześijańskim, zwłaszcza odkąd zasłynął jako obrońca od morowego powietrza. Równocześnie różne państwa obrały go sobie także Patronem wszelkich ćwiczeń wojskowych. Przeto i Bractwa Kurkowe uznały św. Sebastiana swoim Patronem, którego święto obchodzimy uroczyście, szczególnie w Polsce, w dniu 20 stycznia
Święty Sebastian- męczennik chrześcijański i święty Kościoła katolickiego oraz prawosławnego.
O życiu Sebastiana dostarcza informacji Opis męczeństwa nieznanego autora z roku 354 roku oraz komentarz św. Ambrożego do Psalmu 118. Według tych źródeł, ojciec Sebastiana pochodził z rodziny urzędniczej w Narbonne (hist. Narbona w Galii), matka - z Mediolanu. Dzięki starannemu wychowaniu i stanowisku ojca, Sebastian został przywódcą gwardii cesarza Marka Aurelego Probusa (panującego 276-282). Według św. Ambrożego Sebastian miał być dowódcą przybocznej straży Dioklecjana (panującego 284-305).
Za wyznawanie nauki Chrystusa został przywiązany do słupa (drzewa) i przeszyty strzałami. Sebastian nie zginął jednak. Kobieta, która postanowiła go pochować, zauważyła oznaki życia i doprowadziła go do zdrowia. Gdy Sebastian wyzdrowiał, poszedł bezpośrednio do cesarza i zarzucił mu barbarzyństwo w stosunku do chrześcijan. Cesarz w przypływie gniewu kazał go bić pałkami, żeby mieć pewność, iż tym razem Sebastian na pewno zginie. Prawdopodobnie nastąpiło to w 288 roku. Ciało męczennika wrzucono do kanałów miejskich.Św. Sebastian jest patronem chorych na choroby zakaźne, inwalidów wojennych, kamieniarzy, konwisarzy, łuczników, myśliwych, ogrodników, rusznikarzy, strażaków, strażników, strzelców, żołnierzy. Również patron Niemiec oraz Gwardii Szwajcarskiej. Jest orędownikiem w czasie epidemii.Wspomnienie liturgiczne św. Sebastiana w Kościele katolickim obchodzone jest 20 stycznia.
Urodzony w Narbo Marcius koło Ataks ,św. Sebastian młodość swą spędził w Mediolanie, skąd rodzina jego ród swój wywodzi. Już wtedy odznaczał się przywiązaniem do chrześcijaństwa; nie wiedząc o tym, powołano go w r. 283 na dwór cesarski do Rzymu, a w rok później na stanowisko dowódcy przybocznej straży cesarskiej, pretorianów. Jako taki opiekował się potajemnie chrześcijanami więzionymi i męczonymi podówczas, tj. za panowania cesarzy Marka Aureliusza, Dioklecjana i Maksymiana. Nawrócił też cudownie wielu pogan, z których potem niejedni ponieśli śmierć męczeńską. Krewnego cesarskiego, papieża Klaudiusza, ukrywał wprost w pałacu cesarskim, za co otrzymał odeń miano obrońcy Kościoła św. Gdy jednak ustały walki między cesarzami, ces. Dioklecjan wrócił jako zwycięzca do Rzymu. Dowiedziawszy się, że Sebastian jest chrześcijaninem, wezwał go do powrotu do pogaństwa. Święty odmówił, a wtedy tyran rozkazał łucznikom mauretańskim (Numidom) rozstrzelać go. Przeszytego tysiącem strzał pozostawili strzelcy na miejscu; dogorywającego znalazła wdowa św. Irena i zabrawszy do domu wyleczyła zupełnie. Wtedy poszedł powiedzieć cesarzowi, że niesłusznie prześladuje chrześcijan, bo oni modlą się za niego i całego państwa pomyślność. Rozgniewany Dioklecjan kazał śmiałkowi zadać 288 razów pałkami i martwego wrzucić do pobliskiej gnojowni. Św. Lucyna kazała wydobyć go stamtąd i pochować w podziemiach, które odtąd zwą się katakumbami św. Sebastiana. Cześć jego rozpowszechniła się po całym świecie chrześijańskim, zwłaszcza odkąd zasłynął jako obrońca od morowego powietrza. Równocześnie różne państwa obrały go sobie także Patronem wszelkich ćwiczeń wojskowych. Przeto i Bractwa Kurkowe uznały św. Sebastiana swoim Patronem, którego święto obchodzimy uroczyście, szczególnie w Polsce, w dniu 20 stycznia