Poznawanie buddyzmu jest poznawaniem siebie. Poznawanie siebie jest wykraczaniem poza siebie. Wykraczanie poza siebie będzie pełnym oświeceniem. Pełne oświecenie jest wyzwoleniem naszego ciała i umysłu i wyzwoleniem ciał i umysłów innych. Nie pozostają żadne ślady oświecenia i ten brak śladów ciągnie się w nieskończoność." Dogen, mistrz Zen
W Indiach, przed pojawieniem się buddyzmu panował system kastowy. Buddyści odrzucili system kastowy i obrządki wedyjskie. Ze starszej religii przejęli idee karmy, reinkarnacji, nirwany i wiele innych pojęć. Ich religia kładzie nacisk na medytacje i przestrzeganie wzorców moralnych... Teksty mówiące o życiu Buddy powstawały najczęściej w języku palijskim. Większość z nich powstała kilkaset lat później w I w. p.n.e. 200 lat później pojawiły się posągi będące przedmiotami kultu. Tak naprawdę z powodu powstania wielu legend i mitów nie sposób wyłowić prawdziwej historii na temat życia Buddy. Część wyznawców uważa go "tylko" za człowieka, a inni twierdzą, że był jednym z szeregu Buddów. Budda został poczęty we śnie, a do łona swej matki, Mahamaji wszedł jako biały słoń przez prawy bok. Urodził się w gaju Lumbini w 563 roku, a jego rodzicielka w czasie porodu stała na gałęzi. Już przy narodzinach Gautamy mędrzec przepowiedział, że zostanie on ascetą albo największym z władców. Jako syn króla Suddhodana panującego w Kapilavastu [granice Indii i Nepalu] mieszkał w pałacu, żył w przepychu i luksusie. Ojciec modlił się do swojego dziecka. Na świat przyszedł w Nepalu. Jego matka zmarła kilka dni po porodzie, a macochą została Mahapadżapati Gotami. Nie spotykał nigdy się ze śmiercią, biedą, tragediami. Miało to chronić go przed zostaniem ascetą. Był pilny, uprzejmy i życzliwy. Gautama w wieku szesnastu lat zawarł związek małżeński z księżniczką Jasiodharą i urodziło mu się dziecko, syn Rahula. Gdy mając 29 lat opuścił pałac ujrzał to wszystko, co przed nim ukrywano. Według niektórych przekazów spotkał kolejno: starca, chorego i orszak pogrzebowy. Zrozumiał wtedy, że śmierć jest nieuchronna. Potem zobaczył żebrzącego, ale pogodnego mnicha. Swoje dotychczasowe życie zaczął postrzegać jako puste i nic nie warte. Zaczął szukać wyzwolenia. Rozpoczął wędrówkę jako asceta. Trwała ona siedem lat. Zerwał z umartwianiem ciał i postami. Usiadł na macie pod drzewem bodhi i ślubował pozostać w takiej pozycji, aż do uzyskania prawdziwego wyzwolenia. Po 49 dniach, gdy otworzył oczy, zobaczył poranną gwiazdę. Stał się oświeconym. [Budda, znaczy oświecony. Inne imiona to Tathagata - ten, który to osiągnął / ten, który przyszedł nauczać i Bhagawad, czyli Pan; Siakjamuni- mędrzec z rodu Siakjów.] Wyjaśniał potem, że każdy dostępuje oświecenia, ale niektórzy są ślepi i tego nie dostrzegają. Potem podążali za Buddą jego towarzysze, z którymi wcześniej szukał Prawdy. Przez resztę życia (45 lat) nauczał i organizował buddyjskie wspólnoty mnichów (sanghi). Pierwsze nauczanie znane jest pod nazwą "Wprawienie w ruch koła dharmy". Wygłosił je Budda w Parku Jeleni w Benares i prezentowało ono podstawy buddyzmu. Nauki Buddy spisano setki lat po jego śmierci. Ostatnie słowa oświeconego miały brzmieć: "wszystkie ciała zbudowane są ze składników, które pewnego dnia się rozpadną. Przez własny wysiłek możesz się wyswobodzić". Kandziur, spisane nauki Buddy to 108 tomów, czyli 84000 nauk. Komentarze dodawane na przestrzeni lat, Tendziur, to 254 grube księgi. Pierwszym wielkim orędownikiem nowej religii był cesarz Asioka (270-232 p.n.e.). Nawrócenie spowodowane było przerażeniem wojnami i klęskami. Odtąd jako mecenas budował pomniki, zwoływał sobory, misjonarzy wysyłał po całym znanym wówczas świecie, od Sri Lanki po Egipt i Grecję. Niektórzy nazywają tego cesarza drugim założycielem buddyzmu. Nie prześladował wyznawców innych wyznań. Religia ta zaczęła rozprzestrzeniać się na całą Azję i tracić wiernych w Indiach. Buddyzm, mimo że narodził się w Indiach, to nie ma dzisiaj w tym kraju zbyt wielu wyznawców. Na świecie jest buddystów około 300 milionów: 200 tysięcy w Europie, 200 tysięcy w Ameryce Północnej, 500 tysięcy w Ameryce Łacińskiej, 300 tysięcy w byłym ZSRR. Najwięcej wyznawców mieszka na Cejlonie, w Birmie, Tajlandii, Japonii, Korei i Chinach. Do Polski buddyzm przybył w latach siedemdziesiątych ubiegłego wieku.
Buddyzm to religia lub też pogląd filozoficzno – psychologiczno – etyczny. Jego założycielem jest Siddhārtha Gautama (V/IV wiek przed naszą erą) – syn władcy jednego z państw – miast Indii, który stał się Buddą w chwili swojego oświecenia.Religia ta zakazuje kłamać, zabijać istot żywych, kraść.Jak też stosowanie używek, w tym kategorycznie alkoholu oraz rozwiązłości seksualnej.System buddyjski zakłada istnienie czterech prawd zwanych Czterema Szlachetnymi Prawdami oraz Ośmiorakiej Ścieżki, której celem jest doprowadzenie do stanu braku cierpienia. W ciągu wieków buddyzm obrastał otoczką obrzędowości i mitów - powstał kult, a sam Budda awansował do rangi boga.Wyznawcy buddyzmu przestrzegają określonych zasad religijnych i oddają się głębokim medytacjom. Medytacja w buddyzmie nie jest modlitwą czy zwróceniem się ku bogu, ale raczej formą samodyscypliny. Wyodrębnia się kilka kierunków buddyzmu, wśród nich dwa główne: mahajana i hinajana. Święta księga buddyzmu to Dhammapada.Kanon świętych pism buddyjskich został spisany w I w. pne. na Cejlonie w języku pali. Tekst jest podzielony na trzy części - zbiory zwane "koszami". Całość znana jest jako Tipitaka czyli Trójkosz.Najpopularniejsze buddyjskie święta upamiętniają oświecenie Buddy oraz jego parinirwanę, czyli opuszczenie fizycznego ciała. Wśród ludzi praktykujących buddyjskie ścieżki wywodzące sięz Tybetu popularne jest także święto Losar, czyli tybetański nowy rok, który przypada na przełom lutego i marca.W Polsce jednym z najpopularniejszych buddyjskich świąt jest paradoksalnie chrześcijańskie Boże Narodzenie.
Poznawanie buddyzmu jest poznawaniem siebie. Poznawanie siebie jest wykraczaniem poza siebie. Wykraczanie poza siebie będzie pełnym oświeceniem. Pełne oświecenie jest wyzwoleniem naszego ciała i umysłu i wyzwoleniem ciał i umysłów innych. Nie pozostają żadne ślady oświecenia i ten brak śladów ciągnie się w nieskończoność."
Dogen, mistrz Zen
W Indiach, przed pojawieniem się buddyzmu panował system kastowy. Buddyści odrzucili system kastowy i obrządki wedyjskie. Ze starszej religii przejęli idee karmy, reinkarnacji, nirwany i wiele innych pojęć. Ich religia kładzie nacisk na medytacje i przestrzeganie wzorców moralnych...
Teksty mówiące o życiu Buddy powstawały najczęściej w języku palijskim. Większość z nich powstała kilkaset lat później w I w. p.n.e. 200 lat później pojawiły się posągi będące przedmiotami kultu. Tak naprawdę z powodu powstania wielu legend i mitów nie sposób wyłowić prawdziwej historii na temat życia Buddy. Część wyznawców uważa go "tylko" za człowieka, a inni twierdzą, że był jednym z szeregu Buddów.
Budda został poczęty we śnie, a do łona swej matki, Mahamaji wszedł jako biały słoń przez prawy bok. Urodził się w gaju Lumbini w 563 roku, a jego rodzicielka w czasie porodu stała na gałęzi. Już przy narodzinach Gautamy mędrzec przepowiedział, że zostanie on ascetą albo największym z władców. Jako syn króla Suddhodana panującego w Kapilavastu [granice Indii i Nepalu] mieszkał w pałacu, żył w przepychu i luksusie. Ojciec modlił się do swojego dziecka. Na świat przyszedł w Nepalu. Jego matka zmarła kilka dni po porodzie, a macochą została Mahapadżapati Gotami. Nie spotykał nigdy się ze śmiercią, biedą, tragediami. Miało to chronić go przed zostaniem ascetą. Był pilny, uprzejmy i życzliwy. Gautama w wieku szesnastu lat zawarł związek małżeński z księżniczką Jasiodharą i urodziło mu się dziecko, syn Rahula. Gdy mając 29 lat opuścił pałac ujrzał to wszystko, co przed nim ukrywano. Według niektórych przekazów spotkał kolejno: starca, chorego i orszak pogrzebowy. Zrozumiał wtedy, że śmierć jest nieuchronna. Potem zobaczył żebrzącego, ale pogodnego mnicha. Swoje dotychczasowe życie zaczął postrzegać jako puste i nic nie warte. Zaczął szukać wyzwolenia. Rozpoczął wędrówkę jako asceta. Trwała ona siedem lat.
Zerwał z umartwianiem ciał i postami. Usiadł na macie pod drzewem bodhi i ślubował pozostać w takiej pozycji, aż do uzyskania prawdziwego wyzwolenia. Po 49 dniach, gdy otworzył oczy, zobaczył poranną gwiazdę. Stał się oświeconym. [Budda, znaczy oświecony. Inne imiona to Tathagata - ten, który to osiągnął / ten, który przyszedł nauczać i Bhagawad, czyli Pan; Siakjamuni- mędrzec z rodu Siakjów.] Wyjaśniał potem, że każdy dostępuje oświecenia, ale niektórzy są ślepi i tego nie dostrzegają.
Potem podążali za Buddą jego towarzysze, z którymi wcześniej szukał Prawdy. Przez resztę życia (45 lat) nauczał i organizował buddyjskie wspólnoty mnichów (sanghi). Pierwsze nauczanie znane jest pod nazwą "Wprawienie w ruch koła dharmy". Wygłosił je Budda w Parku Jeleni w Benares i prezentowało ono podstawy buddyzmu. Nauki Buddy spisano setki lat po jego śmierci.
Ostatnie słowa oświeconego miały brzmieć: "wszystkie ciała zbudowane są ze składników, które pewnego dnia się rozpadną. Przez własny wysiłek możesz się wyswobodzić".
Kandziur, spisane nauki Buddy to 108 tomów, czyli 84000 nauk. Komentarze dodawane na przestrzeni lat, Tendziur, to 254 grube księgi.
Pierwszym wielkim orędownikiem nowej religii był cesarz Asioka (270-232 p.n.e.). Nawrócenie spowodowane było przerażeniem wojnami i klęskami. Odtąd jako mecenas budował pomniki, zwoływał sobory, misjonarzy wysyłał po całym znanym wówczas świecie, od Sri Lanki po Egipt i Grecję. Niektórzy nazywają tego cesarza drugim założycielem buddyzmu. Nie prześladował wyznawców innych wyznań. Religia ta zaczęła rozprzestrzeniać się na całą Azję i tracić wiernych w Indiach.
Buddyzm, mimo że narodził się w Indiach, to nie ma dzisiaj w tym kraju zbyt wielu wyznawców. Na świecie jest buddystów około 300 milionów: 200 tysięcy w Europie, 200 tysięcy w Ameryce Północnej, 500 tysięcy w Ameryce Łacińskiej, 300 tysięcy w byłym ZSRR. Najwięcej wyznawców mieszka na Cejlonie, w Birmie, Tajlandii, Japonii, Korei i Chinach. Do Polski buddyzm przybył w latach siedemdziesiątych ubiegłego wieku.
Licze na NAJ:*( POzrdo :)
Buddyzm to religia lub też pogląd filozoficzno – psychologiczno – etyczny. Jego założycielem jest Siddhārtha Gautama (V/IV wiek przed naszą erą) – syn władcy jednego z państw – miast Indii, który stał się Buddą w chwili swojego oświecenia.Religia ta zakazuje kłamać, zabijać istot żywych, kraść.Jak też stosowanie używek, w tym kategorycznie alkoholu oraz rozwiązłości seksualnej.System buddyjski zakłada istnienie czterech prawd zwanych Czterema Szlachetnymi Prawdami oraz Ośmiorakiej Ścieżki, której celem jest doprowadzenie do stanu braku cierpienia. W ciągu wieków buddyzm obrastał otoczką obrzędowości i mitów - powstał kult, a sam Budda awansował do rangi boga.Wyznawcy buddyzmu przestrzegają określonych zasad religijnych i oddają się głębokim medytacjom. Medytacja w buddyzmie nie jest modlitwą czy zwróceniem się ku bogu, ale raczej formą samodyscypliny. Wyodrębnia się kilka kierunków buddyzmu, wśród nich dwa główne: mahajana i hinajana. Święta księga buddyzmu to Dhammapada.Kanon świętych pism buddyjskich został spisany w I w. pne. na Cejlonie w języku pali. Tekst jest podzielony na trzy części - zbiory zwane "koszami". Całość znana jest jako Tipitaka czyli Trójkosz.Najpopularniejsze buddyjskie święta upamiętniają oświecenie Buddy oraz jego parinirwanę, czyli opuszczenie fizycznego ciała. Wśród ludzi praktykujących buddyjskie ścieżki wywodzące sięz Tybetu popularne jest także święto Losar, czyli tybetański nowy rok, który przypada na przełom lutego i marca.W Polsce jednym z najpopularniejszych buddyjskich świąt jest paradoksalnie chrześcijańskie Boże Narodzenie.