Question

napisz opowiadanie z wakacji.Z gory dzieki

Answer 1

Mijał kolejny dzień lipca, a my wciąż nie mieliśmy żadnych planów na wakacje.
Wieczorem mama uroczyście oznajmiła:
- Jutro wyjeżdżamy do Nowych Polaszek.
- Dokąd?!!!- krzyknęłyśmy razem z Haliną, moją siostrą.
- Do Nowych Polaszek, małej miejscowości położonej w lesie nad jeziorem-krótko odpowiedziała mama.
   W przygotowywaniach do wyjazdu brałyśmy udział bez większego entuzjazmu.
Zastanawiałyśmy się, co my będziemy robić w takie dziurze.
  Nazajutrz wyruszyliśmy skoro świt . Podróż nie była zbyt długa, ale na tyle nużąca, że obie z Haliną  zasnęłyśmy. Obudził nas głos taty:
- Pannice, jesteśmy na miejscu. Czas wysiadać!,
 Wygramoliłyśmy się więc z samochodu i półprzytomne zatargałyśmy plecaki do naszego domku. Dopiero po rozpakowaniu się i  zjedzeniu drugiego śniadania wyszłyśmy na zewnątrz.
- Ojej!Jak tu pięknie!- zaskoczona krzyknęłam.
  Przed nami roztaczał się widok, który swą urodą zapierał dech w piersiach.
Duże, błękitne jezioro otaczał gęsty, zielony las, który zresztą wypełniał prawie całą przestrzeń wokół.  Na drugim brzegu widać było niewielkie budynki jakiegoś miasteczka z wysoką wieżą kościoła.
  -Zobacz, mamy nawet swój własny pomost i łódki-wykrzyknęła Halinka i nie czekając na mnie pobiegła w stronę zatoczki.
  Szybko ją dogoniłam .Bez chwili namysłu weszłyśmy po kolana do wody, chlapiąc się niemiłosiernie.
 -Tu jest jak w raju!!!- wrzeszczałyśmy obie, po czym wskoczyłyśmy do łódki.
  Zaczęłyśmy się w niej bujając, śpiewając głośno piosenkę naszego ulubionego zespołu.Nagle usłyszałyśmy obcy głos:
 -Co wy tu robicie?!
  Nim zdążyłyśmy cokolwiek odpowiedzieć, wysoki brunet, który zadał nam to pytanie, wskoczył do łodzi.
 -Cześć! Mam na imię Kamil- przedstawił się chłopak. Jestem tu ze swoim bratem Marcinem i dziadkami na wakacjach.A wy skąd się tu wzięłyście?
  -Przyjechałyśmy dzisiaj z rodzicami. Spędzimy w Nowych Polaszkach cały miesiąc- wyznałyśmy, jeszcze wtedy nie zdając sobie sprawy z tego, że będą to najcudowniejsze wakacje, jakie udało się nam przeżyć.
  Kamil i Marcin okazali się świetnymi przyjaciółmi. Przebywaliśmy ze sobą całe dnie, a czasem nawet połowę nocy, siedząc przy ognisku i przy dźwiękach gitary smażąc kiełbaski.Codziennie też kąpaliśmy się w jeziorze, a ja  nawet pobierałam lekcje nurkowania u Kamila. Muszę przyznać, że okazał się niezwykle dobrym nauczycielem.
  Popołudniami pływaliśmy łodzią na drugi brzeg jeziora.Tam,w miasteczku, znajdowało się stare, urocze zamczysko z małą lodziarnią na dziedzińcu, w której bywaliśmy codziennie.
  Niestety ,wszystko, co dobre, szybko się kończy. Miesiąc wakacji upłynął w okamgnieniu. Często wspominamy ten lipcowy pobyt w ,,raju, a kiedy jest nam smutno,powtarzamy nasze ulubione hasło;,Nowe Polaszki to odnowa!"To prawda!
Przeżyłyśmy tam najcudowniejsze chwile w życiu.
  W przyszłym roku znowu pojedziemy do Nowych Polaszek. Kamil i Marcin też tam będą.