Bitwa pod Wiedniem nazywana też Odsieczą Wiedeńską stoczona została 12 września 1683 roku. W bitwie uczestniczyło Imperium Osmańskie i połączone siły polsko–austriacko–niemieckie. Wielka Porta wystawiła do boju około 138–180 tysięcy ludzi . Do Turków dołączyli także powstańcy z Węgier pod komendą Emeryka Tokolyego. Połączone siły sprzymierzonych liczyły około 70 tysięcy żołnierzy.Król Jan III Sobieski otrzymał błagalny list od cesarza Austrii Leopolda I i nie czekając na spóźnione posiłki z Litwy (dołączyły one do Polaków w czasie ich powrotu do Polski) wyruszył spod Krakowa do Austrii. Wiódł za sobą 14 tysięcy kawalerzystów i 13 tysięcy piechoty i dragonów oraz 28 dział. Pod Wiedniem zdobyto wspaniałe łupy: broń, konie, sztandary, szlachetne tkaniny i ubiory oraz wiele innych cennych rzeczy. Podziw wzbudził wielki namiot Kara Mustafy wyposażony w łaźnie, fontanny i ogród. W obozie znaleziono też czarne ziarna nieznane dotąd w Europie. Wielki wezyr wrócił do Turcjii. Jednak los przegranych dowódców w Imperium Osmańskim był okrutny. Sułtan rozkazał udusić wielkiego wezyra jedwabnym szalem. Turcja po klęsce pod Wiedniem przestała stanowić zagrożenie dla Europy. Król Jan III Sobieski wysłał papieżowi zieloną chorągiew proroka. Wojna Polski i Austrii z Imperium Osmańskim trwała do 1698 roku. W wyniku jej Austria odzyskała Węgry, Polska nie osiągnęła większych korzyści.
Zbliżenie Rzeczypospolitej z Austrią zostało przypieczętowane traktatem sojuszniczym zawartym 1 IV 1683 roku, zobowiązującym obie strony do wspólnych działań przeciwko Turcji, a w razie zagrożenia stolic do zorgamizownia odsieczy. Już wiosną zaczęła się wojna. Potężna armia turecka pod wodzą Kara Mustafy szybkim marszem podeszła pod wiedeń i 14 lipca rozpoczęła oblężenie. Cesarz natychmiast wezwał na pomoc króla polskiego. Sobieski w ciągu miesiąca dokonał mobilizacji ok. 23 tys. żołnieży i ruszył pod Wiedeń. Bitwa rozpoczęła się rankiem 12 września. Podczas 12 godzin wojska pod dowództwem Sobieskiego rozgromiły Turków. Tekst zaczerpmięty z książki "Historia Polski w datach"
Bitwa pod Wiedniem nazywana też Odsieczą Wiedeńską stoczona została 12 września 1683 roku. W bitwie uczestniczyło Imperium Osmańskie i połączone siły polsko–austriacko–niemieckie. Wielka Porta wystawiła do boju około 138–180 tysięcy ludzi . Do Turków dołączyli także powstańcy z Węgier pod komendą Emeryka Tokolyego. Połączone siły sprzymierzonych liczyły około 70 tysięcy żołnierzy.Król Jan III Sobieski otrzymał błagalny list od cesarza Austrii Leopolda I i nie czekając na spóźnione posiłki z Litwy (dołączyły one do Polaków w czasie ich powrotu do Polski) wyruszył spod Krakowa do Austrii. Wiódł za sobą 14 tysięcy kawalerzystów i 13 tysięcy piechoty i dragonów oraz 28 dział. Pod Wiedniem zdobyto wspaniałe łupy: broń, konie, sztandary, szlachetne tkaniny i ubiory oraz wiele innych cennych rzeczy. Podziw wzbudził wielki namiot Kara Mustafy wyposażony w łaźnie, fontanny i ogród. W obozie znaleziono też czarne ziarna nieznane dotąd w Europie.
Wielki wezyr wrócił do Turcjii. Jednak los przegranych dowódców w Imperium Osmańskim był okrutny. Sułtan rozkazał udusić wielkiego wezyra jedwabnym szalem.
Turcja po klęsce pod Wiedniem przestała stanowić zagrożenie dla Europy. Król Jan III Sobieski wysłał papieżowi zieloną chorągiew proroka.
Wojna Polski i Austrii z Imperium Osmańskim trwała do 1698 roku. W wyniku jej Austria odzyskała Węgry, Polska nie osiągnęła większych korzyści.
ZDAŃ-12
Zbliżenie Rzeczypospolitej z Austrią zostało przypieczętowane traktatem sojuszniczym zawartym 1 IV 1683 roku, zobowiązującym obie strony do wspólnych działań przeciwko Turcji, a w razie zagrożenia stolic do zorgamizownia odsieczy. Już wiosną zaczęła się wojna. Potężna armia turecka pod wodzą Kara Mustafy szybkim marszem podeszła pod wiedeń i 14 lipca rozpoczęła oblężenie. Cesarz natychmiast wezwał na pomoc króla polskiego. Sobieski w ciągu miesiąca dokonał mobilizacji ok. 23 tys. żołnieży i ruszył pod Wiedeń. Bitwa rozpoczęła się rankiem 12 września. Podczas 12 godzin wojska pod dowództwem Sobieskiego rozgromiły Turków.
Tekst zaczerpmięty z książki "Historia Polski w datach"