Question

Napisz list jako mieszkaniec Warszawy z czasów II wojny światowej do mieszkańca Europy. Opowiedz w nim o życiu opukowanej Warszawy.

Daje najj. Prosze o pomoc.

Answer 1

Dobiegła końca największa bitwa miejska II wojny światowej stoczona pomiędzy bojownikami ruchu oporu a armią niemiecką. Heinrich Himmler porównał ją do bitwy o Stalingrad. Kilkadziesiąt tysięcy powstańców wystąpiło zbrojnie przeciw regularnym oddziałom wojskowym.
          Stopień wyszkolenia powstańców był bardzo różny. Obok doświadczonych w walce ulicznej oddziałów Kedywu na barykadach walczyli ochotnicy, którzy dopiero w czasie powstania pierwszy raz mieli broń w ręku.
          Naprzeciw nich stanęły niemieckie oddziały żandarmerii i policji, doświadczone w zwalczaniu partyzantki oddziały pacyfikacyjne, żołnierze elitarnej dywizji pancerno-spadochronowej "Hermann Göring".
          Miażdżąca była nierównowaga w uzbrojeniu. W momencie wybuchu powstania bronią dysponował zaledwie co 10 powstaniec. Pozostali mieli broń zdobyć lub przejąć ją z rąk poległych. Potem sytuacja nieco się poprawiła, po części za sprawą zrzutów alianckich i uzupełnień z oddziałów partyzanckich spieszących na pomoc walczącemu miastu. Cały czas doskwierał natomiast chroniczny brak amunicji. Przeciwnik dysponował ciężką bronia maszynową, był wspierany przez artylerię, czołgi i lotnictwo. Walka prowadzona w tak nierównych warunkach, planowana pierwotnie na kilka dni, trwała aż 9 tygodni.
          Niemcy ponieśli znaczne straty. Około 10.000 żołnierzy zostało zabitych, 9.000 rannych a 7.000 uznano za zaginionych,. Powstańcy stracili około 16.000 poległych, 15.000 poszło do niewoli. Największe straty poniosła ludność cywilna, której zginęło około 150.000, z czego 50.000 zostało zamordowanych w ciągu pierwszych kilku dni powstania w bezprecedensowym akcie ludobójstwa na Woli. Żołdacy Reinefartha mordowali tam bezbronnych mężczyzn, kobiety i dzieci. Od kul padli ranni, chorzy, lekarze, księża, zakonnicy. Ciała ofiar oblane benzyną palono na stosach.
          Liczba ofiar w powstaniu warszawskim rozpatrywana odrębnie wydaje się ogromna. Jeśli skonfrontować ją jednak z rzeczywistością, w jakiej Polska znajdowała się w czasie 6 wojennych lat, proporcje nieco się zmieniają.
          W czasie II wojny światowej naród polski stracił ponad 6,8 mln obywateli. Złożyły się na to ofiary obozów koncentracyjnych (w tym duża liczba obywateli polskich żydowskiego pochodzenia), zmarli i zamordowani w gettach, rozstrzelani w licznych egzekucjach, więźniowie zamęczeni w więzieniach, chłopi z pacyfikowanych wsi. Należy do tego dodać partyzantów poległych w walce z okupantem oraz żołnierzy polskich, którzy zginęli walcząc na wielu frontach w Europie i Afryce. W samej Warszawie w wymienionym okresie zginęło lub zostało zamordowanych około 850.000 jej mieszkańców.
          Porównując dzienne straty narodu polskiego w czasie trwania całej II wojny światowej z dziennymi stratami Warszawy w czasie trwania powstania okazuje się, że te pierwsze były wyższe. Nie powinno to zresztą nadmiernie dziwić. Hitlerowcy od momentu rozpoczęcia wojny konsekwentnie realizowali politykę masowej eksterminacji Polaków, dążąc w ramach planu Drang nach Osten do uzyskania wolnych terenów dla celów III Rzeszy.
          W drugiej połowie 1944 roku Warszawa miała być przekształcona w twierdzę, która miała powstrzymać przewidywaną ofensywę sowiecką. Może świadczyć o tym między innymi fakt wezwania w końcu lipca 1944 r. 100.000 mieszkańców miasta do kopania umocnień. W warunkach oblężonego miasta, ostrzeliwanego przez artylerię i bombardowanego przez lotnictwo, straty ludności byłyby na pewno wysokie. Przykładem takim był oblężony Wrocław. W przypadku Warszawy okupant z pewnością nie przejmowałby się losem cywili Polaków.
          O intencjach Niemców świadczy również ich postępowanie po kapitulacji powstania. Wobec bezczynności wojsk sowieckich stojących na prawym brzegu Wisły, Niemcy przez ponad 3 miesiące niszczyli miasto, realizując dyrektywę Heinricha Himmlera o zrównaniu z ziemią nieposłusznej stolicy podbitej Polski. Dzielnice objęte powstaniem zostały zniszczone w 85%.
          Od lat trwa spór o powstanie. Należy go rozpatrzeć w kilku aspektach. Licze na najj

 :)    Pozdrawiam           Megan