NATALIA, męczennica (Muczenica Natalija), 26 sierpnia/8 września, zm. 305-311 r., patrz ADRIAN, męczennik. ADRIAN NIKOMEDYJSKI, męczennik (Muczeniki Adrian Nikomidijskij), 26 sierpnia/8 września. Żył wraz ze swą małżonką Natalią na przełomie III i IV w. w Cesarstwie Rzymskim. Był oficerem cesarza Maksymiana w Nikomedii. Podczas prześladowań chrześcijan, widząc męstwo z jakim idą na śmierć wyznawcy Chrystusa, sam uwierzył, chociaż nie przyjął chrztu. Pewnego razu otwarcie wyznał przed cesarzem, że jest chrześcijaninem, za co wtrącono go do więzienia. Tam, poddawanego torturom męża, odwiedzała Natalia, umacniając go w wierze. Gdy zapadł wyrok skazujący Adriana na śmierć, Natalii zabroniono dalszych odwiedzin. Mimo to w przebraniu chłopca przekupiła strażników i weszła do więzienia, by prosić go o modlitwę, gdy będzie już w raju. Natalia była obecna przy egzekucji męża, w czasie której poddano go torturom łamania członków. Gdy ciało Adriana i innych męczenników palono na stosie, Natalia pragnąc spłonąć wraz z nim rzuciła się w ogień, jednak została siłą odciągnięta. Miało to miejsce około 304 r. Gdy deszcz przygasił ogień, chrześcijanie pogrzebali szczątki męczenników w Argyropolis nad Bosforem. Natalia udała się tam, zabierając ze sobą ocalałą dłoń męża. Tam też na jego grobie zmarła. Została pochowana wraz z innymi męczennikami. W późniejszym okresie szczątki św. Adriana przeniesiono do Rzymu. Do świętych Adriana i Natalii wierni modlą się o dobre stosunki między małżonkami. Natalia jest ponadto patronką rolników zajmujących się uprawą lnu. Święci są szczególnie popularni w bizantyjskim obszarze kulturowym. Św. Adrian przedstawiany wraz z małżonką Natalią. Odziany jest w bogate szaty, ma krótką brodę i kędzierzawe, kasztanowe włosy. Głowę Natalii okrywa zielona chusta. Oboje trzymają w rękach męczeńskie krzyże.
NATALIA, męczennica (Muczenica Natalija), 26 sierpnia/8 września, zm. 305-311 r., patrz ADRIAN, męczennik. ADRIAN NIKOMEDYJSKI, męczennik (Muczeniki Adrian Nikomidijskij), 26 sierpnia/8 września. Żył wraz ze swą małżonką Natalią na przełomie III i IV w. w Cesarstwie Rzymskim. Był oficerem cesarza Maksymiana w Nikomedii. Podczas prześladowań chrześcijan, widząc męstwo z jakim idą na śmierć wyznawcy Chrystusa, sam uwierzył, chociaż nie przyjął chrztu. Pewnego razu otwarcie wyznał przed cesarzem, że jest chrześcijaninem, za co wtrącono go do więzienia. Tam, poddawanego torturom męża, odwiedzała Natalia, umacniając go w wierze. Gdy zapadł wyrok skazujący Adriana na śmierć, Natalii zabroniono dalszych odwiedzin. Mimo to w przebraniu chłopca przekupiła strażników i weszła do więzienia, by prosić go o modlitwę, gdy będzie już w raju. Natalia była obecna przy egzekucji męża, w czasie której poddano go torturom łamania członków. Gdy ciało Adriana i innych męczenników palono na stosie, Natalia pragnąc spłonąć wraz z nim rzuciła się w ogień, jednak została siłą odciągnięta. Miało to miejsce około 304 r. Gdy deszcz przygasił ogień, chrześcijanie pogrzebali szczątki męczenników w Argyropolis nad Bosforem. Natalia udała się tam, zabierając ze sobą ocalałą dłoń męża. Tam też na jego grobie zmarła. Została pochowana wraz z innymi męczennikami. W późniejszym okresie szczątki św. Adriana przeniesiono do Rzymu. Do świętych Adriana i Natalii wierni modlą się o dobre stosunki między małżonkami. Natalia jest ponadto patronką rolników zajmujących się uprawą lnu. Święci są szczególnie popularni w bizantyjskim obszarze kulturowym. Św. Adrian przedstawiany wraz z małżonką Natalią. Odziany jest w bogate szaty, ma krótką brodę i kędzierzawe, kasztanowe włosy. Głowę Natalii okrywa zielona chusta. Oboje trzymają w rękach męczeńskie krzyże.