Roman Dmowski (1864-1939) - czołowy polski ideolog i przywódca narodowej demokracji. Głosił hasła walki o szerzenie i umacnianie polskiej świadomości narodowej we wszystkich warstwach, zwłaszcza w mieszczaństwie i chłopstwie, solidarność narodową, walkę z obcymi wpływami (zwłaszcza żydowskimi). Niepodległościową Ligę Polską przekształcił w 1893 w Ligę Narodową. Od 1895 wydawał "Przegląd Wszechpolski" we Lwowie. W 1897 współtworzył Stronnictwo Narodowo-Demokratyczne. Od 1905 w obawie przed socjalizmem oraz zagrożeniem niemieckim wyrażał gotowość do współpracy z Rosją. Od 1907 był posłem do rosyjskiej Dumy Państwowej. Od 1908 w książce Niemcy, Rosja i kwestia polska postawił tezę o większym zagrożeniu Polaków ze strony Niemiec niż Rosji (jako że Niemcy stały na wyższym poziomie cywilizacyjnym niż Polska, a Rosja nie). Wystąpił też z programem rezygnacji z pełnej niepodległości za cenę zjednoczenia trzech zaborów. W początkach I wojny światowej był zwolennikiem orientacji antyniemieckiej. Utworzył sprzyjający Rosji Komitet Narodowy Polski w Warszawie. W 1917 roku został prezesem Komitetu Narodowego w Paryżu, opowiadającego się po stronie Ententy. W 1919 jako delegat polski na paryską konferencję pokojową uparcie starał się o Pomorze, Mazury i Warmię oraz Śląsk dla Polski. Był zwolennikiem przyłączenia do Polski tylko tych części Kresów Wschodnich, które dadzą się spolonizować (tzw. koncepcja inkoroporacyjna). Od 1920 przebywał w Polsce. W 1923 został ministrem spraw zagranicznych w rządzie Wincentego Witosa. Po maju 1926, aby przeciwstawić się sanacji, założył Obóz Wielkiej Polski. Był autorem słynnych publikacji, w tym Myśli nowoczesnego Polaka.
Roman Dmowski (1864-1939) - czołowy polski ideolog i przywódca narodowej demokracji. Głosił hasła walki o szerzenie i umacnianie polskiej świadomości narodowej we wszystkich warstwach, zwłaszcza w mieszczaństwie i chłopstwie, solidarność narodową, walkę z obcymi wpływami (zwłaszcza żydowskimi). Niepodległościową Ligę Polską przekształcił w 1893 w Ligę Narodową. Od 1895 wydawał "Przegląd Wszechpolski" we Lwowie. W 1897 współtworzył Stronnictwo Narodowo-Demokratyczne. Od 1905 w obawie przed socjalizmem oraz zagrożeniem niemieckim wyrażał gotowość do współpracy z Rosją. Od 1907 był posłem do rosyjskiej Dumy Państwowej. Od 1908 w książce Niemcy, Rosja i kwestia polska postawił tezę o większym zagrożeniu Polaków ze strony Niemiec niż Rosji (jako że Niemcy stały na wyższym poziomie cywilizacyjnym niż Polska, a Rosja nie). Wystąpił też z programem rezygnacji z pełnej niepodległości za cenę zjednoczenia trzech zaborów. W początkach I wojny światowej był zwolennikiem orientacji antyniemieckiej. Utworzył sprzyjający Rosji Komitet Narodowy Polski w Warszawie. W 1917 roku został prezesem Komitetu Narodowego w Paryżu, opowiadającego się po stronie Ententy. W 1919 jako delegat polski na paryską konferencję pokojową uparcie starał się o Pomorze, Mazury i Warmię oraz Śląsk dla Polski. Był zwolennikiem przyłączenia do Polski tylko tych części Kresów Wschodnich, które dadzą się spolonizować (tzw. koncepcja inkoroporacyjna). Od 1920 przebywał w Polsce. W 1923 został ministrem spraw zagranicznych w rządzie Wincentego Witosa. Po maju 1926, aby przeciwstawić się sanacji, założył Obóz Wielkiej Polski. Był autorem słynnych publikacji, w tym Myśli nowoczesnego Polaka.