Question

Napisz kródko historie powstania CARITAS i główne pola działaniaa !
Proszę pomocy
Daje naj :D : ***

Answer 1

Caritas - powstanie i rozwój

Oprócz posługi Słowa i Sakramentów, działalność dobroczynna należała do podstawowych elementów misji Kościoła. Dotychczasowa akcja dobroczynna w diecezji opierała się na licznych bractwach i stowarzyszeniach, z których największe zasługi miały Konferencje św. Wincentego à Paulo. W 1918 roku w zawiązał się oddział niemieckiego związku „Caritas” ( Caritasveband – Bezirk ) w Królewskiej Hucie. Władze nowo tworzonej diecezji sięgnęły do tej tradycji, z tym jednak, iż zależało im, aby tej działalności dotychczas zdominowanej przez wpływ niemieckie – nadać oblicze polskie. Miało temu służyć odłączenie Konferencji św. Wincentego (pań) od centrali wrocławskiej oraz zbudowanie od podstaw własnego Związku „Caritas” z oddziałami terenowymi w większych miastach i parafiach.

Początki zorganizowanej (polskiej) działalności charytatywnej w diecezji katowickiej sięgają 1924 roku, kiedy to ówczesny administrator apostolski, ks. Hlond, w porozumieniu z władzami wojewódzkimi, utworzył Śląski Komitet Ratunkowy. W parafiach najbardziej dotkniętych kryzysem gospodarczym i bezrobociem zakładano Komitety lokalne, otwierano kuchnie ludowe oraz organizowano dni pomocy głodnym. Zbierano wówczas żywność, odzież oraz datki pieniężne, które rozdzielano pomiędzy potrzebujących. Z inicjatywy biskupa Lisieckiego, w dniu 23 września 1929, powołany został do istnienia Związek Caritas Diecezji Katowickiej Diecezji Śląskiej. Biskup ordynariusz zaproponował wprowadzenie, wzorem central zachodnich, trzystopniowej organizacji: centralnej na szczeblu diecezji oraz wielkomiejskiej i parafialnej. Zarząd Diecezjalnego Związku Towarzystw Dobroczynnych „Caritas” miał służyć pomocą przy organizowaniu oddziałów parafialnych, prowadzić działalność instruktażową i propagandową, tworzyć nowe instytucje charytatywne na szczeblu centralnym oraz reprezentować Związek wobec władz świeckich. Po niespodziewanej śmierci bpa Lisieckiego, jego następcą został biskup Stanisław Adamski, również pochodzący z archidiecezji poznańskiej. Jego posługę biskupią warunkowała - podobnie jak poprzedników– sytuacja społeczna, polityczna i narodowościowa w regionie górnośląskim. Jak się wydaje, do głównych celów programu duszpasterskiego w okresie międzywojennym należy zaliczyć zaktywizowanie świeckich w Kościele, polegające na włączenie członków bractw i stowarzyszeń do czynnego udziału w życiu parafii. Koniec lat trzydziestych, znaczony kryzysami gospodarczymi, które owocowały materialna i duchowa bieda wymusił zwrócenie większej uwagi na kwestie społeczne. Wtedy to właśnie rozpoczęły się Tygodnie Miłosierdzia – szeroko zakrojona akcja mająca na celu pobudzenie działalności charytatywnej.