Wielu uważa, że za Dekalogiem musi stać jakiś wielki Autorytet. Niektórzy jego autorstwo przypisują wybitnemu władcy starożytnego Babilonu, Hammurabiemu (XVIII w. p.n.e.). Faktycznie, jeszcze przed nadaniem prawa Izraelitom na górze Synaj (XV w. p.n.e.), spisał on kodeks praw i przepisów przypominający w swojej treści Boży Dekalog. Jednak warto sobie uświadomić, że ponad dwa wieki przed Hammurabim żył na tamtych terenach człowiek o imieniu Abram (jego imię zostało zmienione potem na Abraham). Był on czcicielem Wszechmocnego Boga. Znał Jego prawa i przykazania i przestrzegał je w swoim życiu. Abraham opowiadał także ludziom sobie współczesnym o Bogu, któremu zaufał i Jego prawach. Bóg powiedział o nim: „Upatrzyłem go jako tego, który będzie nakazywał potomkom swym oraz swemu rodowi, aby przestrzegając przykazań Pana postępowali sprawiedliwie i uczciwie, tak, żeby Pan wypełnił to, co obiecał Abrahamowi” (Rdz 18,19). Nieco później Bóg oświadczył: „Abraham był mi posłuszny – przestrzegał tego, co mu poleciłem: moich nakazów, praw i pouczeń” (Rdz 26,5). Prawdopodobnie z tego źródła wiedzy – dwa wieki później – skorzystał wielki Hammurabi.
Wielu uważa, że za Dekalogiem musi stać jakiś wielki Autorytet. Niektórzy jego autorstwo przypisują wybitnemu władcy starożytnego Babilonu, Hammurabiemu (XVIII w. p.n.e.). Faktycznie, jeszcze przed nadaniem prawa Izraelitom na górze Synaj (XV w. p.n.e.), spisał on kodeks praw i przepisów przypominający w swojej treści Boży Dekalog. Jednak warto sobie uświadomić, że ponad dwa wieki przed Hammurabim żył na tamtych terenach człowiek o imieniu Abram (jego imię zostało zmienione potem na Abraham). Był on czcicielem Wszechmocnego Boga. Znał Jego prawa i przykazania i przestrzegał je w swoim życiu. Abraham opowiadał także ludziom sobie współczesnym o Bogu, któremu zaufał i Jego prawach. Bóg powiedział o nim: „Upatrzyłem go jako tego, który będzie nakazywał potomkom swym oraz swemu rodowi, aby przestrzegając przykazań Pana postępowali sprawiedliwie i uczciwie, tak, żeby Pan wypełnił to, co obiecał Abrahamowi” (Rdz 18,19). Nieco później Bóg oświadczył: „Abraham był mi posłuszny – przestrzegał tego, co mu poleciłem: moich nakazów, praw i pouczeń” (Rdz 26,5). Prawdopodobnie z tego źródła wiedzy – dwa wieki później – skorzystał wielki Hammurabi.