Modlitwa błagalna jest świadectwem wiary człowieka w moc Boga. Przedmiotem prośby może być każde dobro, tak duchowe, jak i materialne, każda potrzeba ludzka, o ile nie sprzeciwia się woli Bożej.
Modlitwa powszechna (zwana też Modlitwą Wiernych) jest w Kościele katolickim częścią Liturgii Słowa. Ma miejsce na zakończenie liturgii słowa, jako odpowiedź zgromadzenia na usłyszane Boże Słowo. Podczas tej modlitwy kapłan, diakon, lektor, bądź wierni przedstawiają Bogu w sposób uroczysty intencje, w których sprawowana jest dana Msza święta. Każde wezwanie składa się z dwóch członów: w pierwszym zawiera się adresata / adresatów naszej modlitwy, w drugim właściwa intencja wobec tych, których wymieniono w członie pierwszym. Każde wezwanie kończy się wspólną aklamacją zgromadzenia, najczęściej śpiewaną.
Modlitwa błagalna jest świadectwem wiary człowieka w moc Boga. Przedmiotem prośby może być każde dobro, tak duchowe, jak i materialne, każda potrzeba ludzka, o ile nie sprzeciwia się woli Bożej.
Modlitwa powszechna (zwana też Modlitwą Wiernych) jest w Kościele katolickim częścią Liturgii Słowa. Ma miejsce na zakończenie liturgii słowa, jako odpowiedź zgromadzenia na usłyszane Boże Słowo. Podczas tej modlitwy kapłan, diakon, lektor, bądź wierni przedstawiają Bogu w sposób uroczysty intencje, w których sprawowana jest dana Msza święta. Każde wezwanie składa się z dwóch członów: w pierwszym zawiera się adresata / adresatów naszej modlitwy, w drugim właściwa intencja wobec tych, których wymieniono w członie pierwszym. Każde wezwanie kończy się wspólną aklamacją zgromadzenia, najczęściej śpiewaną.