Według mnie najciekawsze były te które opiekowały się dziecmi i nie racowały bo wtedy można się dowiedzieć co oprócz tego robily wolnymi dniami np sprzątały gotowały prały .. ; ) .
Otóż po I wojnie światowej znacznie zmieniły się relacje między kobietami a mężczyznami w społeczeństwie. W czasie walk kobiety musiały zastąpić swoich walczących na frontach mężów w fabrykach, zaczęły zawodowo pracować, zarabiać pieniądze. Często utrzymywały cały dom, opiekowały się mężczyznami, którzy nierzadko wracali z wojen jako kalecy. Wobec takiej sytuacji zmieniło się także prawo, w wielu państwach kobiety otrzymały prawa wyborcze. Według mnie najciekawsza bohaterką tej epoki literackiej jest Laura Kościeniecka, jedna z postaci ?Przedwiośnia? Stefana Żeromskiego. Poznajemy ją, kiedy Cezary Baryka przyjeżdża wraz z przyjacielem Hipolitem Wielosławskim do Nawłoci. Jest ona właścicielką znacznego majątku ziemskiego. Jest kobietą dojrzałą jednak jak opisuje narrator bardzo urodziwą: ?Była wysmukła, niezwykle kształtna, muskularna i widać mocna - ani zbyt chuda, ani zanadto tłusta. Oczy miała iście lazurowe. Nie było w niej ani cienia kokieterii, przesady, nieszczerości, snobizmu. Była naturalna i solidna w każdym ruchu, słowie, uśmiechu? Laura jest narzeczoną Władysława Barwickiego, ślub z tym mężczyzną ma rozwiązać jej kłopoty finansowe. Jednak jej życie komplikuje się, kiedy w Nawłoci zjawia się Cezary. Dochodzi między nimi do namiętnego, zmysłowego romansu, który zostaje przerwany przez Barwickiego pewnej nocy, kiedy wrócił do domu Laury i zastał tam dwoje kochanków. Kobieta ta nie miała żadnych skrupułów w stosunku do przyszłego męża jak i coraz bardziej zakochanego w niej Cezarego. Nie miała zamiaru zmieniać planów- Barwickiego chciała za męża, natomiast Barykę za kochanka. Laura zdobyła cel, który sobie wyznaczyła, mimo wykrycia jej zdrady doprowadziła do ślubu z Władysławem. Ta kobieta zaintrygowała mnie swoim egoizmem i dwulicowością, interesujące jest to że tak piękna kobieta potrafi być aż tak okrutna. Kolejna bohaterka pochodzi z Młodej Polski. Galeria kobiet w literaturze końca XIX i początku XX wieku jest niezwykle bogata. Od chłopek, przez mieszczanki do szlachcianek. Jednak w mojej prezentacji bliżej przedstawię jedynie Jagnę, bohaterkę ?Chłopów? Władysława Stanisława Reymonta. Dziewczyna ta ma 19 lat. Jest córką Dominikowej. Budzi zazdrość innych kobiet, bowiem przewyższa wszystkie urodą. Bohaterka lubi stroić się w piękne i kolorowe zapaski, chusty, korale. Zdrowie, witalność, krzepkość i siła dodają Jagnie urody, która wzbudza zainteresowanie mężczyzn. Za namową matki wychodzi za mąż za starszego od siebie Macieja Borynę. Mimo to romansuje z jego synem Antkiem. Unieszczęśliwia na raz wiele osób- swego męża, Antka, Hankę i wreszcie samą siebie. Jej tragizm polega na tym, iż jest inna, gromada lipecka nie toleruje jej. Jagusia ma duszę artystki, jest bardzo wrażliwa. Do łez doprowadza ją muzyka, opowieści Rocha, ceremonie w Kościele. Odmienność Jagny polega również na jej delikatności, kobieta ta często ulega emocjom, poddaje się chwili, nie analizując, jakie mogą być konsekwencje jej czynu. Jagna jest zupełnie niezdolna do samooceny, nigdy nie czuje się winna. Nie wyznaje żadnych zasad moralnych. Jej pragnienia miłosne nie są sprecyzowane, mieszają się w nich- zmysłowy pociąg do Antka, poetyckie zadurzenie w Jasiu oraz miłość z przymusu do Macieja. Jak Państwo widzą Jagna to bardzo specyficzna bohaterka- z jednej strony Reymont prezentuje ją bardzo pozytywnie z drugiej zaś negatywnie. A jaka jest naprawdę? Na to pytanie autor nie odpowiada to my czytelnicy musimy sami to zrobić- właśnie dlatego jest ona tak interesująca.
Według mnie najciekawsze były te które opiekowały się dziecmi i nie racowały bo wtedy można się dowiedzieć co oprócz tego robily wolnymi dniami np sprzątały gotowały prały .. ; ) .
Otóż po I wojnie światowej znacznie zmieniły się relacje między kobietami a mężczyznami w społeczeństwie. W czasie walk kobiety musiały zastąpić swoich walczących na frontach mężów w fabrykach, zaczęły zawodowo pracować, zarabiać pieniądze. Często utrzymywały cały dom, opiekowały się mężczyznami, którzy nierzadko wracali z wojen jako kalecy. Wobec takiej sytuacji zmieniło się także prawo, w wielu państwach kobiety otrzymały prawa wyborcze.
Według mnie najciekawsza bohaterką tej epoki literackiej jest Laura Kościeniecka, jedna z postaci ?Przedwiośnia? Stefana Żeromskiego. Poznajemy ją, kiedy Cezary Baryka przyjeżdża wraz z przyjacielem Hipolitem Wielosławskim do Nawłoci. Jest ona właścicielką znacznego majątku ziemskiego. Jest kobietą dojrzałą jednak jak opisuje narrator bardzo urodziwą: ?Była wysmukła, niezwykle kształtna, muskularna i widać mocna - ani zbyt chuda, ani zanadto tłusta. Oczy miała iście lazurowe. Nie było w niej ani cienia kokieterii, przesady, nieszczerości, snobizmu. Była naturalna i solidna w każdym ruchu, słowie, uśmiechu? Laura jest narzeczoną Władysława Barwickiego, ślub z tym mężczyzną ma rozwiązać jej kłopoty finansowe. Jednak jej życie komplikuje się, kiedy w Nawłoci zjawia się Cezary. Dochodzi między nimi do namiętnego, zmysłowego romansu, który zostaje przerwany przez Barwickiego pewnej nocy, kiedy wrócił do domu Laury i zastał tam dwoje kochanków. Kobieta ta nie miała żadnych skrupułów w stosunku do przyszłego męża jak i coraz bardziej zakochanego w niej Cezarego. Nie miała zamiaru zmieniać planów- Barwickiego chciała za męża, natomiast Barykę za kochanka. Laura zdobyła cel, który sobie wyznaczyła, mimo wykrycia jej zdrady doprowadziła do ślubu z Władysławem. Ta kobieta zaintrygowała mnie swoim egoizmem i dwulicowością, interesujące jest to że tak piękna kobieta potrafi być aż tak okrutna.
Kolejna bohaterka pochodzi z Młodej Polski. Galeria kobiet w literaturze końca XIX i początku XX wieku jest niezwykle bogata. Od chłopek, przez mieszczanki do szlachcianek. Jednak w mojej prezentacji bliżej przedstawię jedynie Jagnę, bohaterkę ?Chłopów? Władysława Stanisława Reymonta. Dziewczyna ta ma 19 lat. Jest córką Dominikowej. Budzi zazdrość innych kobiet, bowiem przewyższa wszystkie urodą. Bohaterka lubi stroić się w piękne i kolorowe zapaski, chusty, korale. Zdrowie, witalność, krzepkość i siła dodają Jagnie urody, która wzbudza zainteresowanie mężczyzn. Za namową matki wychodzi za mąż za starszego od siebie Macieja Borynę. Mimo to romansuje z jego synem Antkiem. Unieszczęśliwia na raz wiele osób- swego męża, Antka, Hankę i wreszcie samą siebie. Jej tragizm polega na tym, iż jest inna, gromada lipecka nie toleruje jej. Jagusia ma duszę artystki, jest bardzo wrażliwa. Do łez doprowadza ją muzyka, opowieści Rocha, ceremonie w Kościele. Odmienność Jagny polega również na jej delikatności, kobieta ta często ulega emocjom, poddaje się chwili, nie analizując, jakie mogą być konsekwencje jej czynu.
Jagna jest zupełnie niezdolna do samooceny, nigdy nie czuje się winna. Nie wyznaje żadnych zasad moralnych. Jej pragnienia miłosne nie są sprecyzowane, mieszają się w nich- zmysłowy pociąg do Antka, poetyckie zadurzenie w Jasiu oraz miłość z przymusu do Macieja. Jak Państwo widzą Jagna to bardzo specyficzna bohaterka- z jednej strony Reymont prezentuje ją bardzo pozytywnie z drugiej zaś negatywnie. A jaka jest naprawdę? Na to pytanie autor nie odpowiada to my czytelnicy musimy sami to zrobić- właśnie dlatego jest ona tak interesująca.