1. dla każdego metalu istnieje pewna najniższa częstotliwość światła (największa długość fali) poniżej której zjawisko nie zachodzi.
2. ilość wybijanych z powierzchni metalu elektronów jest propocjonalna (dla częstotliwości powyżej granicznych) do natężenia światła padającego na jego powierzchnię.
3. Energia kinetyczna wybijanych z powierzchni metalu elektronów nie zależy od natężenia padającego na metalową płytkę światła, lecz od jego częstotliwości.
4. zjawisko jest natychmiastowe. emisja elektronów z powierzchni metalu następuje po około 10⁻⁹ s od naświetlenia płytki.
1. dla każdego metalu istnieje pewna najniższa częstotliwość światła (największa długość fali) poniżej której zjawisko nie zachodzi.
2. ilość wybijanych z powierzchni metalu elektronów jest propocjonalna (dla częstotliwości powyżej granicznych) do natężenia światła padającego na jego powierzchnię.
3. Energia kinetyczna wybijanych z powierzchni metalu elektronów nie zależy od natężenia padającego na metalową płytkę światła, lecz od jego częstotliwości.
4. zjawisko jest natychmiastowe. emisja elektronów z powierzchni metalu następuje po około 10⁻⁹ s od naświetlenia płytki.