Question

Na nastepny tydzien musze napisac wypracowanie o sw. aleksandrze na 2 strony papieru kancelaryjnego.RATUNKU!

Answer 1

ALEKSANDER I

Rzymianin



Aleksander był synem Aleksandra.

Wiadomości o Aleksandrze I różnią się w podawaniu ilości lat jego pontyfikatu.

Tradycja chrześcijańska przypisuje Aleksandrowi I wprowadzenie do kanonu mszy św. tekstu Qni pride quam pateretur... On to w dzień przed męką... i jak podają niektóre źródła zwyczaj błogosławienia domów wodą święconą. Tradycja chrześcijańska utrzymuje, że zmarł jako męczennik – został ścięty. Śmierć Aleksandra I nastąpiła w czasach panowania cesarza rzymskiego, Trajana. Aleksandra I pochowano przy Via Nomentana, leżącej na północny wschód od Rzymu. Kościół czci Aleksandra I jako świętego w liturgii 3 maja.

Answer 2

Św. Aleksander I był papieżem władającym diecezją rzymską od roku 109 do 116. Nie ma zbyt wielu zapisków historycznych na jego temat, legenda mówi, że został ścięty i pochowany przy Via Nomentana. Do końca IX w. utożsamiano go z postacią świętego męczennika Aleksandra zamordowanego ok. roku 130 na Via Nomentana 3 maja. Św. Ireneusz z Lionu wspomniał o Aleksandrze I jako piątym z biskupów Rzymu od czasów apostołów, jednak nic nie napisał o jego domniemanym męczeństwie.
Należy pamiętać, że mimo iż Aleksander I był biskupem Rzymu, tworząca się organizacja ówczesnego Kościoła nie wyróżniała go jakoś szczególnie spośród innych przywódców chrześcijan. Tak naprawdę w drugim wieku po Chrystusie słowem papież zwracano się do każdego kapłana chrześcijańskiego, a dopiero potem słowo to przylgnęło do najwyższego dostojnika Kościoła.
Wprowadził użytek wody święconej w Kościele.
Przypisuje mu się też wprowadzenie obowiązku przebywania w świątyni bez nakrycia głowy dla mężczyzn. Najprawdopodobniej to on wprowadził do kanonu mszy św. słowa "On to w dzień przed męką..."Z rozlicznych zajęć wyrwała Aleksandra wola papieża, by został biskupem w Aleria na Korsyce (1570). Konsekracji biskupiej udzielił mu św. Karol Boromeusz. Nowy biskup zaczął reformę od kleru. W trzech kolejnych synodach przeprowadził energicznie uchwały niedawno podjęte na Soborze Trydenckim (1545-1563). Założył jedno z pierwszych seminariów, wybudował katedrę i dom kurii biskupiej. Osobiście nadzorował studia kleryków i sam miał dla nich wykłady. Rozwinął duszpasterstwo dzieci, chorych, marynarzy oraz pielgrzymów. Zniósł zakorzeniony głęboko zwyczaj vendetty, czyli obowiązku, jaki spoczywał na najbliższych krewnych pomszczenia krwią za krew. Wyrugował także wiele zabobonów. Tak bardzo ożywił wiarę na wyspie, że nazwano go aniołem Korsyki i jej drugim apostołem. Żył jak najuboższy mnich. Długie godziny spędzał na nocnych modlitwachŚw. Aleksander wyróżnił się nie tylko jako żarliwy obrońca czystości wiary, ale również jako doskonały administrator i duszpasterz. Wystawił w Aleksandrii największy kościół ku czci św. Teonasa. Mnichom, żyjącym w wielkich koloniach w Egipcie, posyłał kapłanów. Zwołał synod biskupów Egiptu i Libii (320). Zostawił także 70 listów do różnych hierarchów, które stanowią cenne źródło dokumentalne dla poznania ówczesnych dziejów. Wśród nich jest list do cesarza Konstantyna I Wielkiego z prośbą o inicjatywę zwołania soboru powszechnego, co się też stało (325). Na tym soborze w Nicei w imieniu św. Aleksandra przemawiał diakon Kościoła aleksandryjskiego, św. Atanazy, wykazując błędy Ariusza, które zostały potępione. Św. Atanazy właśnie po św. Aleksandrze objął stolicę biskupią w tym mieście. Aleksander pożegnał ziemię dla nieba 18 kwietnia 326 roku.