Gdy patrzymy na Jerozolimę z jakiegoś punktu widokowego – a najulubieńszym z nich jest góra Oliwna – nasze oczy spontanicznie zatrzymują się na górującej nad miastem złotej Kopule Skały, gdzie w czasach biblijnych stało Święte Świętych świątyni Jahwe, Jedynego Boga Izraela. To wielkie i wspaniałe miejsce przebywania Boga na ziemi (por. 2 Krn 6,2) zdobyte i zrujnowane przez Rzymian w 70 r n.e., przez sześć wieków było jednym wielkim rumowiskiem, którego chrześcijanie też nie chcieli odbudowywać, gdyż stanowiło ono dla nich ostateczny dowód na prawdziwość zapowiedzi Jezusa, że ze świątyni nie pozostanie kamień na kamieniu (por. Mk 13,2). Gdy jednak miastem zawładnęli Arabowie niosący nową wiarę, rumowisko przekształciło się nieoczekiwanie w wielkie muzułmańskie sanktuarium. Koran bowiem uznaje w Abrahamie, Izaaku, Jakubie i Józefie pierwszych wyznawców Prawdziwego i Jedynego Boga w równym stopniu jak i Biblia. Arabowie przejęli z żydowskiej Tradycji także i to przekonanie, że skała najświętszego dla Żydów miejsca była tą samą skałą, na której posłuszny Abraham ofiarował Bogu swojego syna – z tym, że nie był to wcale Izaak, ale pierwszy syn, zrodzony z niewolnicy Hagar Ismael, protoplasta wszystkich arabskich plemion.
Jerozolima starożytnia dziś leży poza murami miejskimi, na południe od świętego miejsca mahometan, zwanego Haram esz-Szerif. Zbocze wzgórza, na którym starożytni Jebuzejczycy wybudowali swe domy i zasadzili ogrody, od Żydów otrzymało nazwę góra Syjon. Miasto Dawida leży obecnie poza murami „Old City”. W tym miejscu, podczas prac wykopaliskowych, archeolodzy natrafili na resztki starych murów Jerozolimy wykonanych z ciosanego kamienia. A zatem całe miasto wybudowane w czasach Dawida leży poza murami. Poza murami położony jest Wieczernik i Pałac Kajfasza, co niezmiernie dziwi wielu pielgrzymów. Z tego też miejsca rozpościera się widok na dolinę Cedronu, w której znajduje się źródło Gihon, zwane też źródłem Marii, które zaopatrywało w wodę całą starożytną Jerozolimę. Samo źródło, znajdując się poza murami miasta, musiało być zakryte i starannie zamaskowane. Stąd specjalnie wydrążonym w skale kanałem woda spływała do miasta. Tunel i sadzawka Siloe, „której wody cicho płyną” (Iz 8,6) uważane są za kunszt starożytnej inżynierii.
Gdy patrzymy na Jerozolimę z jakiegoś punktu widokowego – a najulubieńszym z nich jest góra Oliwna – nasze oczy spontanicznie zatrzymują się na górującej nad miastem złotej Kopule Skały, gdzie w czasach biblijnych stało Święte Świętych świątyni Jahwe, Jedynego Boga Izraela. To wielkie i wspaniałe miejsce przebywania Boga na ziemi (por. 2 Krn 6,2) zdobyte i zrujnowane przez Rzymian w 70 r n.e., przez sześć wieków było jednym wielkim rumowiskiem, którego chrześcijanie też nie chcieli odbudowywać, gdyż stanowiło ono dla nich ostateczny dowód na prawdziwość zapowiedzi Jezusa, że ze świątyni nie pozostanie kamień na kamieniu (por. Mk 13,2). Gdy jednak miastem zawładnęli Arabowie niosący nową wiarę, rumowisko przekształciło się nieoczekiwanie w wielkie muzułmańskie sanktuarium. Koran bowiem uznaje w Abrahamie, Izaaku, Jakubie i Józefie pierwszych wyznawców Prawdziwego i Jedynego Boga w równym stopniu jak i Biblia. Arabowie przejęli z żydowskiej Tradycji także i to przekonanie, że skała najświętszego dla Żydów miejsca była tą samą skałą, na której posłuszny Abraham ofiarował Bogu swojego syna – z tym, że nie był to wcale Izaak, ale pierwszy syn, zrodzony z niewolnicy Hagar Ismael, protoplasta wszystkich arabskich plemion.
Jerozolima starożytnia dziś leży poza murami miejskimi, na południe od świętego miejsca mahometan, zwanego Haram esz-Szerif. Zbocze wzgórza, na którym starożytni Jebuzejczycy wybudowali swe domy i zasadzili ogrody, od Żydów otrzymało nazwę góra Syjon. Miasto Dawida leży obecnie poza murami „Old City”. W tym miejscu, podczas prac wykopaliskowych, archeolodzy natrafili na resztki starych murów Jerozolimy wykonanych z ciosanego kamienia. A zatem całe miasto wybudowane w czasach Dawida leży poza murami. Poza murami położony jest Wieczernik i Pałac Kajfasza, co niezmiernie dziwi wielu pielgrzymów. Z tego też miejsca rozpościera się widok na dolinę Cedronu, w której znajduje się źródło Gihon, zwane też źródłem Marii, które zaopatrywało w wodę całą starożytną Jerozolimę. Samo źródło, znajdując się poza murami miasta, musiało być zakryte i starannie zamaskowane. Stąd specjalnie wydrążonym w skale kanałem woda spływała do miasta. Tunel i sadzawka Siloe, „której wody cicho płyną” (Iz 8,6) uważane są za kunszt starożytnej inżynierii.