Leopold Staff- Przedśpiew.
Czciciel gwiazd i mądrości, miłośnik ogrodów,
Wyznawca snów i piękna i uczestnik godów,
Na które swych wybrańców sprasza sztuka boska:
Znam gorycz i zawody, wiem, co ból i troska,
Złuda miłości, zwątpień mrok, tęsknot rozbicia,
A jednak śpiewać będę wam pochwałę życia -
Bo żyłem długo w górach i mieszkałem w lasach.
Pamięcią swe dni chmurne i dni w słońca krasach
Przechodzę, jakby jakieś wielkie, dziwne miasta,
Z myślą ciężką, jak z dzbanem na głowie niewiasta,
A dzban wino ukrywa i łzy w swojej cieśni.
Kochałem i wiem teraz, skąd się rodzą pieśni;
Widziałem konających w nadziejnej otusze
I kobiety przy studniach brzemienne, jak grusze;
Szedłem przez pola żniwne i mogilne kopce,
Żyłem i z rzeczy ludzkich nic nie jest mi obce.
Przeto myśli me, które stoją przy mnie w radzie,
Choć smutne, są pogodne jako starcy w sadzie.
I uczę miłowania, radości w uśmiechu,
W łzach widzieć słodycz smutną, dobroć chorą w grzechu,
I pochwalam tajń życia w pieśni i w milczeniu,
Pogodny mądrym smutkiem i wprawny w cierpieniu.
Polcenia:
1.wymienić metafore epitet porównianie i anafore.
2.przykład antytezy wyjaśnić znaczenie tego przykładu
3.co to porównianie
4.opisać budowę wiersza ::
5.symboliczność czy występuje, rymy jaki rodzaj średniowki
6.opisać wiersz, co bohater miał na myśli
7.przykłady gdzie bohater się ujawnia wypisać z wiersza
Czciciel gwiazd i mądrości, miłośnik ogrodów,
Wyznawca snów i piękna i uczestnik godów,
Na które swych wybrańców sprasza sztuka boska:
Znam gorycz i zawody, wiem, co ból i troska,
Złuda miłości, zwątpień mrok, tęsknot rozbicia,
A jednak śpiewać będę wam pochwałę życia -
Bo żyłem długo w górach i mieszkałem w lasach.
Pamięcią swe dni chmurne i dni w słońca krasach
Przechodzę, jakby jakieś wielkie, dziwne miasta,
Z myślą ciężką, jak z dzbanem na głowie niewiasta,
A dzban wino ukrywa i łzy w swojej cieśni.
Kochałem i wiem teraz, skąd się rodzą pieśni;
Widziałem konających w nadziejnej otusze
I kobiety przy studniach brzemienne, jak grusze;
Szedłem przez pola żniwne i mogilne kopce,
Żyłem i z rzeczy ludzkich nic nie jest mi obce.
Przeto myśli me, które stoją przy mnie w radzie,
Choć smutne, są pogodne jako starcy w sadzie.
I uczę miłowania, radości w uśmiechu,
W łzach widzieć słodycz smutną, dobroć chorą w grzechu,
I pochwalam tajń życia w pieśni i w milczeniu,
Pogodny mądrym smutkiem i wprawny w cierpieniu.
Polcenia:
1.wymienić metafore epitet porównianie i anafore.
2.przykład antytezy wyjaśnić znaczenie tego przykładu
3.co to porównianie
4.opisać budowę wiersza ::
5.symboliczność czy występuje, rymy jaki rodzaj średniowki
6.opisać wiersz, co bohater miał na myśli
7.przykłady gdzie bohater się ujawnia wypisać z wiersza
More Questions From This User See All
Przechodzę"
epitety: dni chmurne, pola żniwne, sztuka boska, dziwne miasta,
porównanie" Z myślą ciężką, jak z dzbanem na głowie niewiasta", "kobiety przy studniach brzemienne, jak grusze"
anafory nie znalazłam w tym wierszu.
3. porównanie
dwuczłonowa konstrukcja w której cechy jednego przedmiotu, rzeczy osoby porównujemy z drugim. oby dwa człony są połączone odpowiednimi wyrazami: np "taki jak", " jakby", " na kształt", "niby"
2.antyteza"Pogodny mądrym smutkiem "
4. wiesz zawiera rymy ab, ab, rymy żeńskie. składa się z 22 wersów.wiersz jest pisany trzynastozgłoskowcem.
7."Widziałem konających w nadziejnej otusze" "Znam gorycz", "wiem, co ból i troska', "A jednak śpiewać będę",
6.Podmiot liryczny buduję swój osąd o wartości i pięknie życia ludzkiego na podstawie skrajnych doświadczeń losu.Akceptuję życie w jego złożoności i skrajnych doznaniach cierpienia i radości.Podmiot liryczny zachęca do rozumnego korzystania z darów losu i dzielnego przeciwstawiania się jego koleją.