Badania takowe zapoczątkowała Irena Joliot-Curie. W latach 1931-1938 prowadziła on badania nad promieniotwórczością. Pod koniec 1931 amerykański fizyk Leo Szilard przedstawia tezę, iż jest możliwe wywołanie łańcuchowej reakcji rozszczepienia jąder atomowych gdyby jądra te pochłaniały wolne neutrony, oraz, że wydzielała by się przy tym ogromna ilość energii. Dwa lata później Ernico Fermi przeprowadza ekperyment polegający na bombardowaniu neutronami jąder uranu, w wyniku którego otrzymano kilka radioaktywnych izotopów. Potem Otto Hahn odkrył proces rozszczepienia jądrowego. Dowiadują się Leo Szilard a następnie Robert Oppenheimer. Ten ostatni wnioskuje, że w reakcji rozszczepienia następuje emisja nadmiaru neutronów co umożliwia reakcję łańcuchową i budowę bomby. W latach 1939 - 1941 ponowano próby rozszczepienia. W 1939 roku pod naciskiem Leo Szilera Aleksander Sachs przedstawia prezydentowi USA, Rooseveltowi tzw. „list Einsteina” w którym przedstawiona została możliwość budowy bomby jądrowej. Ostrzegał jednak, że Niemcy mogą uzyskać w tej dziedzinie znaczącą przewagę. 21 października odbyło się w Waszyngtonie Doradczego Komitetu do Spraw Uranu(tzw. „Komitet Briggisa”), który został powołany przez Roosevelta. Przewodniczącym komitetu zostaje Lyman Bryggis, a członkami Są Adamson, Szilard, Sachs Winger i Teller. Rozważano czy konieczne jest zastosowanie rozszczepienia neutronami prędkimi. Pod koniec 1941 dwaj fizycy zauważają możliwość rozszczepienia izotopu Uranu 135 prędkimi neutronami. W tym samym roku Wielka Brytania i USA rozpoczynają próby budowy bomby atomowej. W 1942 wyprodukowano pierwsze materiały rozszczepialne oraz rozpoczęto próby budowy reaktora jądrowego. Piewszymi bombami atomowymi były "Little Boy" oraz "Gadget i Fatman".
Badania takowe zapoczątkowała Irena Joliot-Curie. W latach 1931-1938 prowadziła on badania nad promieniotwórczością. Pod koniec 1931 amerykański fizyk Leo Szilard przedstawia tezę, iż jest możliwe wywołanie łańcuchowej reakcji rozszczepienia jąder atomowych gdyby jądra te pochłaniały wolne neutrony, oraz, że wydzielała by się przy tym ogromna ilość energii. Dwa lata później Ernico Fermi przeprowadza ekperyment polegający na bombardowaniu neutronami jąder uranu, w wyniku którego otrzymano kilka radioaktywnych izotopów. Potem Otto Hahn odkrył proces rozszczepienia jądrowego. Dowiadują się Leo Szilard a następnie Robert Oppenheimer. Ten ostatni wnioskuje, że w reakcji rozszczepienia następuje emisja nadmiaru neutronów co umożliwia reakcję łańcuchową i budowę bomby. W latach 1939 - 1941 ponowano próby rozszczepienia. W 1939 roku pod naciskiem Leo Szilera Aleksander Sachs przedstawia prezydentowi USA, Rooseveltowi tzw. „list Einsteina” w którym przedstawiona została możliwość budowy bomby jądrowej. Ostrzegał jednak, że Niemcy mogą uzyskać w tej dziedzinie znaczącą przewagę. 21 października odbyło się w Waszyngtonie Doradczego Komitetu do Spraw Uranu(tzw. „Komitet Briggisa”), który został powołany przez Roosevelta. Przewodniczącym komitetu zostaje Lyman Bryggis, a członkami Są Adamson, Szilard, Sachs Winger i Teller. Rozważano czy konieczne jest zastosowanie rozszczepienia neutronami prędkimi. Pod koniec 1941 dwaj fizycy zauważają możliwość rozszczepienia izotopu Uranu 135 prędkimi neutronami. W tym samym roku Wielka Brytania i USA rozpoczynają próby budowy bomby atomowej. W 1942 wyprodukowano pierwsze materiały rozszczepialne oraz rozpoczęto próby budowy reaktora jądrowego. Piewszymi bombami atomowymi były "Little Boy" oraz "Gadget i Fatman".