Mesjasz to tytuł pochodzący od hebrajskiego rdzenia czasownikowego maszách, oznaczającego „posmarować” lub „namaścić” („pomazać”). Mesjasz (Maszíach) to inaczej „namaszczony; pomazany” bądź „pomazaniec”. Greckim odpowiednikiem tego terminu jest Christòs, czyli Chrystus. W Starym Testamencie imiesłów maszíach bywa odnoszony do wielu ludzi. „Pomazańcem” — dosłownie „mesjaszem” — nazywano króla Dawida, oficjalnie wyznaczonego na króla przez namaszczenie olejkiem (2Sm 19:21; 22:51; 23:1; Ps 18:50). Miano to nadano też innym królom, takim jak Saul i Salomon (1Sm 2:10, 35; 12:3, 5; 24:6, 10; 2Sm 1:14, 16; 2Kn 6:42; Lam 4:20). Poza tym słowem „pomazaniec” określano arcykapłana (Kpł 4:3, 5, 16; 6:22). Za „pomazańców” Boga uznano patriarchów Abrahama, Izaaka i Jakuba (1Kn 16:16, 17, 22). I wreszcie tytuł ten odniesiono do króla perskiego Cyrusa, gdyż Bóg wyznaczył go do wykonania pewnego zadania (Iz 45:1).
2. Urodzony w Betlejem. W Micheasza 5:2, 4 zaznaczono, że „władca w Izraelu”, który „będzie wielki aż po krańce ziemi”, ma się wywodzić z Betlejem. Rozumiano, iż odnosi się to do Mesjasza. Kiedy Herod Wielki zapytał naczelnych kapłanów oraz uczonych w piśmie, gdzie miał się narodzić Mesjasz, odrzekli: „W Betlejem Judejskim”, po czym powołali się właśnie na Micheasza 5:2 (Mt 2:3-6). Wiedzieli o tym nawet niektórzy prości ludzie (Jn 7:41, 42).
Zapowiadany mesjasz to Jezus...
Mesjasz to tytuł pochodzący od hebrajskiego rdzenia czasownikowego maszách, oznaczającego „posmarować” lub „namaścić” („pomazać”). Mesjasz (Maszíach) to inaczej „namaszczony; pomazany” bądź „pomazaniec”. Greckim odpowiednikiem tego terminu jest Christòs, czyli Chrystus.
W Starym Testamencie imiesłów maszíach bywa odnoszony do wielu ludzi. „Pomazańcem” — dosłownie „mesjaszem” — nazywano króla Dawida, oficjalnie wyznaczonego na króla przez namaszczenie olejkiem (2Sm 19:21; 22:51; 23:1; Ps 18:50). Miano to nadano też innym królom, takim jak Saul i Salomon (1Sm 2:10, 35; 12:3, 5; 24:6, 10; 2Sm 1:14, 16; 2Kn 6:42; Lam 4:20). Poza tym słowem „pomazaniec” określano arcykapłana (Kpł 4:3, 5, 16; 6:22). Za „pomazańców” Boga uznano patriarchów Abrahama, Izaaka i Jakuba (1Kn 16:16, 17, 22). I wreszcie tytuł ten odniesiono do króla perskiego Cyrusa, gdyż Bóg wyznaczył go do wykonania pewnego zadania (Iz 45:1).
2. Urodzony w Betlejem. W Micheasza 5:2, 4 zaznaczono, że „władca w Izraelu”, który „będzie wielki aż po krańce ziemi”, ma się wywodzić z Betlejem. Rozumiano, iż odnosi się to do Mesjasza. Kiedy Herod Wielki zapytał naczelnych kapłanów oraz uczonych w piśmie, gdzie miał się narodzić Mesjasz, odrzekli: „W Betlejem Judejskim”, po czym powołali się właśnie na Micheasza 5:2 (Mt 2:3-6). Wiedzieli o tym nawet niektórzy prości ludzie (Jn 7:41, 42).