Question

Kapitulacja Włoch

Answer 1

Zadanie pozorumienia z aliantami podjął król Włoch Wiktor Emanuel powierzył marsz Pietro Badoglio. Uchodził on za przeciwnika Mussoliniego mimo że przez szereg lat pomagał w realizacji militarnych planów Duce. W latach 1935-36 kierował podbojem Etiopii za co Rzym nagrodził go tytuem księcia Addis Abeby i stanowiskiem wicekróla Abisynii. Wprawdzie w grudniu 1940r. demonstracyjnie złożył dymisję z funkcji szefa sztabu armii włoskiej ale był to tylko protest przeciwko nieudolnemu sposobowi prowadzenia kampanii greckiej. Elity włoskie rozumiały że marszu aliantów już nikt - a na pewno nie one - nie zatrzyma. Różnice pomiędzy Brytyjczykami i Amerykanami dotyczące strategii walki w basenie Morza Śródziemnego zostały ostatecznie rozwiązane na konferencjach "Trydent" (V 1943r.) i "Quadrant" (VIII 1943r.) Zwłaszcza Brytyjczycy byli wielkimi entuzjastami inwazji na Włochy która ich zdaniem mogła ostatecznie doprowadzić do ataku na Niemcy od strony Bałkanów. Przygotowania do inwazji rozpoczeły się 27 VII 1943r. Zadanie to powierzono amerykańskiej 5. Armii dowodzonej przez gen. M. Clarka i brytyjskiej 8. Armii pod dowódctwem B. Montgomery'ego. Montgomery miał przekroczyć Cieśninę Messyńską i nacierać przez Kalabrię połączyć się z 5. Armią lądującą pod Salerno. Dodatkowy desant brytyjskiej 1. Dywizji Spadochronowej miał zdobyć włoską bazę morską w Tarencie. Desant miał umożliwić złapanie Niemców w pułapkę ale wyznaczono go zbyt blisko frontu (determinowało to zasięg osłony myśliwców startujących z Sycylii). Zamierzono doprowadzić tagże do wycofania się włoskiej floty i zamknięcia jej na Malcie. Atak brytyjczyków dokonał się bez przeszkód ale dalszy ich marsz hamowały niemieckie tylne straże tak więc spadochroniarze połączyli się z 5. Armią dopiero 16 IX. Desant w Zatoce Sarelno był operacją na niebywałą skalę. 9 IX spadochroniarze pokonując zaciekły opór zdobyli cztery przyczółki. Wieczorem na brzegu znalazły się pododdziały brytyjskich 46. i 56. Dywizji oraz 36. Dywizji amerykańskiej. Następnego dnia wylądowały kolejne. Niemcy szybko zorientowali się czym grozi rozbudowa przyczółków. Ściągnięte pośpiesznie jednostki pancerne, spadochroniarze i grenadierzy z furią zaatakowali pozycje alianckie. W ciągu pierwszych dni walk brytyjscy komandosi na których skupiło się główne uderzenie stracili 50% stanu i musieli się cofnąć. 12-14 VIII Niemcom udało się - w niektórych miejscach - wyprzeć aliantów z zajmowanych placówek. Przez momęt wydawało się że cały przyczółek jest zagrożony. Od zepchnięcia w morze uratowała aliantów pomoc lotnictwa oraz wsparcie potężnej altylerii okrętowej. Kontratak niemiecki został ostatecznie odparty 14 VIII. W tym czasie wylądowała brytyjska 7. Dywizja Pancerna oraz inne jednostki specjalistyczne. Przyczółek obroniono lecz stoczone latem walki stanowiły dopiero przedsmak tego co czekało alianytów w kampanii włoskiej. Z lądującymi w Italii aliantami skontaktował się marsz. Badoglio proponując zawieszenie broni i podpisanie układu pokojowego. Już 10 VII doszło w Rzymie do rewolucji pałacowej. 24 VII zgromadzenie Wielkiej Rady Faszystowskiej głosowało za przywróceniem przedfaszystowskiego systemu rządów i przekazania dowództwa nad siłami zbrojnymi królowi Wiktorowi Emanuelowi. Następnego dnia po spotkaniu z królem Mussolini został aresztowany i zesłany na wyspę Ponza. Nowym premierem Włoch został Badoglio. 3 IX 1943r. w Syrakuzach podpisano po cichu zawieszenie broni ogłoszone publicznie w przedzień lądowania w Salerno. 28 IX pod naciskiem Sprzymierzonych porozumienie zostało potwierdzone przyjęciem przez Włochów bezwarunkowej kapitulacji. Niemcy od jakiegoś czasu podejrzewali Włochów że mogą zawrzeć odrębny układ pokojowy i gdy to nastąpiło zrealizowali dawno przygotowany plan. 10 IX oddziały niemieckie zajęły po krótkim oporze Rzym; w kraju wprowadzono admininstrację wojskową.