1. Maksymilian Kolbe - polski franciszkanin, 28 maja 1941 trafił do obozu koncentracyjnego Auschwitz dobrowolnie wybrał śmierć głodową w zamian za skazanego współwięźnia Franciszka Gajowniczka. Ojciec Kolbe zmarł 14 sierpnia 1941 dobity zastrzykiem trucizny – fenolu. Jego ciało zostało spalone w obozowym krematorium.
Ten męczennik katolicki żył w początkach istnienia chrześcijaństwa, kiedy wyznawcy nowej religii byli bardzo prześladowani. Jednak Kasjan nie obnosił się z wiarą Chrystusa. Po prostu nie oddawał hołdu rzymskim bogom. Był nauczycielem i został wydany przez swoich własnych uczniów, którzy chcieli się zemścić za kary, jakie zadawał im przy nauce. Uczniowie wykonali również wyrok - przywiązali go do pala i zabili rylcami do pisania.
Agata z Katanii
Ofiarą prześladowań chrześcijańskich często padały dziewczęta, które niczym nie zawiniły. Święta Agata odrzuciła rękę bogatego rzymskiego namiestnika, ponieważ chciała pozostać dziewicą i poświęcić się Bogu. Spotkała ją za to surowa kara. Podczas tortur odcięto jej obie piersi. Następnie, zhańbioną i umęczoną, rzucono na rozżarzone węgle, gdzie poniosła śmierć.
Antypas z Pergamonu
W pierwszych wiekach chrześcijaństwa okrucieństwo było równie wyrafinowane jak obecnie. Antypas z Pergamonu to jeden z pierwszych męczenników za wiarę, którego wspomina nawet Biblia. Ten biskup, za przyznanie się do bycia chrześcijaninem, został spalony żywcem w kotle z wyrzeźbioną głową byka. Taką praktykę stosowano w tamtych czasach w celu wypędzenia demona z ciała osoby, którą uznawano za "opętaną".
Emil Szramek
Czasy II wojny światowej były okresem wyjątkowego okrucieństwa w dziejach świata. Emil Szramek był katolickim księdzem, który oprócz głoszenia wiary, nawoływał także do tolerancji między narodami. Za swoje postępowanie był represjonowany przez Gestapo. Po aresztowaniu trafił do kilku obozów koncentracyjnych, gdzie pozostawał wierny własnym przekonaniom. Głośno mówił także o odrodzeniu Polski w przyszłości. Został zamordowany przez długotrwałe oblewanie strumieniami zimnej wody na izbie chorych w obozie KL Dachau.
1. Maksymilian Kolbe - polski franciszkanin, 28 maja 1941 trafił do obozu koncentracyjnego Auschwitz dobrowolnie wybrał śmierć głodową w zamian za skazanego współwięźnia Franciszka Gajowniczka. Ojciec Kolbe zmarł 14 sierpnia 1941 dobity zastrzykiem trucizny – fenolu. Jego ciało zostało spalone w obozowym krematorium.
Kasjan z Imoli
Ten męczennik katolicki żył w początkach istnienia chrześcijaństwa, kiedy wyznawcy nowej religii byli bardzo prześladowani. Jednak Kasjan nie obnosił się z wiarą Chrystusa. Po prostu nie oddawał hołdu rzymskim bogom.
Był nauczycielem i został wydany przez swoich własnych uczniów, którzy chcieli się zemścić za kary, jakie zadawał im przy nauce. Uczniowie wykonali również wyrok - przywiązali go do pala i zabili rylcami do pisania.
Agata z Katanii
Ofiarą prześladowań chrześcijańskich często padały dziewczęta, które niczym nie zawiniły. Święta Agata odrzuciła rękę bogatego rzymskiego namiestnika, ponieważ chciała pozostać dziewicą i poświęcić się Bogu.
Spotkała ją za to surowa kara. Podczas tortur odcięto jej obie piersi. Następnie, zhańbioną i umęczoną, rzucono na rozżarzone węgle, gdzie poniosła śmierć.
Antypas z Pergamonu
W pierwszych wiekach chrześcijaństwa okrucieństwo było równie wyrafinowane jak obecnie. Antypas z Pergamonu to jeden z pierwszych męczenników za wiarę, którego wspomina nawet Biblia.
Ten biskup, za przyznanie się do bycia chrześcijaninem, został spalony żywcem w kotle z wyrzeźbioną głową byka. Taką praktykę stosowano w tamtych czasach w celu wypędzenia demona z ciała osoby, którą uznawano za "opętaną".
Emil Szramek
Czasy II wojny światowej były okresem wyjątkowego okrucieństwa w dziejach świata. Emil Szramek był katolickim księdzem, który oprócz głoszenia wiary, nawoływał także do tolerancji między narodami. Za swoje postępowanie był represjonowany przez Gestapo.
Po aresztowaniu trafił do kilku obozów koncentracyjnych, gdzie pozostawał wierny własnym przekonaniom. Głośno mówił także o odrodzeniu Polski w przyszłości. Został zamordowany przez długotrwałe oblewanie strumieniami zimnej wody na izbie chorych w obozie KL Dachau.