Jan Paweł II dokonał precyzyjnego zdefiniowania natury i struktury rodziny. Nie można bowiem otaczać ochroną prawną instytucji, która jest niedostatecznie określona sama w sobie i w społeczeństwie. Niezastąpioną rolę w strukturze rodziny pełni małżeństwo. Jest ono jej koniecznym początkiem. Za pierwszy i naturalny związek społeczności ludzkiej należy uważać tylko rodzinę, opartą na związku małżeńskim zawartym dobrowolnie, jedynym i nierozerwalnym. Rodzina powstaje wówczas, gdy urzeczywistnia się przymierze małżeńskie, które otwiera małżonków na dozgonną wspólnotę miłości i życia, dopełniając się w sposób specyficzny przez zrodzenie potomstwa. W ten sposób "komunia" małżonków daje początek wspólnocie, jaką jest rodzina. ("List do Rodzin"). Ojciec Święty wyraźnie podkreślał, że tylko mężczyzna i kobieta, te dwa somatycznie zróżnicowane podmioty, uczestniczyć mogą na równi w przekazywaniu życia. Zdolność ta odzwierciedla osobową konstytucję człowieka i małżeństwa.
W świetle rozważań Jana Pawła II o rodzinie można wymienić cztery podstawowe jej zadania:
- tworzenie wspólnoty osób
- służba życiu
- udział w rozwoju społeczeństwa
- uczestnictwo w życiu i posłannictwie Kościoła.
Zasadniczym zadaniem rodziny jest służba życiu. Rodzina jest wspólnotą życia, a jej podstawową funkcją jest przekazywanie życia.
Istotną funkcją rodziny jest też wychowanie dzieci. Jan Paweł II wyraźnie wskazuje wagę tej funkcji i niezastąpioną rolę rodziców w wychowaniu dzieci. Widzi ją jako prawo rodziny. Według Ojca Św. zadanie wychowania wypływa bowiem z najbardziej pierwotnego powołania małżonków. Prawo-obowiązek rodziców do wychowywania dzieci jest pierwotny i uprzywilejowany w stosunku do zadań wychowawczych innych osób, wyklucza zastępstwo i jest niezbywalny.
Jan Paweł II wielokrotnie zachęcał rządy krajów do tego, by wyznacznikiem ich działania było kierowanie się dobrem rodziny i respektowanie jej praw. Wyrazem tego winna stać się odważna polityka społeczno - rodzinna, którą Ojciec Św. uznał za przyszłość i nadzieję rozwoju państw. W ujęciu tym władze państwowe posługując się odpowiednio ukształtowanym systemem prawnym, przy udziale samorządów, placówek oświatowych, środków masowego przekazu, organizacji pozarządowych, winny stworzyć warunki stabilnego rozwoju rodzin. Władze państwowe uwzględniać muszą też specyficzne potrzeby tych rodzin, które znalazły się w sytuacjach nietypowych, szczególnych, niepełnych, wychowujących dzieci niepełnosprawne, borykających się z trudnościami zewnętrznymi. Szczególną troską powinny być otoczone rodziny wielodzietne.
Nie wiem czy o to chodziło dokładnie, ale myślę, że jest to ważne.
Jan Paweł II dokonał precyzyjnego zdefiniowania natury i struktury rodziny. Nie można bowiem otaczać ochroną prawną instytucji, która jest niedostatecznie określona sama w sobie i w społeczeństwie. Niezastąpioną rolę w strukturze rodziny pełni małżeństwo. Jest ono jej koniecznym początkiem. Za pierwszy i naturalny związek społeczności ludzkiej należy uważać tylko rodzinę, opartą na związku małżeńskim zawartym dobrowolnie, jedynym i nierozerwalnym. Rodzina powstaje wówczas, gdy urzeczywistnia się przymierze małżeńskie, które otwiera małżonków na dozgonną wspólnotę miłości i życia, dopełniając się w sposób specyficzny przez zrodzenie potomstwa. W ten sposób "komunia" małżonków daje początek wspólnocie, jaką jest rodzina. ("List do Rodzin"). Ojciec Święty wyraźnie podkreślał, że tylko mężczyzna i kobieta, te dwa somatycznie zróżnicowane podmioty, uczestniczyć mogą na równi w przekazywaniu życia. Zdolność ta odzwierciedla osobową konstytucję człowieka i małżeństwa.
W świetle rozważań Jana Pawła II o rodzinie można wymienić cztery podstawowe jej zadania:
- tworzenie wspólnoty osób
- służba życiu
- udział w rozwoju społeczeństwa
- uczestnictwo w życiu i posłannictwie Kościoła.
Zasadniczym zadaniem rodziny jest służba życiu. Rodzina jest wspólnotą życia, a jej podstawową funkcją jest przekazywanie życia.
Istotną funkcją rodziny jest też wychowanie dzieci. Jan Paweł II wyraźnie wskazuje wagę tej funkcji i niezastąpioną rolę rodziców w wychowaniu dzieci. Widzi ją jako prawo rodziny. Według Ojca Św. zadanie wychowania wypływa bowiem z najbardziej pierwotnego powołania małżonków. Prawo-obowiązek rodziców do wychowywania dzieci jest pierwotny i uprzywilejowany w stosunku do zadań wychowawczych innych osób, wyklucza zastępstwo i jest niezbywalny.
Jan Paweł II wielokrotnie zachęcał rządy krajów do tego, by wyznacznikiem ich działania było kierowanie się dobrem rodziny i respektowanie jej praw. Wyrazem tego winna stać się odważna polityka społeczno - rodzinna, którą Ojciec Św. uznał za przyszłość i nadzieję rozwoju państw. W ujęciu tym władze państwowe posługując się odpowiednio ukształtowanym systemem prawnym, przy udziale samorządów, placówek oświatowych, środków masowego przekazu, organizacji pozarządowych, winny stworzyć warunki stabilnego rozwoju rodzin. Władze państwowe uwzględniać muszą też specyficzne potrzeby tych rodzin, które znalazły się w sytuacjach nietypowych, szczególnych, niepełnych, wychowujących dzieci niepełnosprawne, borykających się z trudnościami zewnętrznymi. Szczególną troską powinny być otoczone rodziny wielodzietne.
Nie wiem czy o to chodziło dokładnie, ale myślę, że jest to ważne.