Jan Kochanowski TREN I
Wszytki płacze, wszytki łzy Heraklitowe
I lamenty, i skargi Symonidowe,
Wszytki troski na świecie, wszytki wzdychania
I żale, i frasunki, i rąk łamania,
Wszytki a wszytki za raz w dom się mój noście,
A mnie płakać mej wdzięcznej dziewki pomożcie,
Z którą mię niebożna śmierć rozdzieliła
I wszytkich moich pociech nagle zbawiła.
Tak więc smok, upatrzywszy gniazdko kryjome,
Słowiczki liche zbiera, a swe łakome
Gardło pasie; tymczasem matka szczebiece
Uboga, a na zbójcę coraz się miece,
Próżno! bo i na samę okrutnik zmierza,
A ta nieboga ledwe umyka pierza.
"Prózno płakać" - podobno drudzy rzeczecie.
Cóż, prze Bóg żywy, nie jest prózno na świecie ?
Wszytko prózno! Macamy gdzie miękcej w rzeczy,
A ono wszędy ciśnie ! Błąd - wiek człowieczy !
Nie wiem, co lżej: czy w smutku jawnie żałować,
Czyli się z przyrodzeniem gwałtem mocować?
ODPOWIEDZ NA PYTANIA :
1. Śmierć w utworze została poddana :
a) hiperbolizacji
b) stylizacji
c) archaizacji
d) personifikacji
2. Śmierć dziecka jest porównana do :
a) napadu zbójców na dom
b) napadu smoka na dom
c) piskląt zjedzonych przez smoka
d) omyłkowo ściętej gałązki
3. Archetypem cierpienia rodzicielskiego jest :
a) Eurydyka
b) Antygona
c) Ismena
d) Niobe
4. Rada : "Prózno płakać" sugeruje, by podmiot liryczny :
a) wypłakał wszystkie smutki
b) nie przejmował się
c) pisał treny
d) buntował się przeciw losowi
5. Zdanie : "Cóż, prze Bóg żywy, nie jest prózno na świecie?" - to odwołanie do :
a) Biblii
b) Mitologii
c) Bogurodzicy
d) Lamenty świętokrzyskiego
6. Życie ludzkie, według podmiotu lirycznego, to :
a) błądzenie
b) cierpienie
c) radość
7. Ostatnie zdanie wiersza to :
a) personifikacja
b) pytanie retoryczne
c) porównanie homeryckie
d) parafaza
8. W tekście odnajdujemy środek charakterystyczny dla twórczości Jana Kochanowskiego. Jest to :
a) inwersja
b) personifikacja
c) przerzutnia
d) anafora
9. Analiza i interpretacja Trenu I Jana Kochanowskiego
2: c
3: c
4: b
5: a
6: b
7: b
8: a
9: Wiersz ten mówi o stracie córki Orszulki. Jan Kochanowski opisuje w nim swoje cierpienie i tęsknotę. Tych trenów jest bardzo dużo ... jak się nie mylę to 12. Charakterystyczna w nim jest inwersja, czyli celowe przestawienie słów. Występuje w nim opis przeżyć wewnętrznych, epitety i powtórzenia jak i również metafory. Wiersz nie dzieli się na strofy.