Question

Jakie zasługi w obronie kraju miał Stefan Czarniecki , Krzysztof Żegodzki i Paweł Sapieha

prosze szybko

Answer 1

Stefan Czarniecki -

Popularność zapewnił mu udział w walkach z Bohdanem Chmielnickim (1648-1655). Podczas bitwy pod Żółtymi Wodami w 1648 dostał się do niewoli tatarskiej (w czasie rozstrzygającego starcia występował jako poseł strony polskiej i przebywał w obozie kozacko-tatarskim, gdzie go zatrzymano). Według niektórych informacji został wywieziony na Krym. Według innych danych niedługo po bitwie zbiegł z niewoli tatarskiej do twierdzy Kudak, po kapitulacji której stał się jeńcem kozackim. Uciekł z niewoli, jednak został powtórnie ujęty.

W 1649, po zawarciu ugody zborowskiej został wykupiony z niewoli. Rok ten był początkiem jego szybkiej kariery wojskowej, którą w pewnej mierze zawdzięczał poparciu hetmana wielkiego koronnego Mikołaja Potockiego (Czarniecki był najprawdopodobniej świadkiem ostatnich chwil syna hetmana – Stefana po bitwie). Jako pułkownik i porucznik chorągwi hetmańskiej był cenionym doradcą króla Jana II Kazimierza, którego przekonał na naradzie wojennej w Sokalu w 1651 do przerzucenia sił polskich pod Beresteczko. Na postawę Czarnieckiego – chęć zerwania ugody i ukarania kozactwa – wpływ mogło mieć pragnienie zemsty za rok niewoli oraz fakt posiadania majątku na Ukrainie. Niektórzy uważają, że decydująca była jednak ocena sytuacji, jako wymagającej działania ofensywnego

 

Krzysztof Zegodzki - W 1657 r. mianowany został chorążym województwa poznańskiego, w 1658 marszałkiem sejmiku w Środzie, z tego sejmiku posłował na sejm walny. W 1660 r. Żegocki z rąk króla otrzymał urząd podkomorzego kaliskiego i starosty konińskiego, a jednocześnie został wybrany marszałkiem Trybunału Koronnego w Piotrkowie. Od roku 1660 do 29 marca 1662 dzierżawił mennicę w Poznaniu, gdzie wspólnie z Mikołajem Gillim wyemitował wiele typów monet koronnych. W 1666 r. król nadał Żegockiemu nominację na wojewodę inowrocławskiego.

W 1668 r. zmarła jego druga żona. Rok później przyjął święcenia kapłańskie, decydując się na służbę Kościołowi. Wkrótce otrzymał stanowisko biskupa chełmskiego (30 I 1670 - 1673). Jako biskup był bardzo sumiennym rządcą, jednocześnie poszerzał swą wiedzę teologiczną. Swoje rządy rozpoczął od wizytacji diecezji, chcąc zorientować się w sprawach wymagających pilnego załatwienia. Wciąż przecież dawały znać o sobie skutki powstań kozackich i potopu szwedzkiego, które nie zostały w pełni zlikwidowane. Popierał króla Michała Korybuta Wiśniowieckiego Nie zaniedbywał też spraw ogólnopaństwowych. W 1673 r. otrzymał nominację na biskupa kujawskiego, ale wkrótce po nominacji zmarł w niewyjaśnionych okolicznościach, w sierpniu, przebywając w Gościeszynie, gdzie został pochowany.

 

Pawel Sapieha -

W 1905 r. Paweł objął stanowisko przewodniczącego Rady Powiatowej Komisji Kasy Pożyczkowej w Rawie Ruskiej, a następnie został posłem na Sejm. Paweł był gorącym orędownikiem wszelkiego rodzaju stowarzyszeń katolickich, często przemawiał na wiecach katolickich. W tym czasie, 5 lipca 1906 przyszło na świat ostatnie z dzieci – córka Matylda Maria. Lata 1906-1912 to czas działalności Pawła w wielu organizacjach: Towarzystwie Urzędników Prywatnych we Lwowie, Organizacji Katolickiej, Kasie Pożyczkowej. W 1912 na Kongresie Eucharystycznym został dokooptowany do komitetu stawiającego sobie za cel organizację Światowych Kongresów Eucharystycznych.

Z początkiem 1913 został wybrany Prezesem Stowarzyszenia Czerwonego Krzyża dla Galicji i to zadanie pochłaniało go całkowicie. Widoczne to było szczególnie w czasie I wojny światowej. Rodzina Sapiehów przeniosła się wówczas z Siedlisk do Lwowa, gdzie Paweł rozpoczął organizację szpitali, sprowadzał bieliznę i leki dla chorych. W czasie ofensywy rosyjskiej, która zagrażała miastu, Sapiehowie wyjechali do Krakowa, gdzie do armii austro-węgierskiej wstąpił starszy z synów Pawła – Alfred. Możliwość powrotu do zniszczonego i rozgrabionego majątku w Siedliskach nadarzyła się dopiero w połowie lipca 1915. W dniu 5 czerwca 1916 pod Sapanowem koło Krzemieńca, podczas kierowania ogniem I Dywizji Artylerii Konnej, zginął por. Alfred Sapieha.

Po zakończeniu wojny, z początkiem 1919, Paweł ustąpił ze stanowiska Prezesa Czerwonego Krzyża i poświęcił się całkowicie pracy w majątku. Odbudował młyny na Racie i Borowym, a w 1921 sprzedał przynoszący straty majątek Mosty Wielkie. W 1920 nastąpiła ewakuacja z Siedlisk, które zostały zagrożone przez zbliżającą się armię sowiecką. W tym też roku poważnie ranny został w bitwie kawaleryjskiej z oddziałami Budionnego pod Komarowem k. Zamościa drugi z synów Pawła i Matyldy – por. 8 pułku ułanów Paweł (junior).