W powieści realistycznej występuje wszechwiedzący narrator, wypowiadający się w trzeciej osobie. Prus, wzbogacając utwór o Pamiętnik starego subiekta, posłużył się dwugłosem narracyjnym, jednak główny tok wydarzeń przedstawia trzecioosobowy narrator wszechwiedzący. Informuje on bezpośrednio o prezentowanych wydarzeniach z pozycji znawcy życia, z epickim dystansem, a także pośrednio, przytaczając słowa bohaterów i ich opinie o innych. Dąży do ukrycia się za światem przedstawionym, unika wartościowania czynów postaci. Opisywana przez niego właściwa akcja zamyka się w obrębie niecałych dwóch lat, roku 1878 i 1879, jednak posiada on także wiedzę na temat wydarzeń z przeszłości. Narrator wszechstronnie prezentuje postaci i wydarzenia. Nieustannie towarzyszy Wokulskiemu i niekiedy oddaje jego uczucia tak, jak gdyby znajdował się wewnątrz jego świadomości (np. przytacza nie wypowiedziane przez niego myśli, w efekcie czego czytelnik ma wrażenie, że bohater się zwierza).
Jednym z pobocznych wątków jest wątek kłotni studentów z Panią Starską, uprzykrzali oni życie Starskiej, obrzucali ją zgniłymi śledziami i niewybrednymi epitetami.
Kolejny wątek to wzbogacene się Żyda Szlngbauma, który najpierw jest zwykłym pracownikiem u Wokulskiego a potem staje się wspólnikiem.
Możemy jeszcze przytoczyć miłość Stawskiej do Wokulskiego i jej póżniejsze wyjście za mąż za Marczewskiego.
W powieści realistycznej występuje wszechwiedzący narrator, wypowiadający się w trzeciej osobie. Prus, wzbogacając utwór o Pamiętnik starego subiekta, posłużył się dwugłosem narracyjnym, jednak główny tok wydarzeń przedstawia trzecioosobowy narrator wszechwiedzący. Informuje on bezpośrednio o prezentowanych wydarzeniach z pozycji znawcy życia, z epickim dystansem, a także pośrednio, przytaczając słowa bohaterów i ich opinie o innych. Dąży do ukrycia się za światem przedstawionym, unika wartościowania czynów postaci. Opisywana przez niego właściwa akcja zamyka się w obrębie niecałych dwóch lat, roku 1878 i 1879, jednak posiada on także wiedzę na temat wydarzeń z przeszłości. Narrator wszechstronnie prezentuje postaci i wydarzenia. Nieustannie towarzyszy Wokulskiemu i niekiedy oddaje jego uczucia tak, jak gdyby znajdował się wewnątrz jego świadomości (np. przytacza nie wypowiedziane przez niego myśli, w efekcie czego czytelnik ma wrażenie, że bohater się zwierza).
hyba ci o to chodziło
Siema,
Jednym z pobocznych wątków jest wątek kłotni studentów z Panią Starską, uprzykrzali oni życie Starskiej, obrzucali ją zgniłymi śledziami i niewybrednymi epitetami.
Kolejny wątek to wzbogacene się Żyda Szlngbauma, który najpierw jest zwykłym pracownikiem u Wokulskiego a potem staje się wspólnikiem.
Możemy jeszcze przytoczyć miłość Stawskiej do Wokulskiego i jej póżniejsze wyjście za mąż za Marczewskiego.