Jaki wpływ na losy świata miało życie, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa?
długość na kartkę A4 czcionką 12 odstęp max 1,5 pilss
długość na kartkę A4 czcionką 12 odstęp max 1,5 pilss
More Questions From This User See All
Liderzy frakcji saduceuszów i faryzeuszów postanowili pojmać go i zabić. Zdecydowali tak, ponieważ:
Obawiali się, iż jego działalność rozbudza u Żydów nadzieje mesjańskie, co mogło prowadzić do wybuchu powstania przeciw Rzymowi i ściągnąć krwawą zemstę rzymskich legionów (J, 11,45-48)
Jezus rościł sobie prawo do tytułu Mesjasza i Syna Bożego, co w oczach starszyzny żydowskiej było bluźnierstwem (J 4,25-26; J 10,30-31)
Otaczał się ludźmi prostymi i bez wykształcenia oraz wykluczonymi ze społeczności izraelskiej (Żydzi nie przestrzegający prawa Mojżeszowego, poborcy podatków, nierządnice). Inteligencja żydowska (uczeni w Piśmie) uznała, że jest wobec niej zbyt surowy i wymagający, czym zrażał ją do siebie (Łuk.11, 37-48)
Wobec ludu jawnie zarzucał przywódcom Izraela brak pobożności i religijność na pokaz (Mt 23,1-39)
Ostatnia Wieczerza pędzla Leonarda da Vinci
Na dzień przed swoim pojmaniem spożył wraz z uczniami Ostatnią Wieczerzę, na której po raz kolejny zapowiedział swój przyszły los i pożegnał się z Apostołami. Podczas niej ustanowił elementarny dla większości chrześcijan sakrament Eucharystii. Tejże nocy, zdradzony przez jednego z uczniów, Judasza, został pojmany i postawiony przed religijnym sądem żydowskim – Sanhedrynem. Jezusa oskarżano m.in. o bluźnierstwo przeciwko przybytkowi Boga – Świątyni Jerozolimskiej. Ostatecznie został uznany przez Sanhedryn za winnego bluźnierstwa przez nazwanie siebie Synem Bożym.
Wydany w ręce rzymskiego namiestnika Poncjusza Piłata, oskarżony został przez arcykapłanów i starszych o podburzanie narodu, namawianie do niepłacenia podatków cesarzowi oraz podawanie się za żydowskiego króla. Piłat, nie znajdując dowodów winy, odesłał Jezusa do tetrarchy galilejskiego Heroda Antypasa, syna Heroda Wielkiego, aby ten osądził swego poddanego. Herod nie chciał podjąć się wydania wyroku i odesłał więźnia z powrotem do Piłata. Rzymski namiestnik nadal przeciwny był żądaniom arcykapłanów oraz żydowskiego pospólstwa, domagającego się wyroku śmierci; chcąc im zadośćuczynić, nakazał ubiczować Jezusa, aby sponiewieranego więźnia wypuścić na wolność.
Po biczowaniu, pod presją wzburzonego tłumu i wobec szantażu ze strony arcykapłanów, grożących oskarżeniem namiestnika przed cesarzem, wbrew rzymskiemu prawu, które zakazywało dalszego karania po wymierzeniu chłosty, Piłat skazał Jezusa na śmierć przez ukrzyżowanie (dla obywateli rzymskich przewidziana była kara śmierci przez ścięcie mieczem).
Negatyw całunu turyńskiego
Elementem wyroku było niesienie przez skazanego poziomego elementu krzyża (patibulum) z aresztu do miejsca kaźni (część pionowa już tam się znajdowała). Skazaniec, przybity do krzyża, wisiał na nim aż do śmierci, najczęściej na skutek uduszenia. Ewangelie opisują szczegółowo pojmanie, sąd i konanie Jezusa na krzyżu, oraz wspominają o dwóch epizodach, które się wydarzyły podczas niesienia krzyża: przymuszenie Szymona Cyrenejczyka do pomocy w niesieniu krzyża oraz dialog Jezusa z kobietami płaczącymi nad jego losem. Ewangeliczne opisy męki obejmują: trwogę w ogrodzie oliwnym, zdradę Judasza, sąd i biczowanie, założenie korony cierniowej i wyszydzenie, odarcie z szat i przybicie do krzyża, grę w kości pomiędzy żołnierzami o jego szaty, rozmowy z dwoma pospolitymi przestępcami, którzy byli ukrzyżowani obok Jezusa, oraz ze stojącymi pod krzyżem Marią i Janem, moment śmierci i poprzedzającą go agonię, oraz zdjęcie z krzyża i złożenie w grobie należącym do Józefa z Arymatei.
Inne epizody, takie jak trzy upadki pod krzyżem, czy otarcie twarzy chustą przez Weronikę, które występują w liturgii Drogi krzyżowej należą do tradycji.
Zgodnie z Nowym Testamentem Jezus umarł na krzyżu, jednak trzeciego dnia po złożeniu jego zwłok w kamiennym grobie zmartwychwstał, a następnie przez 40 dni spotykał się ze swoimi uczniami, udowadniając im, że żyje, i tłumacząc sens swojej męczeńskiej śmierci i zmartwychwstania.
Ewangeliczny opis śmierci i zmartwychwstania Jezusa ma kluczowe znaczenie dla chrześcijaństwa, stanowiąc podstawę liturgii większości Kościołów chrześcijańskich. Jest zapowiedzią przyszłych losów ludzkości ukazywanych z perspektywy eschatologicznej.
;))