Question

Jaki kościół przynależy do Arcybiskupa Marka Jędraszewskiego? Proszę o szybką odpowiedź!

Answer 1

Umiłowani Archidiecezjanie! Po raz pierwszy mogę tak właśnie zwrócić się do Was, nazajutrz po uroczystym ingresie do Bazyliki Archikatedralnej w Łodzi i po urzędowym objęciu mych pasterskich zadań pośród Was" - zaczyna swój list do mieszkańców archidiecezji łódzkiej abp Marek Jędraszewskim. W zwrocie "umiłowani archidiecezjanie" chcę zmieścić wszystkich, którzy należą do Archidiecezji Łódzkiej i którzy ją tworzą, "księdza arcybiskupa seniora, księży biskupów pomocniczych, kapłanów, osoby życia konsekrowanego, wiernych świeckich – dzieci, młodzież, dorosłych, w tym w sposób szczególny wszystkich chorych i cierpiących, którzy niekiedy z heroicznym poddaniem się woli Bożej biorą udział w tajemnicy Chrystusowego Krzyża". "Witam Was wszystkich i serdecznie pozdrawiam" - podkreśla nowy pasterz Kościoła w Łodzi.
"Umiłowani archidiecezjanie" to także miłość do Kościoła, wdzięczność do papieża Benedykta XVI, uznanie dla dokonań poprzedników na stolicy biskupiej, zwłaszcza wobec abpa Władysława Ziółka. W słowach tych "zawiera się także moja wielka ufność, że wszyscy razem – kapłani, osoby życia konsekrowanego, wierni świeccy – podążając za Chrystusem Dobrym Pasterzem, wsparci orędownictwem naszych świętych patronów, zwłaszcza Matki Najświętszej i św. Józefa, Patrona Archidiecezji Łódzkiej, będziemy budowali w sobie i wokół nas Królestwo Boże poprzez coraz bardziej głębokie i rzetelne poznawanie Chrystusa. Takie właśnie zadanie postawił przed nami Ojciec Święty w skierowanej do mnie bulli nominacyjnej".
Abp Jędraszewski podkreśla, że zadanie wcale nie jest łatwe, ale z drugiej strony "fascynujące i budzące wielką radość". "Nie ma bowiem nic bardziej radosnego i dającego większą nadzieję niż to, by móc osobiście poznać Chrystusa. Wraz z tym poznaniem, które bynajmniej nie jest poznaniem jedynie teoretycznym, lecz przekładającym się na konkret każdego kolejnego dnia naszego życia, idzie bowiem w parze wzrastanie w nas miłości zarówno do Boga, jak i do drugiego człowieka" - zauważa metropolita łódzki. Poznanie Chrystusa to poznanie Boga, który jest miłością i który nas pierwszy umiłował. To także otworzenie się na Miłość, a dzięki temu zrozumienie istoty tego, że jako ludzie jesteśmy stworzeni na obraz i podobieństwo samego Boga. "Poznać Chrystusa – to znaczy także kochać ofiarnie i bezinteresownie drugiego człowieka zgodnie z tym nakazem, który przekazał nam On podczas Ostatniej Wieczerzy: »Przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie miłowali tak, jak Ja was umiłowałem; żebyście i wy tak się miłowali wzajemnie« (J 13, 34). Poznać Chrystusa – to doświadczać w sobie czegoś, co przekracza najśmielsze ludzkie wyobrażenia: doświadczać w sobie samego Boga, zgodnie z tym co pisał św. Jan Apostoł: »Nikt nigdy Boga nie oglądał. Jeżeli miłujemy się wzajemnie, Bóg trwa w nas i miłość ku Niemu jest w nas doskonała. Poznajemy, że my trwamy w Nim, a On w nas, bo udzielił nam ze swego Ducha« (1 J 4, 12-13)" - określa abp Jędraszewski.
"Poznanie Chrystusa jest zatem kluczem otwierającym nas na miłość – na najwspanialsze doświadczenie, jakie może stać się udziałem człowieka" - czytamy w liście. Jest to doświadczenie, które człowieka przemienia i uszlachetnia, "pozwalając mu poprzez to osiągnąć pełnię człowieczeństwa".
Jednak słowo "miłość" jest dzisiaj bardzo obciążone. "Niekiedy utożsamiane jest ono z samym tylko, szybko przemijającym uczuciem. Bywa także, że przyjmuje ono postać fascynacji jedynie sobą, co prowadzi do zamknięcia się w sobie i do egoizmu. Wielu też ludzi jest swoiście głuchych na słowo »miłość«: albo w ogóle nie rozumieją kryjących się za nim treści, albo też – na skutek bolesnych osobistych poranień i zawodów – nie chcą go w ogóle słyszeć" - wylicza abp Jędraszewski. Do tego słowo „miłość” usiłuje się wyeliminować z życia społecznego i publicznego, a zastąpić je słowem „tolerancja”. "A przecież takiego słowa nie znajdziemy w Piśmie Świętym! Co więcej, tolerancja wymaga od człowieka zdecydowanie dużo mniej niż miłość. Mniej wymagając, w konsekwencji nie jest ona w stanie stać się prawdziwym motorem jego osobistego rozwoju" - przestrzega metropolita łódzki.
Lekarstwem na tę "głuchotę na miłość" i "duchową niemoc" jest Jezus Chrystus. Abp Jędraszewski zauważa, że właśnie o tym mówi Ewangelia według św. Marka czytana w polskich kościołach 9 września. "Mówi ona o cudzie uzdrowienia człowieka głuchoniemego, który cierpiał na chorobę dotykającą jego ciało. Zdajemy jednak sobie sprawę z tego, że wielu ludzi cierpi na podobną niemoc, będącą prawdziwym nieszczęściem ich ducha: pozostają głusi na głos Chrystusa i dlatego nie potrafią w żaden sposób odpowiedzieć na Jego wołanie, wzywające do nawrócenia i wiary w Ewangelię" - zauważa hierarcha. Ci ludzie potrzebują dotknięcia przez Chrystusa. "Musi dokonać się cud przywrócenia im wrażliwości ducha na najgłębsze i najbardziej autentyczne drgania serca, dzięki któremu będą mogli »prawidłowo mówić«" - tłumaczy abp Jędraszewski. Użyte przez św. Marka słowa "ortos" to w tłumaczeniu na język polski nie tylko "prawidłowo", ale też "poprawnie", "normalnie", "słusznie" i "trafnie". "Człowiekiem, który tak właśnie mówi, jest człowiek wierzący – ten, który świadomie związał swój los z Chrystusem, ufnie podążając za Nim w drodze do domu Ojca bogatego w miłosierdzie” - wyjaśnia arcybiskup.
Obowiązkiem chrześcijan jest przyprowadzanie ludzie do Chrystusa. "Żyjąc wiarą, nadzieją i miłością chrześcijańską, wiedząc zatem, że jedynym Lekarzem naszych duchowych ran jest Jezus Chrystus, musimy – poprzez właściwe słowo, dobry przykład, modlitwę, niekiedy także poprzez post i ofiarowane Bogu cierpienie – przyprowadzać ludzi właśnie do Niego. W ten sposób będzie się w naszym życiu urzeczywistniała tak konieczna w dzisiejszym, coraz bardziej zlaicyzowanym świecie, nowa ewangelizacja" - czytamy w liście.
Abp Jędraszewski kończy list wyrażeniem nadziei, że poznawanie Chrystusa i związane z nim dzieło nowej ewangelizacji, "połączą nas wewnętrznie". "Aby stały się one treścią codziennego życia Kościoła Łódzkiego. Aby dla wielu ludzi, zwłaszcza tych, którzy oddalili się od Chrystusa lub Go w ogóle nie znają, nasz Kościół był czytelnym znakiem nadziei. Dlatego też proszę Was wszystkich, zwłaszcza chorych i cierpiących, aby te wielkie dzieła były przedmiotem Waszej codziennej modlitwy''