Jaką obetnicy dał Bóg Abrahamowi ? pytanie do tematu ku spełnieniu sie obietnicy
pawlik376966
Była to obietnica złożona z kilku części. Po pierwsze, była to obietnica potomstwa. Abraham wyszedł z domu swojego ojca i od swoich krewnych. W zamian Bóg obiecał uczynić go „wielkim narodem”. Później, jako znak tego, Bóg zmienił mu imię z „Abram” (wyniosły ojciec) na „Abraham” (ojciec wielu), ponieważ powiedział do niego: „…bo uczynię ciebie ojcem mnóstwa narodów” (17:5). Po drugie, była to obietnica ziemi. Boże powołanie przyszło do niego w dwóch etapach: pierwsze w Ur chaldejskim, gdy jego ojciec był jeszcze żywy (11:31; 15:7) i później w Charanie, po śmierci ojca (11;32; 12:1). W ten sposób opuszczał swoja własną ziemię, a w zamian Bóg pokazał mu inną. Po trzecie, to była obietnica błogosławieństwa. Pięć razy słowo błogosławić i błogosławieństwo pojawia się w wersetach 12:2-3. Bóg obiecał Abrahamowi – jego błogosławieństwo rozleje się na całą ludzkość. Potomstwo, ziemia i błogosławieństwo. Każda z tych obietnic jest dopełniona w rozdziałach następujących po opisie powołania Abrahama.
Ziemia. Po tym, jak Abraham pozwolił, aby jego bratanek Lot wybrał ziemię, gdzie chce się osiedlić (Lot wybrał żyzną ziemię doliny Jordanu), Bóg powiedział do Abrahama: „Spójrz przed siebie i rozejrzyj się z tego miejsca, na którym stoisz, na północ i na południe, na wschód i ku morzu; cały ten kraj, który widzisz, daję tobie i twemu potomstwu na zawsze” (13:14-15). Potomstwo. Jakiś czas później Bóg dał Abrahamowi inne, wizualne wzmocnienie. Tym razem kazał mu spojrzeć nie na ziemię, ale na niebo. W czystą, ciemną noc wywołał go z namiotu i powiedział: „Spójrz na niebo i policz gwiazdy.” Co za absurdalne polecenie! Być może Abraham rozpoczął liczyć: 1,2,3,5,10,20,30…. lecz musiał wkrótce przestać. To było zadanie niemożliwe do wykonania. Wówczas Bóg powiedział do niego: „Tak liczne będzie twoje potomstwo.” Dalej czytamy: „Abram uwierzył”. Chociaż miał prawdopodobnie swoje osiemdziesiąt lat, i chociaż z Sarą byli ciągle bez dzieci, to Abraham zaufał obietnicy, a Bóg „poczytał mu to za zasługę.” Wszystko wypełniło się, ponieważ zaufał Bogu, a Ten ze swej strony, zaakceptował jego wiarę (15:5-6). Błogosławieństwo. „…będę ci błogosławił” Bóg zaakceptował wiarę Abrahama lub (wyrażając to w nowotestamentowej terminologii) „usprawiedliwił go przez wiarę”. Teraz może nastąpić większe błogosławieństwo. Uznanie za sprawiedliwego jest fundamentem przymierza łaski, które kilka lat później Bóg dopełnia z Abrahamem: „Przymierze moje, które zawieram pomiędzy Mną a tobą oraz twoim potomstwem, będzie trwało z pokolenia w pokolenie, jako przymierze wieczne, abym był Bogiem twoim, a potem twego potomstwa.” (17:7). Daje obrzezanie jako zewnętrzny i widzialny znak Jego przymierza łaski, czyli przyrzeczenie bycia ich Bogiem. Wtedy po raz pierwszy, w Biblii, słyszymy formułę przymierza, która później tak często jest powtarzana: „Oni będą moim narodem, Ja zaś będę ich Bogiem”. Myślę że pomogłem:) Ziemia, potomstwo, błogosławieństwo – co to ma wspólnego z misją? Aby odpowiedzieć na to pytanie zwróćmy się teraz do tego, jak ta obietnica się wypełniała.
Po pierwsze, była to obietnica potomstwa. Abraham wyszedł z domu swojego ojca i od swoich
krewnych. W zamian Bóg obiecał uczynić go „wielkim narodem”. Później, jako znak tego, Bóg
zmienił mu imię z „Abram” (wyniosły ojciec) na „Abraham” (ojciec wielu), ponieważ powiedział do
niego: „…bo uczynię ciebie ojcem mnóstwa narodów” (17:5).
Po drugie, była to obietnica ziemi. Boże powołanie przyszło do niego w dwóch etapach: pierwsze w
Ur chaldejskim, gdy jego ojciec był jeszcze żywy (11:31; 15:7) i później w Charanie, po śmierci ojca
(11;32; 12:1). W ten sposób opuszczał swoja własną ziemię, a w zamian Bóg pokazał mu inną.
Po trzecie, to była obietnica błogosławieństwa. Pięć razy słowo błogosławić i błogosławieństwo
pojawia się w wersetach 12:2-3. Bóg obiecał Abrahamowi – jego błogosławieństwo rozleje się na
całą ludzkość.
Potomstwo, ziemia i błogosławieństwo. Każda z tych obietnic jest dopełniona w rozdziałach
następujących po opisie powołania Abrahama.
Ziemia. Po tym, jak Abraham pozwolił, aby jego bratanek Lot wybrał ziemię, gdzie chce się osiedlić
(Lot wybrał żyzną ziemię doliny Jordanu), Bóg powiedział do Abrahama: „Spójrz przed siebie i
rozejrzyj się z tego miejsca, na którym stoisz, na północ i na południe, na wschód i ku morzu; cały
ten kraj, który widzisz, daję tobie i twemu potomstwu na zawsze” (13:14-15).
Potomstwo. Jakiś czas później Bóg dał Abrahamowi inne, wizualne wzmocnienie. Tym razem kazał
mu spojrzeć nie na ziemię, ale na niebo. W czystą, ciemną noc wywołał go z namiotu i powiedział:
„Spójrz na niebo i policz gwiazdy.” Co za absurdalne polecenie! Być może Abraham rozpoczął
liczyć: 1,2,3,5,10,20,30…. lecz musiał wkrótce przestać. To było zadanie niemożliwe do wykonania.
Wówczas Bóg powiedział do niego: „Tak liczne będzie twoje potomstwo.” Dalej czytamy: „Abram
uwierzył”. Chociaż miał prawdopodobnie swoje osiemdziesiąt lat, i chociaż z Sarą byli ciągle bez
dzieci, to Abraham zaufał obietnicy, a Bóg „poczytał mu to za zasługę.” Wszystko wypełniło się,
ponieważ zaufał Bogu, a Ten ze swej strony, zaakceptował jego wiarę (15:5-6).
Błogosławieństwo. „…będę ci błogosławił” Bóg zaakceptował wiarę Abrahama lub (wyrażając to w
nowotestamentowej terminologii) „usprawiedliwił go przez wiarę”. Teraz może nastąpić większe
błogosławieństwo. Uznanie za sprawiedliwego jest fundamentem przymierza łaski, które kilka lat
później Bóg dopełnia z Abrahamem: „Przymierze moje, które zawieram pomiędzy Mną a tobą oraz
twoim potomstwem, będzie trwało z pokolenia w pokolenie, jako przymierze wieczne, abym był
Bogiem twoim, a potem twego potomstwa.” (17:7). Daje obrzezanie jako zewnętrzny i widzialny
znak Jego przymierza łaski, czyli przyrzeczenie bycia ich Bogiem. Wtedy po raz pierwszy, w Biblii,
słyszymy formułę przymierza, która później tak często jest powtarzana: „Oni będą moim narodem,
Ja zaś będę ich Bogiem”. Myślę że pomogłem:)
Ziemia, potomstwo, błogosławieństwo – co to ma wspólnego z misją? Aby odpowiedzieć na to
pytanie zwróćmy się teraz do tego, jak ta obietnica się wypełniała.