Życie każdego człowieka jest jedną wilką pustynią, przez którą idzie, docierając w końcu do Boga. Zawsze tak jest. Można się yu odwoływać do drogi do wsi Emaus, którą przbywali kilkoro apostołów po śmierci Jezusa. Bali się przsladowań. Po drodze spotkali nieznajomego. Później, w gospodzie okazało się, że to Jezus, który chciał wyjaśnić im, że nie nic im się nie stanie, chciał nadać sens ich życiu, apostołowie ''przejrzeli na oczy'' i w ich sercach zapanowała radość. Więc dlatego życie każdego człowieka możemy powrównać do wielkiej pustyni, na której drodze wreszcie spotkamy Chrystusa i zostaniemy zbawieni.
Życie każdego człowieka jest jedną wilką pustynią, przez którą idzie, docierając w końcu do Boga. Zawsze tak jest. Można się yu odwoływać do drogi do wsi Emaus, którą przbywali kilkoro apostołów po śmierci Jezusa. Bali się przsladowań. Po drodze spotkali nieznajomego. Później, w gospodzie okazało się, że to Jezus, który chciał wyjaśnić im, że nie nic im się nie stanie, chciał nadać sens ich życiu, apostołowie ''przejrzeli na oczy'' i w ich sercach zapanowała radość. Więc dlatego życie każdego człowieka możemy powrównać do wielkiej pustyni, na której drodze wreszcie spotkamy Chrystusa i zostaniemy zbawieni.