Rock and roll lub rock 'n' roll (ang. 'kołysać i kręcić się') – podstawowa forma leżąca u fundamentów wszystkich stylów rockowych. Sam termin "rock and roll" został wzięty bezpośrednio z tradycyjnych bluesów, w których był aluzją do aktu seksualnego. Po raz pierwszy termin ten w znaczeniu stylu muzycznego został użyty przez Alana Freeda w 1951 roku. Wywodzi się z uproszczonego i zredukowanego, do trzech lub czterech akordów, schematu bluesowego granego w szybkim tempie przy pomocy zelektryfikowanych instrumentów. Dodatkowo obejmuje wpływy rhythm and bluesa, country i tradycyjnego jazzu. Termin Rock'N'Roll powstał kilka dekad przed muzyką. Pierwszy raz został użyty w piosence Trixie Smith (ur. 1885 w Atlanta, Georgia – zm. 1943 w Nowym Jorku) "My Man Rocks Me (With One Steady Roll)" 1922 r. i był synonimem aktu seksualnego.
Cechami charakterystycznymi rock and rolla są: prostota harmoniczna i rytmiczna najczęściej szybsze agresywniejsze brzmienie od dotychczasowej muzyki rozrywkowej skład zespołu, który wykrystalizował się pod wpływem wzorcowej grupy Muddy'ego Watersa – śpiew (często wielogłosowy), gitara prowadząca, gitara rytmiczna, gitara basowa, pianino lub organy i perkusja proste, lecz głębokie teksty dotyczące miłości i spraw młodzieży.
Rock and roll powstał w USA w połowie lat pięćdziesiątych XX wieku, a jego prekursorami byli Elvis Presley, Bo Diddley, Chuck Berry, Little Richard, Jerry Lee Lewis, Carl Perkins, Buddy Holly i Eddie Cochran.
We wczesnych latach sześćdziesiątych zaczął zdobywać sobie popularność w Europie. Z początku za sprawą odwiedzających ją muzyków amerykańskich, a następnie tworzony przez rodzimych muzyków, głównie brytyjskich.
Brytyjska forma rock and rolla cechowała się bardziej wyrafinowaną formą, lecz zasadniczo nie odbiegała od amerykańskiego schematu. Do najwybitniejszych brytyjskich grup rockandrollowych należały: The Beatles, Queen, The Rolling Stones, The Kinks, Led Zeppelin,The Dave Clark Five, The Searchers i The Animals.
Rock and roll w swej pierwotnej formie przestał istnieć w połowie lat sześćdziesiątych, przekształcając się w rock ze wszytskimi jego odmianami, m.in. psychodeliczny rock, hard rock, soft rock itd.
W późniejszych dekadach pojawiały się próby rewitalizacji pierwotnego rock and rolla – jako punk rock, psychobilly, rockabilly i retro rock and roll.
0 votes Thanks 1
VROCK
Rock and roll lub rock 'n' roll (ang. 'kołysać i kręcić się') – podstawowa forma leżąca u fundamentów wszystkich stylów rockowych. Sam termin "rock and roll" został wzięty bezpośrednio z tradycyjnych bluesów, w których był aluzją do aktu seksualnego. Po raz pierwszy termin ten w znaczeniu stylu muzycznego został użyty przez Alana Freeda w 1951 roku. Wywodzi się z uproszczonego i zredukowanego, do trzech lub czterech akordów, schematu bluesowego granego w szybkim tempie przy pomocy zelektryfikowanych instrumentów. Dodatkowo obejmuje wpływy rhythm and bluesa, country i tradycyjnego jazzu. Termin Rock'N'Roll powstał kilka dekad przed muzyką. Pierwszy raz został użyty w piosence Trixie Smith (ur. 1885 w Atlanta, Georgia – zm. 1943 w Nowym Jorku) "My Man Rocks Me (With One Steady Roll)" 1922 r. i był synonimem aktu seksualnego.
Cechami charakterystycznymi rock and rolla są: prostota harmoniczna i rytmiczna najczęściej szybsze agresywniejsze brzmienie od dotychczasowej muzyki rozrywkowej skład zespołu, który wykrystalizował się pod wpływem wzorcowej grupy Muddy'ego Watersa – śpiew (często wielogłosowy), gitara prowadząca, gitara rytmiczna, gitara basowa, pianino lub organy i perkusja proste, lecz głębokie teksty dotyczące miłości i spraw młodzieży.
Rock and roll powstał w USA w połowie lat pięćdziesiątych XX wieku, a jego prekursorami byli Elvis Presley, Bo Diddley, Chuck Berry, Little Richard, Jerry Lee Lewis, Carl Perkins, Buddy Holly i Eddie Cochran.
We wczesnych latach sześćdziesiątych zaczął zdobywać sobie popularność w Europie. Z początku za sprawą odwiedzających ją muzyków amerykańskich, a następnie tworzony przez rodzimych muzyków, głównie brytyjskich.
Brytyjska forma rock and rolla cechowała się bardziej wyrafinowaną formą, lecz zasadniczo nie odbiegała od amerykańskiego schematu. Do najwybitniejszych brytyjskich grup rockandrollowych należały: The Beatles, Queen, The Rolling Stones, The Kinks, Led Zeppelin,The Dave Clark Five, The Searchers i The Animals.
Rock and roll w swej pierwotnej formie przestał istnieć w połowie lat sześćdziesiątych, przekształcając się w rock ze wszytskimi jego odmianami, m.in. psychodeliczny rock, hard rock, soft rock itd.
W późniejszych dekadach pojawiały się próby rewitalizacji pierwotnego rock and rolla – jako punk rock, psychobilly, rockabilly i retro rock and roll.
Na początku rhythm & blues był wyłącznie dla Afroamerykanów. Wtedy pojawił się Alan Freed (ur. 1921 w Windber, Pennsylvania – zm. 1965 w Palm Springs, California), dj z Cleveland i pomógł to zmienić. Zauważył, że biali nastolatkowie często kupowali w sklepach muzycznych albumy z muzyką Afroamerykanów. Zaczął promować tę muzykę pod nazwą rock and roll w radiu. Po raz pierwszy została użyta ta nazwa w znaczeniu muzycznym w 1951 roku. Tym samym Freed przyczynił się do obniżenia barier rasowych. Muzyka osiągnęła duży sukces i stała się dominującym nurtem. Alan Freed był też odpowiedzialny za organizację kilku z pierwszych rockandrollowych koncertów. Zmarł w wieku 43 lat na przewlekłą niewydolność nerek i marskość wątroby, co było następstwem alkoholizmu. W 1986 roku został nominowany do muzeum honorującego artystów i osoby, które wniosły znaczący wpływ do muzyki rockowej. 21 marca 2002 jego zwłoki zostały przeniesione do Rock and Roll Hall of Fame.
Rock and roll lub rock 'n' roll (ang. 'kołysać i kręcić się') – podstawowa forma leżąca u fundamentów wszystkich stylów rockowych. Sam termin "rock and roll" został wzięty bezpośrednio z tradycyjnych bluesów, w których był aluzją do aktu seksualnego. Po raz pierwszy termin ten w znaczeniu stylu muzycznego został użyty przez Alana Freeda w 1951 roku. Wywodzi się z uproszczonego i zredukowanego, do trzech lub czterech akordów, schematu bluesowego granego w szybkim tempie przy pomocy zelektryfikowanych instrumentów. Dodatkowo obejmuje wpływy rhythm and bluesa, country i tradycyjnego jazzu. Termin Rock'N'Roll powstał kilka dekad przed muzyką. Pierwszy raz został użyty w piosence Trixie Smith (ur. 1885 w Atlanta, Georgia – zm. 1943 w Nowym Jorku) "My Man Rocks Me (With One Steady Roll)" 1922 r. i był synonimem aktu seksualnego.
Cechami charakterystycznymi rock and rolla są:
prostota harmoniczna i rytmiczna
najczęściej szybsze agresywniejsze brzmienie od dotychczasowej muzyki rozrywkowej
skład zespołu, który wykrystalizował się pod wpływem wzorcowej grupy Muddy'ego Watersa – śpiew (często wielogłosowy), gitara prowadząca, gitara rytmiczna, gitara basowa, pianino lub organy i perkusja
proste, lecz głębokie teksty dotyczące miłości i spraw młodzieży.
Rock and roll powstał w USA w połowie lat pięćdziesiątych XX wieku, a jego prekursorami byli Elvis Presley, Bo Diddley, Chuck Berry, Little Richard, Jerry Lee Lewis, Carl Perkins, Buddy Holly i Eddie Cochran.
We wczesnych latach sześćdziesiątych zaczął zdobywać sobie popularność w Europie. Z początku za sprawą odwiedzających ją muzyków amerykańskich, a następnie tworzony przez rodzimych muzyków, głównie brytyjskich.
Brytyjska forma rock and rolla cechowała się bardziej wyrafinowaną formą, lecz zasadniczo nie odbiegała od amerykańskiego schematu. Do najwybitniejszych brytyjskich grup rockandrollowych należały: The Beatles, Queen, The Rolling Stones, The Kinks, Led Zeppelin,The Dave Clark Five, The Searchers i The Animals.
Rock and roll w swej pierwotnej formie przestał istnieć w połowie lat sześćdziesiątych, przekształcając się w rock ze wszytskimi jego odmianami, m.in. psychodeliczny rock, hard rock, soft rock itd.
W późniejszych dekadach pojawiały się próby rewitalizacji pierwotnego rock and rolla – jako punk rock, psychobilly, rockabilly i retro rock and roll.
Cechami charakterystycznymi rock and rolla są:
prostota harmoniczna i rytmiczna
najczęściej szybsze agresywniejsze brzmienie od dotychczasowej muzyki rozrywkowej
skład zespołu, który wykrystalizował się pod wpływem wzorcowej grupy Muddy'ego Watersa – śpiew (często wielogłosowy), gitara prowadząca, gitara rytmiczna, gitara basowa, pianino lub organy i perkusja
proste, lecz głębokie teksty dotyczące miłości i spraw młodzieży.
Rock and roll powstał w USA w połowie lat pięćdziesiątych XX wieku, a jego prekursorami byli Elvis Presley, Bo Diddley, Chuck Berry, Little Richard, Jerry Lee Lewis, Carl Perkins, Buddy Holly i Eddie Cochran.
We wczesnych latach sześćdziesiątych zaczął zdobywać sobie popularność w Europie. Z początku za sprawą odwiedzających ją muzyków amerykańskich, a następnie tworzony przez rodzimych muzyków, głównie brytyjskich.
Brytyjska forma rock and rolla cechowała się bardziej wyrafinowaną formą, lecz zasadniczo nie odbiegała od amerykańskiego schematu. Do najwybitniejszych brytyjskich grup rockandrollowych należały: The Beatles, Queen, The Rolling Stones, The Kinks, Led Zeppelin,The Dave Clark Five, The Searchers i The Animals.
Rock and roll w swej pierwotnej formie przestał istnieć w połowie lat sześćdziesiątych, przekształcając się w rock ze wszytskimi jego odmianami, m.in. psychodeliczny rock, hard rock, soft rock itd.
W późniejszych dekadach pojawiały się próby rewitalizacji pierwotnego rock and rolla – jako punk rock, psychobilly, rockabilly i retro rock and roll.
Na początku rhythm & blues był wyłącznie dla Afroamerykanów. Wtedy pojawił się Alan Freed (ur. 1921 w Windber, Pennsylvania – zm. 1965 w Palm Springs, California), dj z Cleveland i pomógł to zmienić. Zauważył, że biali nastolatkowie często kupowali w sklepach muzycznych albumy z muzyką Afroamerykanów. Zaczął promować tę muzykę pod nazwą rock and roll w radiu. Po raz pierwszy została użyta ta nazwa w znaczeniu muzycznym w 1951 roku. Tym samym Freed przyczynił się do obniżenia barier rasowych. Muzyka osiągnęła duży sukces i stała się dominującym nurtem. Alan Freed był też odpowiedzialny za organizację kilku z pierwszych rockandrollowych koncertów. Zmarł w wieku 43 lat na przewlekłą niewydolność nerek i marskość wątroby, co było następstwem alkoholizmu. W 1986 roku został nominowany do muzeum honorującego artystów i osoby, które wniosły znaczący wpływ do muzyki rockowej. 21 marca 2002 jego zwłoki zostały przeniesione do Rock and Roll Hall of Fame.