Wojna trzydziestoletnia trwała od 1618 do 1648 roku i była jednym z najważniejszych wydarzeń politycznych XVII wieku w Europie. Choć jej bezpośrednie przyczyny odnoszą się do religijnego podziału Europy na państwa katolickie i protestanckie oraz zagadnienia kontrreformacji, jej zasadniczym znaczeniem było określenie nowego układu sił w Rzeszy Niemieckiej, rozbitej na wiele niezależnych państw, określenie nowej roli Cesarza Rzeszy, wyznaczenia nowych ról dla dynastii panujących w Europie. Wojna trzydziestoletnia przyczyniła się tez do zmian terytorialnych na obszarze naszego kontynentu. Pokój westfalski podpisany w 1648 roku wyznaczył obraz Europy aż do końca XVIII wieku, kiedy to znaczne zmiany przyniosła Wielka Rewolucja Francuska. Wojna trzydziestoletnia zamyka też okres niepokojów religijnych w Europie wywołany reformacją. Pokój westfalski wprowadzał zasady tolerancji religijnej i uznawał kalwinizm za kolejne równoprawne wyznanie, obok katolicyzmu i luteranizmu, w Rzeszy i w Europie.
Strony wojny trzydziestoletniej
W wojnie trzydziestoletniej udział wzięły niemal wszystkie państwa Europy. Rzeczpospolita Obojga Narodów, ze swoim specyficznym ustrojem oraz już potwierdzonymi przywilejami gwarantującymi tolerancję religijną, brała udział w wojnie trzydziestoletniej jedynie w minimalnym zakresie. W 1619 roku lisowczycy (zaciężna lekka jazda polska), na rozkaz Zygmunta III Wazy brali udział w walkach w Siedmiogrodzie aby odciążyć wojska Ferdynanda II Habsburga, króla Czech i Węgier oraz Cesarza Rzeszy, podczas oblężenia Wiednia przez protestantów.
Główne strony konfliktu - wojny trzydziestoletniej, to z jednej strony protestanckie państwa wchodzące w skład Rzeszy Niemieckiej popierane przez Francję, Danię, Szwecję, Holandię i węgierski Siedmiogród a przedstawicielami dynastii Habsburgów, katolików, którzy dzierżyli tytuł cesarski Rzeszy. Habsburgowie władali katolicką Hiszpanią, ale także nie popierającymi ich rządy Czechami i Węgrami. Poparcie otrzymali natomiast ze strony katolickiego państwa niemieckiego - Bawarii oraz Państwa Kościelnego.
Przyczyny wojny trzydziestoletniej
Sytuacja religijna na terenie Rzeszy Niemieckiej była określona przez pokój augsburski z 1555 roku. Zawarty pomiędzy katolickim cesarzem Karolem V a protestanckimi książętami Niemiec, pokój ustanawiał zasadę cuius regio eius religio, która oznaczała, że religia panującego staje się jednocześnie religią państwa. Pokój augsburski znacząco wzmocnił pozycję książąt względem cesarza. Jednocześnie podejmował jedynie sprawy wyznania katolickiego i luterańskiego ignorując inne popularne wyznania protestanckie, takie jak kalwinizm czy anabaptyzm. Przedstawiciele tych dwóch wyznań nie posiadali żadnej ochrony i padali ofiarą dyskryminacji tak ze strony luteran, jak i katolików.
Wojna trzydziestoletnia
Wojna trzydziestoletnia trwała od 1618 do 1648 roku i była jednym z najważniejszych wydarzeń politycznych XVII wieku w Europie. Choć jej bezpośrednie przyczyny odnoszą się do religijnego podziału Europy na państwa katolickie i protestanckie oraz zagadnienia kontrreformacji, jej zasadniczym znaczeniem było określenie nowego układu sił w Rzeszy Niemieckiej, rozbitej na wiele niezależnych państw, określenie nowej roli Cesarza Rzeszy, wyznaczenia nowych ról dla dynastii panujących w Europie. Wojna trzydziestoletnia przyczyniła się tez do zmian terytorialnych na obszarze naszego kontynentu. Pokój westfalski podpisany w 1648 roku wyznaczył obraz Europy aż do końca XVIII wieku, kiedy to znaczne zmiany przyniosła Wielka Rewolucja Francuska. Wojna trzydziestoletnia zamyka też okres niepokojów religijnych w Europie wywołany reformacją. Pokój westfalski wprowadzał zasady tolerancji religijnej i uznawał kalwinizm za kolejne równoprawne wyznanie, obok katolicyzmu i luteranizmu, w Rzeszy i w Europie.
Strony wojny trzydziestoletniej
W wojnie trzydziestoletniej udział wzięły niemal wszystkie państwa Europy. Rzeczpospolita Obojga Narodów, ze swoim specyficznym ustrojem oraz już potwierdzonymi przywilejami gwarantującymi tolerancję religijną, brała udział w wojnie trzydziestoletniej jedynie w minimalnym zakresie. W 1619 roku lisowczycy (zaciężna lekka jazda polska), na rozkaz Zygmunta III Wazy brali udział w walkach w Siedmiogrodzie aby odciążyć wojska Ferdynanda II Habsburga, króla Czech i Węgier oraz Cesarza Rzeszy, podczas oblężenia Wiednia przez protestantów.
Główne strony konfliktu - wojny trzydziestoletniej, to z jednej strony protestanckie państwa wchodzące w skład Rzeszy Niemieckiej popierane przez Francję, Danię, Szwecję, Holandię i węgierski Siedmiogród a przedstawicielami dynastii Habsburgów, katolików, którzy dzierżyli tytuł cesarski Rzeszy. Habsburgowie władali katolicką Hiszpanią, ale także nie popierającymi ich rządy Czechami i Węgrami. Poparcie otrzymali natomiast ze strony katolickiego państwa niemieckiego - Bawarii oraz Państwa Kościelnego.
Przyczyny wojny trzydziestoletniej
Sytuacja religijna na terenie Rzeszy Niemieckiej była określona przez pokój augsburski z 1555 roku. Zawarty pomiędzy katolickim cesarzem Karolem V a protestanckimi książętami Niemiec, pokój ustanawiał zasadę cuius regio eius religio, która oznaczała, że religia panującego staje się jednocześnie religią państwa. Pokój augsburski znacząco wzmocnił pozycję książąt względem cesarza. Jednocześnie podejmował jedynie sprawy wyznania katolickiego i luterańskiego ignorując inne popularne wyznania protestanckie, takie jak kalwinizm czy anabaptyzm. Przedstawiciele tych dwóch wyznań nie posiadali żadnej ochrony i padali ofiarą dyskryminacji tak ze strony luteran, jak i katolików.