Wielkopolanie w czasach zaborów nie pogodzili się z utratą niepodległości. Świadczy o tym, trwające około jednego miesiąca powstanie w 1806 r. –jedyne zwycięskie w XIX wieku, ponadto powstanie w roku 1848, a także masowe poparcie, mimo kordonu granicznego – udzielane powstaniom Listopadowemu i Styczniowemu. Tak więc walka narodowowyzwoleńcza nie ograniczała się tylko do wielkich powstań, jakimi były powstania: Kościuszkowskie (trwało niespełna 8 miesięcy od 24 marca do 16 listopada 1794 r), Listopadowe (trwało ponad 10 miesięcy od 29 listopada 1830 r. do 5 października 1831 r.), i Styczniowe (trwało 15 miesięcy, a rozpoczęło się 22 stycznia 1863 r.), były też mniejsze powstania lokalne. Gdy nie można było prowadzić walki zbrojnej, konkurowano z niemczyzną na płaszczyźnie gospodarczej, ekonomicznej i kulturalnej, wykorzystując wszelkie możliwości, które stwarzał legalistyczny system państwa pruskiego. Przy tej okazji należy wspomnieć różne kółka rolnicze, towarzystwa przemysłowe i kupieckie, banki ludowe, koła śpiewacze, czytelnie ludowe, bractwa strzeleckie, drużyny skautowe i gniazda „Sokoła”. W ten sposób podtrzymywano ducha narodowego i nie dopuszczano do wyparcia polskości. Nawetdzieci szkolne strajkowały w obronie mowy polskiej (strajk dzieci we Wrześni w 1901 r.) Nadzieje na odzyskanie niepodległości odżyły w czasie I Wojny Światowej, gdy zaborcy starli się ze sobą. Im bliższy wydawał się koniec działań wojennych, tym bardziej przygotowywano się do walki o zrzucenie przeszło 100-letniego jarzma pruskiego.
Wielkopolanie w czasach zaborów nie pogodzili się z utratą niepodległości. Świadczy o tym, trwające około jednego miesiąca powstanie w 1806 r. –jedyne zwycięskie w XIX wieku, ponadto powstanie w roku 1848, a także masowe poparcie, mimo kordonu granicznego – udzielane powstaniom Listopadowemu i Styczniowemu. Tak więc walka narodowowyzwoleńcza nie ograniczała się tylko do wielkich powstań, jakimi były powstania: Kościuszkowskie (trwało niespełna 8 miesięcy od 24 marca do 16 listopada 1794 r), Listopadowe (trwało ponad 10 miesięcy od 29 listopada 1830 r. do 5 października 1831 r.), i Styczniowe (trwało 15 miesięcy, a rozpoczęło się 22 stycznia 1863 r.), były też mniejsze powstania lokalne.
Gdy nie można było prowadzić walki zbrojnej, konkurowano z niemczyzną na płaszczyźnie gospodarczej, ekonomicznej i kulturalnej, wykorzystując wszelkie możliwości, które stwarzał legalistyczny system państwa pruskiego. Przy tej okazji należy wspomnieć różne kółka rolnicze, towarzystwa przemysłowe i kupieckie, banki ludowe, koła śpiewacze, czytelnie ludowe, bractwa strzeleckie, drużyny skautowe i gniazda „Sokoła”. W ten sposób podtrzymywano ducha narodowego i nie dopuszczano do wyparcia polskości. Nawetdzieci szkolne strajkowały w obronie mowy polskiej (strajk dzieci we Wrześni w 1901 r.)
Nadzieje na odzyskanie niepodległości odżyły w czasie I Wojny Światowej, gdy zaborcy starli się ze sobą. Im bliższy wydawał się koniec działań wojennych, tym bardziej przygotowywano się do walki o zrzucenie przeszło 100-letniego jarzma pruskiego.