Czas trwania epoki – koniec wieku XVII-wiek XVIII. Nazwa epoki: wiek filozofów, wiek rozumu Oświecenie to epoka racjonalizmu czyli ci którzy umieją posługiwać się rozumem i dzięki niemu mogą poznać cały świat, zbadać go. Tło naukowe epoki. W końcu wieku XVII nastąpiła w Europie Zachodniej rewolucja naukowa, czego dowodem są następujące fakty: - rozpoczęto badania ciśnienia atmosfery (Błażej Pascal) - odkryto układ współrzędnych(Kartezjusz) - odkryto, że planety krążą po orbitach eliptycznych a nie okrągłych - odkryto powszechne prawo ciążenia (Izaak Newton) - odkryto nazwano i posegregowano setki gatunków zwierząt i roślin rozpoczęto badania nad organizmem ludzkim (opisano mechanizm oddychania i spalania) - dokonano pomiarów szerokości i długości geograficznej wielu państw - na szeroką skalę zaczęto konstruować urządzenia naukowe: teleskopy, mikroskopy, soczewki. - powstały 2 słynne towarzystwa naukowe: Akademia Francuska i Royal Society w Anglii, które prowadziły badania naukowe, organizowały wyprawy gograficzne, stworzyły pierwsze czasopisma naukowe.
Te i inne przykłady sprawiły, iż dzięki rozumowi i nauce człowiek jest w stanie do końca zrozumieć wszechświat, może nim rządzić. Z tym wiązał się wielki optymizm i wiara w człowieka, jego zdolność przemiany świata dzięki rozumowi. Podłoże filozoficzne. Filozofami epoki są wybitni naukowcy(Kartezjusz, Pascal i inni), którzy poprzez własne badania uwierzyli w siłe rozumu. Oni też jako pierwsi uznali rozum za najważniejszą wartość. Ideę tę głoszą w 2 tekstach: Kartezjusz „Rozprawa o metodzie”, I.Kant „Co to jest oświecenie”. Kartezjusz jest twórcą naczelnego hasła epoki racjonalizmu, poglądu, iż źródłem wiedzy o świcie jest rozum ludzki. Kant natomiast stworzył definicję oświecenia jako epoki, w której ludzie wyszli z niepełnoletności, czyli nieumiejętności wykorzystywania rozumu. Poznanie naukowe: Oparte na doświadczeniach Podstawowymi pojęciami filozofii oświecenia są: 1. racjonalizm - pogląd, uznający rozum za najlepsze źródło wiedzy o świecie; (Kartezjusz) „Myślę więc jestem” 2. empiryzm - źródłem poznania świata jest doświadczenie 3. sensualizm - pogląd źródłem wiedzy o świecie są wrażenia zmysłowe będące odbiciem rzeczywistości 4. ateizm - pogląd, że Bóg nieistnieje 5. deizm - pogląd, że rola Boga w świecie ogranicza się do stworzenia świata 6. utylitaryzm - przekonanie że każdy człowiek pełni ważną funkcję w społeczeństwie i powinien pracować dla ogółu. 7. russoizm - pogląd wywodzący się z filozofii Jana Jakuba Rousseau. Teza ,że postęp cywilizacji demoralizuje człowieka, pozbawia go takich uczuć jak miłość, litość, współczucie.
Te i inne przykłady sprawiły, iż dzięki rozumowi i nauce człowiek jest w stanie do końca zrozumieć wszechświat, może nim rządzić. Z tym wiązał się wielki optymizm i wiara w człowieka, jego zdolność przemiany świata dzięki rozumowi. Podłoże filozoficzne. Filozofami epoki są wybitni naukowcy(Kartezjusz, Pascal i inni), którzy poprzez własne badania uwierzyli w siłe rozumu. Oni też jako pierwsi uznali rozum za najważniejszą wartość. Ideę tę głoszą w 2 tekstach: Kartezjusz „Rozprawa o metodzie”, I.Kant „Co to jest oświecenie”. Kartezjusz jest twórcą naczelnego hasła epoki racjonalizmu, poglądu, iż źródłem wiedzy o świcie jest rozum ludzki. Kant natomiast stworzył definicję oświecenia jako epoki, w której ludzie wyszli z niepełnoletności, czyli nieumiejętności wykorzystywania rozumu. Poznanie naukowe:
Czas trwania epoki – koniec wieku XVII-wiek XVIII.
Nazwa epoki: wiek filozofów, wiek rozumu
Oświecenie to epoka racjonalizmu czyli ci którzy umieją posługiwać się rozumem i dzięki niemu mogą poznać cały świat, zbadać go.
Tło naukowe epoki. W końcu wieku XVII nastąpiła w Europie Zachodniej rewolucja naukowa, czego dowodem są następujące fakty:
- rozpoczęto badania ciśnienia atmosfery (Błażej Pascal)
- odkryto układ współrzędnych(Kartezjusz)
- odkryto, że planety krążą po orbitach eliptycznych a nie okrągłych
- odkryto powszechne prawo ciążenia (Izaak Newton)
- odkryto nazwano i posegregowano setki gatunków zwierząt i roślin
rozpoczęto badania nad organizmem ludzkim (opisano mechanizm oddychania i spalania)
- dokonano pomiarów szerokości i długości geograficznej wielu państw
- na szeroką skalę zaczęto konstruować urządzenia naukowe: teleskopy, mikroskopy, soczewki.
- powstały 2 słynne towarzystwa naukowe: Akademia Francuska i Royal Society w Anglii, które prowadziły badania naukowe, organizowały wyprawy gograficzne, stworzyły pierwsze czasopisma naukowe.
Te i inne przykłady sprawiły, iż dzięki rozumowi i nauce człowiek jest w stanie do końca zrozumieć wszechświat, może nim rządzić. Z tym wiązał się wielki optymizm i wiara w człowieka, jego zdolność przemiany świata dzięki rozumowi.
Podłoże filozoficzne. Filozofami epoki są wybitni naukowcy(Kartezjusz, Pascal i inni), którzy poprzez własne badania uwierzyli w siłe rozumu. Oni też jako pierwsi uznali rozum za najważniejszą wartość. Ideę tę głoszą w 2 tekstach: Kartezjusz „Rozprawa o metodzie”, I.Kant „Co to jest oświecenie”. Kartezjusz jest twórcą naczelnego hasła epoki racjonalizmu, poglądu, iż źródłem wiedzy o świcie jest rozum ludzki. Kant natomiast stworzył definicję oświecenia jako epoki, w której ludzie wyszli z niepełnoletności, czyli nieumiejętności wykorzystywania rozumu.
Poznanie naukowe:
Oparte na doświadczeniach
Podstawowymi pojęciami filozofii oświecenia są:
1. racjonalizm - pogląd, uznający rozum za najlepsze źródło wiedzy o świecie; (Kartezjusz) „Myślę więc jestem”
2. empiryzm - źródłem poznania świata jest doświadczenie
3. sensualizm - pogląd źródłem wiedzy o świecie są wrażenia zmysłowe będące odbiciem rzeczywistości
4. ateizm - pogląd, że Bóg nieistnieje
5. deizm - pogląd, że rola Boga w świecie ogranicza się do stworzenia świata
6. utylitaryzm - przekonanie że każdy człowiek pełni ważną funkcję w społeczeństwie i powinien pracować dla ogółu.
7. russoizm - pogląd wywodzący się z filozofii Jana Jakuba Rousseau. Teza ,że postęp cywilizacji demoralizuje człowieka, pozbawia go takich uczuć jak miłość, litość, współczucie.
Te i inne przykłady sprawiły, iż dzięki rozumowi i nauce człowiek jest w stanie do końca zrozumieć wszechświat, może nim rządzić. Z tym wiązał się wielki optymizm i wiara w człowieka, jego zdolność przemiany świata dzięki rozumowi.
Podłoże filozoficzne. Filozofami epoki są wybitni naukowcy(Kartezjusz, Pascal i inni), którzy poprzez własne badania uwierzyli w siłe rozumu. Oni też jako pierwsi uznali rozum za najważniejszą wartość. Ideę tę głoszą w 2 tekstach: Kartezjusz „Rozprawa o metodzie”, I.Kant „Co to jest oświecenie”. Kartezjusz jest twórcą naczelnego hasła epoki racjonalizmu, poglądu, iż źródłem wiedzy o świcie jest rozum ludzki. Kant natomiast stworzył definicję oświecenia jako epoki, w której ludzie wyszli z niepełnoletności, czyli nieumiejętności wykorzystywania rozumu.
Poznanie naukowe: