Paramagnetyki to ciała słabo magnesujące się w polu magnetycznym zgodnie z jego kierunkiem, czyli wykazujące paramagnetyzm. Są to na przykład tlen, sód, potas, wapń, glin. Diamagnetyki to ciała wypychane przez niejednorodne pole magnetyczne, wykazujące diagmetyzm , który z kolei jest własnością ciała, umożliwiającą jego magnesowanie w kierunku przeciwnym do kierunku zewnętrznego pola magnetycznego, w którym to cialo umieszczono. diagmetyzm występuje we wszystkich rodzajach ciał, niekiedy jest przysłaniane przez inne zjawiska magnetyczne, takie jak na przykład ferromagnetyzm. Jednak w normalnych substancjach diagmetyzm jest efektem bardzo słabym.
Ferromagnetyki to substancje krystaliczne o własnościach ferromagnetycznych, czyli posiadających zdolność do stałego namagnesowania. Charakteryzują się tym, że ich własne, wewnętrzne pola magnetyczne może setki i tysiące razy przekracza wywołujące je zewnętrzne pole magnetyczne. Powstają domeny magnetyczne, czyli obszary samoistnie namagnesowane, zachowujące się jak magnesiki.
Diamagnetyzm – zjawisko polegające na indukcji w ciele znajdującym się w zewnętrznym polu magnetycznym pola przeciwnego, osłabiającego działanie zewnętrznego pola. Zjawisko odwrotne do diamagnetyzmu to paramagnetyzm. Należy jednak zaznaczyć, że paramagnetyzm jest zjawiskiem "odwrotnym" tylko w sensie makroskopowej obserwacji zachowania się substancji w polu magnetycznym (diamagnetyk jest wypychany z pola magn., a paramagnetyk – wciągany).
Ferromagnetyzm – zjawisko, w którym materia wykazuje własne, spontaniczne namagnesowanie. Jest jedną z najsilniejszych postaci magnetyzmu i jest odpowiedzialny za większość magnetycznych zachowań spotykanych w życiu codziennym. Razem z ferrimagnetyzmem jest podstawą istnienia wszystkich magnesów trwałych (jak i zauważalnego przyciągania innych ferromagnetycznych metali przez magnesy trwałe).
Paramagnetyki to ciała słabo magnesujące się w polu magnetycznym zgodnie z jego kierunkiem, czyli wykazujące paramagnetyzm. Są to na przykład tlen, sód, potas, wapń, glin.
Diamagnetyki to ciała wypychane przez niejednorodne pole magnetyczne, wykazujące diagmetyzm , który z kolei jest własnością ciała, umożliwiającą jego magnesowanie w kierunku przeciwnym do kierunku zewnętrznego pola magnetycznego, w którym to cialo umieszczono. diagmetyzm występuje we wszystkich rodzajach ciał, niekiedy jest przysłaniane przez inne zjawiska magnetyczne, takie jak na przykład ferromagnetyzm. Jednak w normalnych substancjach diagmetyzm jest efektem bardzo słabym.
Ferromagnetyki to substancje krystaliczne o własnościach ferromagnetycznych, czyli posiadających zdolność do stałego namagnesowania. Charakteryzują się tym, że ich własne, wewnętrzne pola magnetyczne może setki i tysiące razy przekracza wywołujące je zewnętrzne pole magnetyczne. Powstają domeny magnetyczne, czyli obszary samoistnie namagnesowane, zachowujące się jak magnesiki.
Diamagnetyzm – zjawisko polegające na indukcji w ciele znajdującym się w zewnętrznym polu magnetycznym pola przeciwnego, osłabiającego działanie zewnętrznego pola. Zjawisko odwrotne do diamagnetyzmu to paramagnetyzm. Należy jednak zaznaczyć, że paramagnetyzm jest zjawiskiem "odwrotnym" tylko w sensie makroskopowej obserwacji zachowania się substancji w polu magnetycznym (diamagnetyk jest wypychany z pola magn., a paramagnetyk – wciągany).
Ferromagnetyzm – zjawisko, w którym materia wykazuje własne, spontaniczne namagnesowanie. Jest jedną z najsilniejszych postaci magnetyzmu i jest odpowiedzialny za większość magnetycznych zachowań spotykanych w życiu codziennym. Razem z ferrimagnetyzmem jest podstawą istnienia wszystkich magnesów trwałych (jak i zauważalnego przyciągania innych ferromagnetycznych metali przez magnesy trwałe).